مجموعه اشعار ناصر حامدی

[mobina01]

عشق را از دستبرد بی‌وفایی دور کن
گرگ بی‌شک برّه‌ی قربانی‌اش را می‌خورد...

 

[mobina01]

سرد است هوا، دَم به که باید بسِپارم؟
غم کشت مرا، غم به که باید بسِپارم؟

شادی به هر آن‌ک.س که رسیده‌ست، مبارک
ناشادیِ عالم به که باید بسِپارم؟

پرسوزتر از من نفسی نیست در این شهر
این آهِ دمادم به که باید بسِپارم؟

ای مرگ! مرا جانی اگر مانده تو بردار
چیزی که ندارم به که باید بسِپارم؟

ای عشق که سرباز تو بودم همه‌ی عمر
فرمان بده، پرچم به که باید بسِپارم؟

یک‌عمر خودم را به امان تو سپردم
ماندم که تو را هم به که باید بسِپارم...؟

 

[mobina01]

دلی بی‌قرار و شبی تار دارد
غریبی که دیدار با یار دارد

دعا کن که دستم رها باشد امشب
که با زلف آشفته‌ات کار دارد

گرفته‌ست ناز تو بازارها را
چه اندازه نازت خریدار دارد!

تو همچون طبیبی فراموشکاری
طبیبی که بیمار بسیار دارد

گرفتاری‌ام را کسی می‌شناسد
که عمری‌ست روحی گرفتار دارد

زبانم تو را گرچه انکار کرده
دل امّا به عشق تو اقرار دارد...