آموزشی مهمترین نکات نمایش نامه نویسی

[-pariya-]

تاریخچه نمایش نامه

بسیاری نظریه پردازان بر این عقیده‌اند که تاريخچه نمايشنامه نويسي به تراژدي هاي يونان باستان برمي گردد هرچند که از نمایش نامه نویسی در جهان تاریخچه دقیقی در دست نیست و نمی‌توان اثری خاص را به عنوان نخستین اثر دراماتیک نوشته شده در نظر گرفت

 

[-pariya-]

اما می‌توان گفت که آنچه که ما امروزه به معنای نمایشنامه می‌شناسیم ریشه در زمانی دارد که ارسطو در کتاب خود به نام فن شعر نمايشنامه را متشکل از شش جز دانست که اجزاي اصلي نمايش نامه از ديدگاه وی شامل داستان، اخلاق، گفتار، فکر، صحنه آرايي و آواز بودند که او عقیده بر این داشت که صحنه آرایی غیر هنری ترین بخش نمایش

است

 

[-pariya-]

از مهم‌ترین نمایش نامه نویسان دوران باستان یونان می‌توان به آیسخولوس یا همان آشیل اشاره کرد که از مهم‌ترین تراژدی‌های او تراژدی “ایرانیان” است، در کنار او سوفوکل و اوروپید نیز از تاثیرگذارترین چهره‌های هنر نمایشنامه نویسی در یونان باستان هستند که هر یک به طریقی بر تاریخ ادبیات دراماتیک تاثیر گذاشته اند.

 

[-pariya-]

انواع نمایش نامه
سیر تحول نمایش نامه سبب شده تا انواع مختلفی از آن پدید آید، امروزه بیش از صدها ژانر و نوع نمایشنامه وجود دارد که از میان آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

نمايشنامه‌هاي کمدي: نمايش نامه کمدي از آن دست نمایش نامه‌هایی است که موضوع داستان آن خنده دار، شادي بخش و نشاط آورباشد و تنها هدف آن صرفا ايجاد شادي در مخاطب است و در اغلب موارد پایان خوشی دارند. هرچند این گروه از نمایشنامه‌ خود نیز چند زیر ژانر دارد

 

[-pariya-]

نمايشنامه‌هاي درام: نمايش نامه درام به نمايش نامه هايي گفته می‌شود که موضوع آن تصويري از زندگي واقعي و روزمره مردم است و شخصيت هاي داستان در قسمتی از دنیا و حوادث واقعی زندگی می‌کنند.
نمايش نامه‌هاي ملودرام : اینگونه نمایش نامه‌ها تقریبا همانند نمایش نامه‌های درام هستند با این تفاوت که در آنان نوعی طنز و یا به‌گونه‌ای سرخوشی وجود دارد.

 

[-pariya-]

نمايشنامه‌هاي تراژدي: به نمايش نامه هايي که موضوعاتي بسيار غمگين و دردناک می‌پردازند و تراژدي يا تراژِيک مي گويند؛ این نمایشنامه‌ها از اولین نوع نمایشنامه‌هایی هستند که در تاریخ نوشته شده‌اند و در تمامی آنها پایان تلخ امری
نمايشنامه‌هاي طنز: این نوع نمایشنامه خود زیرمجموعه ژانر کمدی است، به برخي از نمايشنامه هاي کمدي که گاها در عين داشتن درون مايه‌هاي کمدي سعي در انتقال مفاهيمي تلخ و گزنده دارند طنز گفته می‌شود.

 

[-pariya-]

نمايشنامه‌هاي هجو: در نمايش نامه هاي هجو، نویسنده متن نمایشی پای خود را فراتر از موضوعات کمدي و طنز گذاشته و به تمسخر و استهزاي افراد مي پردازد. این نوع نمایش نامه که باری توهین‌آمیز دارد از قدیمی‌ترین انواع نمایش‌ است که همواره در تاریخ مورد استفاده نویسندگان بوده هرچند که درمورد ارزش و بار هنری آن بحث‌هایی وجود دارد.

 

[-pariya-]

نمايشنامه‌هاي لغو: این نوع زیرمجموعه نمایش نامه‌های طنز است (که خود زیرمجموعه نمایش نامه‌های کمدی است). به آن گروه از نمايش نامه‌هاي طنز يا هجو که مسائل خانوادگي و غيراخلاقي را به صورت بي قيد و بند به نمایش در می‌آورند نمايش نامه لغو گفته می‌شود

 

[-pariya-]

که در بسیاری از جوامع به دلیل فرهنگ‌هایی که وجود دارد اصلا اجازه فعالیت به این نوع از نمایشنامه داده نمی شود و نوعی تابو تلقی می‌شود.
ویژگی های مهم نمایش نامه
علاوه بر موارد ذکر شده انواع مختلف دیگری از نمایشنامه وجود دارد و هر نوع خود موضوعی مهم و پر جزئیات می‌باشد که پرداختن به تک‌تک آنان به صورت خلاصه نمی‌تواند در حد لازم آن را توضیح دهد.

 

[-pariya-]

ویژگی مهم در نمایشنامه نویسی، برقراری ارتباطات پویا است که به یک فرد القا می‌شود و یک تجربه‌ی فوری بین بازیگر و تماشاگران بوجود می‌آورد و با اجرا و ارائه بازیگران همانند آنچه که در زندگی واقعی وجود دارد، تأثیر مثبت و یا منفی اما عمیق می‌گذارد. نخستین گام برای نوشتن یک نمایش‌نامه، داشتن یک طرح یا ایده‌ای است که با فکر کردن، حاصل می‌شود. این طرح اولیه، توانایی تبدیل به داستان، فیلم‌نامه یا نمایش‌نامه در جهت ساختار نمایشی را دارد و می‌تواند گسترش یابد و با توجه به آن تنه اثر دراماتیک ساخته شود.