مجموعه اشعار میبدی

[;FOROUGH]

میبدی

 

[;FOROUGH]

ای پیش‌رو از هر چه بخوبیست جلالت

ای دور شده آفت نقصان ز کمالت‌

زهره بنشاط آید چون یافت سماعت

خورشید برشک آید چون دید جمالت‌

میبدی

 

[;FOROUGH]

آب و گل را زهره مهر تو کی بودی اگر

هم بلطف خود نکردی در ازل‌شان اختیار

مهر ذات تست الهی دوستان را اعتقاد

یاد وصف تست یا رب غمگنان را غمگسار

میبدی

 

[;FOROUGH]

بنده خاص ملک باش که با داغ ملک

روزها ایمنی از شحنه و شبها ز عسس‌

هر که او نام کسی یافت، از این درگه یافت

ای برادر ک.س او باش و میندیش ز ک.س‌

میبدی

 

[;FOROUGH]

ایّها المنکح الثّریا سهیلا

عمرک اللَّه کیف یلتقیان‌

هی شامّیة اذا ما استقلّت

و سهیل اذا استقل یمان‌

 

[;FOROUGH]

مهر خود و یار مهربانت نرسد

آن خواه گر این و اگر آنت نرسد ‌

 

[;FOROUGH]

و کان سراج الوصل ازهر بیننا

فهبّت به ریح من البین فانطفی‌

 

[;FOROUGH]

بهرچ از راه باز افتی چه کفر آن حرف و چه ایمان

بهرچ از دوست و امانی چه زشت آن نقش و چه زیبا

 

[;FOROUGH]

عروس حضرت قرآن نقاب آن گه براندازد

که دار الملک ایمان را مجرّد یابد از غوغا

 

[;FOROUGH]

شب هست و شراب هست و عاشق تنهاست

برخیز و بیا بتا که امشب شب ماست‌