پزشکی میلوفیبروز

[وِیان؛]

درمان بزرگ شدن طحال در میلوفیبروز
اگر بزرگ شدگی طحال درفرد مبتلابه میلوفیبروز منجربه بروز عوارض خاصی شده باشد، پزشک ممکن است گزینه‌های درمانی زیررا برای کاهش علائم توصیه کند:

 

[وِیان؛]

دارو درمانی هدفمند. این شیوه‌که جهش ژنی همراه‌با میلوفیبروز راهدف قرار می‌دهد، امکان دارد جهت کاهش علائم بزرگ شدگی طحال مورد استفاده قرارگیرد.

شیمی درمانی. داروهای شیمی درمانی، طحال بزرگ شده‌را درمان کرده و علائم مرتبط باآن مانند درد راتا حدی تسکین می‌دهد.

 

[وِیان؛]

رادیوتراپی (پرتو درمانی). دراین شیوه ازپرتوهای پرقدرت مانند اشعه X و پروتون برای ازبین بردن سلول‌های جهش یافته استفاده خواهدشد. معمولاً هنگامی‌که عمل جراحی برای برداشتن طحال گزینه مناسبی برای فرد نیست ازپرتو درمانی برای کاهش اندازه طحال استفاده می‌شود.

 

[وِیان؛]

برداشتن طحال باجراحی. اگر طحال به‌اندازه‌ای بزرگ شده باشد که‌با درد شدید و عوارض جانبی دیگر همراه باشد. درصورتی که‌بزرگ شدگی طحال به‌سایر روش‌های درمانی پاسخ نداده باشد پزشک امکان دارد برداشتن طحال بااستفاده ازعمل جراحی راتوصیه کند. عوارض جانبی این شیوه درمانی شامل عفونت، خونریزی بیش‌از حد و تشکیل لخته خون، سکته مغزی یا آمبولی ریوی می‌شود. بعداز انجام عمل جراحی نیز بعضی ازافراد شاهد بزرگ شدن کبد و افزایش غیر طبیعی تعداد پلاکت خون خواهند بود.

 

[وِیان؛]

پیوند مغز استخوان در میلوفیبروز

پیوند مغز استخوان که‌به عنوان پیوند سلول‌های بنیادی نیز شناخته می‌شود، روشی برای جایگزینی مغز استخوان بیماربا سلول‎‌های بنیادی خون سالم است. دربیماران مبتلابه میلوفیبروز ، دراین روش‌از سلول‌های بنیادی یک اهدا کننده (پیوند سلول بنیادی آلوژنیک) برای این کار استفاده می‌شود. احتمال موفقیت آمیز بودن این شیوه درمانی بسیار زیاد است بااین حال ممکن است فرد دچار عوارض جانبی مثل واکنش سلول‌های بنیادی اهدا شده دربرابر بافت‌های بدن فرد گیرنده شده و زندگی او به‌خطر بیفتد. بسیاری ازافراد مبتلابه میلوفیبروز به‌خاطر سن، وضعیت بیماری یاشرایط جسمانی خود گزینه مناسبی برای انجام این شیوه درمانی نیستند.

 

[وِیان؛]

معمولاً قبل‌از پیوند مغز استخوان فرد درمان‌های شیمی درمانی یاپرتو درمانی رابرای ازبین بردن مغز استخوان بیمار انجام داده و سپس سلول‌های بنیادی اهدایی رادریافت خواهدکرد.

 

[وِیان؛]

مراقبت‌های حمایتی بیماری میلوفیبروز
مراقبت حمایتی نوعی مراقبت پزشکی تخصصی است که‌با هدف رهایی ازدرد و سایر علائم بیماری انجام می‌شود. متخصصان مراقبت حمایتی بافرد مبتلا، خانواده و پزشکان دیگر مشارکت می‌کنند تااز بیمار پشتیبانی کامل کرده و به‌صورت مداوم مراقب وضعیت او باشند. ازمراقبت حمایتی می‌توان همزمان باسایر درمان‌های تهاجمی مثل جراحی، شیمی درمانی یا پرتو درمانی استفاده کرد. بررسی‌ها نشان داده است که‌انجام مراقبت‌های حمایتی همزمان‌با درمان‌های دیگر باعث می‌شود تامبتلایان به‌این بیماری احساس بهتری داشته و برای مدت طولانی‌تری زندگی کنند.

 

[وِیان؛]

راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری میلوفیبروز
زندگی‌با میلوفیبروز ممکن است‌با درد، ناراحتی و نگرانی‌از عوارض جانبی درمان‌های طولانی آن همراه باشد.

اقدامات زیر می‌تواند تاحدی به‌کاهش چالش‌ها و ناراحتی‌های ناشی ازاین بیماری کمک کند:

درمورد این بیماری اطلاعات کافی کسب کنید. بیماری میلوفیبروز بسیار نادر است و بهتر است برای انتخاب بهترین شیوه درمانی اطلاعات خود درزمینه این بیماری‌را بالا ببرید. باافزایش اطلاعات خود درمورد این بیماری، می‌توانید بااعتماد به‌نفس بیشتری درشرایط مختلف بیماری تصمیم‌گیری کنید.

 

[وِیان؛]

درخواست حمایت ازدیگران. بهتراست درچنین مواردی ازحمایت خانواده و دوستان خود بهره‌مند شده وبه آن‌ها تکیه کنید. البته صحبت درمورد تشخیص و روند این بیماری ممکن است واکنش‌های مختلفی رابه دنبال داشته باشد. به‌همین خاطر بهتر است فقط دررابطه باکلیت بیماری‌با اطرافیان خود صحبت کنید. علاوه براین شرکت درگروه‌های مربوط‌به مبتلایان به‌این بیماری نیز می‌تواند تاحد زیادی به‌شما کمک کند.

 

[وِیان؛]

روش‌های مقابله با بیماری رابیابید. اگر مبتلابه میلوفیبروز هستید، احتمالابا ویزیت‌های پزشک به‌تعداد زیاد، خون گرفتن‌های مکرر و قرارهای پزشکی و معاینات منظم مغز استخوان روبرو شوید. گاهی اوقات، حتی باوجود اینکه حال خوبی دارید بااین رویه‌های درمانی امکان دارد احساس بیماری کنید به‌همین خاطر بهتر است روش‌های مقابله‌با بیماری و کنار آمدن بااین بیماری را آموخته و درروال درمان ازآن استفاده کنید. می‌توانید برای بهبود حال روحی خوداز ورزش‌های مثل یوگا و ورزش‌های گروهی دیگر استفاده کنید.