مسابقه نامه، دیالوگ، انشانویسی اربعین حسینی

[MHP]

«اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ الحٌسَین»


عرض ادب و احترام خدمت شما عزیزان
"با نگاشتن انشا به تقویت قلم خود بپردازید."
با فرا رسیدن ایام اربعین حسینی تصمیم گرفتیم مسابقه‌ای انشا، نامه و دیالوگ نویسی را برای شما فراهم کنیم تا به سنجش خود در این عرصه بپردازید.

قالب انشا:
موضوع:
مقدمه:
بدنه:
نتیجه و پایان:
«انشای خود را در ساب انشاهای کاربران قرار دهید و در آخر لینک تاپیک را در پست اعلام آمادگی بگذارید»

شرایط دیالوگ نویسی:
- حداقل 20 خط
- حداکثر 40 خط
« دیالوگ خود را در پست اعلام آمادگی قرار دهید.»

نامه:
- حداقل 30 خط
- حداکثر 60 خط
« نامه کوتاه خود را در پست اعلام آمادگی قرار دهید.»


جوایز:
نفر اول: مدال طلای مسابقات، 300 لایک + 10 امتیاز
نفر دوم: مدال نقره مسابقات، 200 لایک + 5 امتیاز
نفر سوم: مدال برنز مسابقات، 100 لایک



*حتما باید موضوع آثار اربعین حسینی باشد*
*پس از اعلام آمادگی تا تاریخ 2 مهر 1401 آثار خود را قرار دهید*





_ کادر مدیریت بخش کتاب _













​

 

[حِمیم!]

اعلام آمادگی، دیالوگ‌نویسی:


- درود و ستایشِ صحت مزاج! قبل از آغازین، اربعین‌حسینی را بر تمام معشوقان امام حسین تسلیت عرض می‌کنم. اینک، دلباخته‌ای از هزاران بانوی بهشتی مثل من، مثل شما، پیکر سستش دوشادوش تریبون، پهلوی میکروفنی ایستاده است و محتملاً، میکروفن، مفرد جسم بی‌جانی‌ست که به فریاد و غلغله‌های این زن، با روح و روان گوش می‌سپارد. لیکن، گوش‌های ما نیز قادر به شنفتن است و دل‌هایمان، بی‌قرار و بی‌تاب جملات و گفته‌هاییست که یک فرشته‌ی زمینی در قلب سرخ بزرگش تلنبار کرده است و به گفته‌ی خودش، میان گرد و غبار غوطه‌ور شده است. بانوی‌جوان! هم‌اکنون می‌توانی، بندواژه‌های لبریز از عشق و تعشقت را مهمان گوش‌هایمان کنی.
+ من فقط یک کودک زبان‌بسته بودم، با چشمانی بی‌سو که قادر به تماشای این جهان مبود. من شخص خاصی نبودم جز، کودکی نابینا‌ و شیدا و دلباخته‌ی حرم! من کسی نبودم غیر از طفلی بی‌چشم، که حسرت خمیدن کمرش مقابل حرم آقایمان حسین‌، دانه‌ عقده‌ای را در کهکشان خاکیِ کوچک قلبش کاشت. من بچه‌ای بودم که دلش منت می‌کشید، تا پاهای نحیفش، مقابل حرم طلایی حضرت ابوالفضل سست بشود و در چروکیده‌ی قلبش، فقط و فقط، برای ابوالفضل گشوده شود. حال که صدایم توسط پروردگار و آقایمان حسین شنیده می‌شود، از فاصله‌ای بسیار دور سلام می‌کنم بر تو، گوهر نایاب من! سلام، تک جوانه‌ی قلب من. نامردی نیست آقا؟ ناجوانمردی نیست که من، یکی از آن کبوتران عاشق دور گنبد طلایی‌ات مباشم؟ نامردی نیست که نتوانم با بال‌هایی شکسته و خونین، دور گنبد حرمت پرسه بزنم و چشمان کورم، شخصی جز تو را نبیند؟ عربده بزنم و بگویم: حسین! مرا ببین. گناهانم را! گلایه‌هایم را! ناله‌ی تک به تک حرف‌های دلم را! تماشا کن حسین من. آیا به منِ حقیر، اذن تنفس می‌دهی؟ سپس با شرفه‌ای لرزان‌تر، فریاد بزنم: راضی به ماندنم هستی؟
ای گل بهشتی! می‌دانی جنون یعنی چه؟ جنون یعنی منی که در شهر خود سیر می‌کنم، اما دلم در کوچه‌های کرب و بلاست!
یا اباعبدالله! کارم ز خواب و نگاه عکس حرمت گذشته است، این روزها به ساک مسافران تو غبطه می‌خورم. حسرت دیدن حرمت، جهان مرا گرفته است! نکند عشاق را به فراق می‌آزمایی؟ نه... قلب مرا در حسرت تو باد برده است. زائر حرمت خداحافظی کرد و رفت. پس دل من چه؟ دل من پشت سرش کاسه‌ی آبی شد و ریخت! آهای. معشوقه‌ی بی‌‌پیکر من! منزل کوچکی را در گوشه‌ی حرمت، اجاره می‌دهی؟! همه عالم و آدم، به پابوسی تو آمده‌اند. طبق‌معمول، منِ بی‌سر و پا جا مانده‌ام! ولی غصه مخور، روحت را در آغوش گرفته‌ام و رایحه‌ی زیبای لباس‌های خونابه‌ات را در ریه‌هایم حبس می‌کنم. سپس زیر لب‌های خونینم نجوا می‌کنم: «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ الحٌسَین» دوستت دارم، ضامن آهوی من!
- امشب شب اربعین مصباح هداست/ دل یاد حسین بن علی شیر خداست.
پروانه به گرد شمع حق پر زد و سوخت/ امشب شب یاد عشقیاء و شهداست... .

 

[Sanai_paiiz]

اعلام آمادگی!

 

[Sanai_paiiz]

اعلام آمادگی!