آموزشی مونولوگ و دیالوگ

[رهاورد]

نوشتن دیالوگ‌های واقعی می‌تونه به جلو بردن داستانتون و پرداخت بهتر کاراکترا کمک کنه. همونقدر که دیالوگ واقعی و خوب نوشتن می‌تونه باعث بهبود عملکرد داستان بشه، دیالوگ بد هم می‌تونه به سرعت خواننده رو از مسیر داستان منحرف کنه.

نوشتن دیالوگ خوب و واقعی اول به یه گوش خوب برای موشکافی صحبت‌های روزمره نیاز داره و با گذر زمان به‌دست میاد؛ اما یه سری باید و نبایدها هست که اگه بهش توجه بشه فرق رو تو نوشتن دیالوگ حس می‌کنین.

هر دیالوگی با یه الگو شروع میشه که باعث میشه برای شنونده طبیعی به نظر برسه. درست مثل وقتی که مردم با همدیگه صحبت می‌کنن و به جزئیات اشاره نمی‌کنن. شما هم اگه به چنین الگوهایی توجه کنین می‌تونین یه دیالوگ خوب بنویسین.

 

[رهاورد]

۱- به نحوه صحبت کردن مردم گوش کنین

شما اگه بتونین به الگوی طبیعی صحبت کردن مردم نزدیک بشین می‌تونین دیالوگ خوبی بنویسید. برای این کار به طرزی بیانی که مردم تو صحبتاشون استفاده می‌کنن و لحن و آواری کلامشون توجه کنین. دقت کنین ببینین مردم چجوری بدون اینکه از جملات کامل استفاده کنن می‌تونن به مکالمه ادامه بدن. بعضی وقتا این کارو با کامل کردن صحبت‌های همدیگه انجام میدن. فال گوش وایسادن و به صحبت بقیه گوش دادن جرم نیست پس بهتره دقت کنین مردم چجوری با هم ارتباط برقرار می‌کنن.

از اهمیت سکوت هم چشم پوشی نکنید. فراموش نکنید جواب ندادن به صحبت یکی دیگه هم می تونه نشونه عصبانیت، مخالفت و احساسات منفی باشه.

 

[رهاورد]

۲- نمی‌خواد 100 درصد هم واقع‌گرا باشین

مردم موقع صحبت کردن خیلی مکث می‌کنن و آواهایی مثل ممممم یا عهههه رو به زبون میارن. هر چقدر هم که شما تلاش کنید که دیالگتون واقعی باشه نباید به خوانا و قابل فهم بودنش صدمه بزنین.

آلفرد هیچکاک میگه:

یه داستان خوب همون زندگیه ولی بدون قسمت‌های به‌درد نخورش.

تو داستان و دیالوگ هم همینطوریه. اگه دیالوگ‌های روزمره رو بیاری رو کاغذ خیلی گیج‌کننده و کسل‌کننده‌ست. پس بهتره که به خواننده اون اطلاعاتی رو بدید که واقعا اهمیت داره. بهتره کلمات پرکننده و قسمت‌هایی که به پلات کمکی نمی‌کنه رو حذف کنین.

 

[رهاورد]

۳- تو یه مرحله خیلی اطلاعات ندین

به خواننده این حس رو ندین که انگار دارین نکات مهم رو به خورد کاراکترا می‌دین. بذارین داستان خودشو نشون بده. خواننده ها اطلاعاتی که به صورت کم کم از اول داستان بهشون دادینو یادشون می‌مونه پس نیازی نیست همه چیز رو یه دفعه بهشون بگین.

مردم در مکالمه‌های روزمره درباره مسائل مختلفی صحبت نمی‌کنن به همین دلیل بازم لازمه که خودتون یه سری مسائل رو شرح بدین.

 

[رهاورد]

4. دیالوگ‌ها را با چند عمل یا توصیف تلفیق کنین

به این نکته توجه داشته باشین که کاراکترهای شما موجودات حقیقی در دنیای واقعی هستن و مکالمه‌هاشونم باید در شرایط واقعی اتفاق بیافته. دادن یک سری اطلاعات گاها توصیفی کمک می‌کنه که از یکنواختی و زیاد بودن دیالوگ‌ها کاسته شه. این قضیه خیلی ساده می‌تونه اتفاق بیافته، همین‌که شما بگین کاراکترتون جلوی کابینت‌ها وایستاده یک وقفه مناسب در مسیر دیالوگ گفتن‌های پشت هم ایجاد کردین. دیالوگ‌های طولانی وقتی در کنار چنین توصیفاتی قرار می‌گیرن دنبال کردنشون برای خواننده خیلی راحت‌تر میشه. این قضیه در مورد توصیفات طولانی هم صدق می‌کنه. بهتره که اونا هم به وسیله دیالوگ‌ها خورد شن.

 

[رهاورد]

۵- زیاد از" او گفت" در دیالوگ استفاده نکنین

استفاده زیاد از جمله‌های " او گفت" یا " او جواب داد" حواس مخاطب را به این کلمات پرت می‌کند. شما می‌خواین مخاطب به دیالوگ‌های تأثیرگذارتون توجه کنه نه قدرت هم معنی پیدا کردن شما برای عبارت "او گفت".

شما باید به خوانندتون اعتماد کنید که می‌تونه وقتی دوتا کاراکتر دارن با هم صحبت می‌کنن تشخیص بده کی داره صحبت می‌کنه.

 

[رهاورد]

۶- مراعات در استفاده از اصطلاحات عامیانه، ناسزا و کلیشه

توجه کنین که در تله کلیشه گرفتار نشین و همزمان خیلی از اصطلاحات عامیانه استفاده نکنین چون این قضیه حواس خواننده رو از داستان پرت می‌کنه. هر چیزی که خواننده رو از دنیای خیالی که دارین براش می‌سازین دور بکنه باید ازش دوری کنین.

 

[رهاورد]

۷- با چشم منتقد بخوانید

وقتی دارین نوشتتون رو می‌خونین به این توجه کنین که چرا بعضی از چیزا کار می‌کنه یا نمی‌کنه. به بخش‌هایی که از عمل داستانی فاصله گرفتین توجه کنین و از خودتون بپرسین چرا همچنین اتفاقی افتاده. ببینید در چه قسمتی دیگه کاراکترتون باورپذیر نیست یا چه وقتی کاراکترتون از داستان می‌زنه بیرون و ببینین دیالوگ به این قضیه چه کمکی می‌کنه. به عبارت دیگه مثل یه نویسنده داستانتونو بخونین.

 

[رهاورد]

۸- اضافات را حذف کنین

حذف کردن صحبت‌های اضافی مثل سلام و احوال پرسی باعث میشه که کاراکترتون سریع‌تر وارد صحنه بشه و کاراکتر بتونه به‌وسیله زبان و عمل داستانی باعث جلو رفتن داستان بشه.

 

[رهاورد]

۹- دیالوگ ها را کوتاه کنین

سعی کنین دیالوگ هر کاراکترو تو یه جمله جا بدین. وقتی به جمله بعدی میرین انگار دارین اطلاعات اضافی می‌دین و کاراکترون به جای اینکه پویا و باورپذیر باشه داره تبدیل به یه اهرم برای اطلاعات دادن میشه.

هر وقت دیدین که صحبتاری کاراکتر داره از یه جمله بیشتر میشه از خودتون بپرسین که آیا میشه اطلاعات این دو جمله رو تو یه جمله جا بدین یا اونو تو مکالمه‌های دیگه پخش کنین.

شما همچنین می‌تونین از یه کاراکتر دیگه برای دادن همچین اطلاعاتی استفاده کنین.