رها شده میان خلع و آینه ها

[بانوی سرخ]

مجموعه اشعار : میانِ خلع و آینه ها
به قلم: ن.ح
ژانر : تراژدی
قالب : سپید ، تک بیتی
...
اشعارِ یک منِ مجهول میان خلعِ این جهان و آینه هایِ خائن !

 

[بانوی سرخ]

میسُرایم غم را
بر تهه کوچه ی خاک مانده ی عشق!

 

[بانوی سرخ]

در جهانی مجهول؛ با نوایی دلگیر
در پس کوچه های سرد بی فروغ
می نگاهم به غروب!
شا بیایی در من و شا مرا در تو ، طلوع!

 

[بانوی سرخ]

از کار دلم بد شدن تو گذر کرده بود؛
منِ تابنده ی دلتنگی را چه به محزونت کردن؟

 

[بانوی سرخ]

دلم هوایی شده بود ؛
دست بر شب کشید ، دست بر ماه کشید!
آه کشید ... او تو را مرگ شده بود!

 

[بانوی سرخ]

از زمانی که پا نهادم بر خانه ی من!
از زمانی که تو اغاز شدی؛
اینه ها دروغ گو های ماهری شده اند ،
مرا خط خطی و تار ...
مرا اکنده ز تباهی می نمایند!

 

[بانوی سرخ]

هرچه گفتیم گفتند دیوانه است ،
خوش به حال دیوانگان گر ز آنانیم ما !

 

[بانوی سرخ]

آینه چشم دارد و شب در مرگ خود غلتید!
آینه خواهد رفت ...
سوی دیاری ارزان!
آنقدر دور ... آنقدر کور ؛
که من هم آشوب شده این صدایم

 

[بانوی سرخ]

خلعی از جنس اینه گیر افتاد مرا
تا به کجا؟

 

[بانوی سرخ]

آینه پشت آینه دروازه‌ی غم...
سپید بی وزن، شاید کمی تک!
آینه پشت دیوار، دروازه‌‌ی شهر سیگار!