تحلیل مینیون‌ها 2

[نویسنده- کوچک]

 

[نویسنده- کوچک]

جالب است که استیو کارل انقدر خوب از پس صداپیشگی شخصیت گرو نوجوان هم برمی‌آید
تبدیل شدن داستان به یک ابزار برای خلق سکانس‌های طنزآمیز، موردی است که کاملا به چشم می‌آید و توانایی کاهش ارزش اثر برای بعضی از بینندگان را دارد. بالاخره کم نیستند مخاطبانی که فقط انیمیشن‌های برتری را می‌پسندند که به مفاهیم مختلف می‌پردازند؛ نه اینکه قصه‌ی آن‌ها یک روایت تکراری دیگر از تلاش یک نوجوان برای دریافت تایید قهرمان‌های خود باشد. Minions: The Rise of Gru یکی از آن آثاری است که اگر مجبور به انتخاب بین منطق داستانی و داشتن چند دقیقه‌ی جالب و سرگرم‌کننده برای مخاطب عام شوند، به سراغ گزینه‌ی دوم می‌روند. موضوع انقدر واضح است که تلاش برای بررسی دقیق نکات منفی و نکات مثبت روایت داستانی آن کمی بی‌معنی و بی‌جا به نظر می‌رسد.

 

[نویسنده- کوچک]

در همین حین به هیچ وجه نباید خلاقیت سازندگان در به وجود آوردن همان موقعیت‌های بامزه و خنده‌آور را انکار کرد. بهترین سکانس‌های انیمیشن‌های استودیو ایلومینیشن معمولا از دو نقطه‌ی قوت اساسی بهره می‌برند؛ ایده‌های تصویری عالی و اجرای فنی بسیار باکیفیت. سکانس‌های گوناگونی را در انیمیشن مینیون ها ۲ پیدا می‌کنیم که از هر دو این نکات مثبت را دارند

 

[نویسنده- کوچک]

کافی است تلاش مینیون‌ها برای یادگیری کونگ فو را ببینید. از همان ابتدا که بانوی مبارز با حرکت دادن سوزن‌ها روی بدن فرد باعث می‌شود که عملا او فنون رزمی را اجرا کند، یک شروع خوب را داریم. سپس با انواع‌واقسام اتفاقاتی که به سرعت رخ می‌دهند و هیچ نیازی به دیالوگ ندارند، ایلومینیشن روش‌های متفاوت برای نشان دادن جسارت و حماقت مینیون‌ها به‌صورت همزمان را گیر می‌آورد.

 

[نویسنده- کوچک]

 

[نویسنده- کوچک]

بارها و بارها در فیلم Minions: The Rise of Gru با سکانس‌هایی مواجه می‌شوید که حتی اگر اثر کلی بیرون بیایند و به‌صورت جداگانه تماشا شوند، واقعا می‌توانید با آن‌ها بخندید. این موضوع از یک طرف نشان می‌دهد که چه‌قدر تیم سازنده می‌تواند با استفاده از توانایی‌های فنی و هنری انیمیشن‌سازی استودیو، سرگرمی‌های بصری را به سینماروها تحویل بدهد. از طرف دیگر دقیقا همین نکته سبب می‌شود که درک کنیم چرا فیلم، اصلا یکپارچگی و انسجام لازم برای تبدیل شدن به یک تجربه‌ی داستانی به یاد ماندنی را ندارد.

 

[نویسنده- کوچک]

انیمیشن Minions: The Rise of Gru محصولی است که کاملا خودآگاهانه می‌خواهد سرگرمی قابل‌توجه اما یک بار مصرف باشد. همین خودآگاهی نیز به سود آن تمام می‌شود. احتمالا کمتر کسی با دلیل اشتباه سراغ انیمیشن مینیون‌ها می‌رود. چرا که اثر قبلی برای بینندگان آشنا است و اگر بیننده به‌دنبال خندیدن با تماشای یک‌سری موجود زرد عجیب‌وغریب باشد، از مینیون‌ها ۲ هم ناامید نخواهد شد.

 

[نویسنده- کوچک]

 

[نویسنده- کوچک]

ماهیت شعارزده‌ی برخی از آثار کودک‌پسندانه‌ی چند سال اخیر کاری می‌کند که عشق پسر نوجوان اصلی داستان انیمیشن Minions: The Rise of Gru به شرورها کمی تازه و خاص به نظر بیاید. ولی وقتی باتوجه‌به کل مجموعه‌ی Despicable Me به مینیون‌ها جدید نگاه می‌کنیم، اصلا در آن با تازگی و انجام کار جدید روبه‌رو نیستیم. در نتیجه با اینکه یک بار دیدن انیمیشن Minions: The Rise of Gru به اندازه‌ی کافی لذت‌بخش بود، همزمان با تحسین کردن ایلومینیشن دوست دارم که در آینده شاهد پیشرفت آن از برخی جهات باشم. Minions: The Rise of Gru در بهترین حالت برای استودیو Illumination شبیه در جا زدنِ خوب است.

 

[نویسنده- کوچک]

مدت‌ها است که شکی در قدرت فنی این استودیو و منحصر‌به‌فرد به نظر آمدن طراحی‌های انیمیشنی آن وجود ندارد. ولی کاش همان‌طور که در تعداد محدودی از دقایق بعضی از انیمیشن‌های قبلی ایلومینیشن دیده‌ایم، تیم مورد بحث موفق به ارائه‌ی آثاری شود که توجه به قصه و محتوای زیرمتنی آن‌ها هم به اندازه‌ی نگاه کردن به تصویرسازی‌هایشان لذت‌بخش باشد.