مجموعه اشعار ناهید یوسفی

[;FOROUGH]

ناهید یوسفی

 

[;FOROUGH]

(غفلت ناگاه)

به رسم رستگاری آمدیم و راه ما گم شد
مسیر این سفر از غفلت ناگاه ما گم شد

ز شرق روحمان نامحرمان خورشید را بردند
شب مهتابی ما رفت و قرص ماه ما گم شد

بپرسید از هواداران یوسف قصه ی ما را
که احساس برادر ناگهان در چاه ما گم شد

شگفت از این شگفت آباد ناآباد ویرانگر
که در ویرانه هایش باطن آگاه ما گم شد

 

[;FOROUGH]

هنوز آوای حوا خواب آدم را می‌آشوبد
بهشت ما به دست نفس دنیاخواه ما گم شد

بیابان تا بیابان زندگانی را سفر کردیم
و از آغاز حرکت راه منزلگاه ما گم شد

نه فصل بازگشتن هست و نه هنگامه‌‌ی ماندن
خداحافظ رفیقان! فرصت کوتاه ما گم شد.

"ناهید یوسفی"

 

[;FOROUGH]

(همدرد)

از درد روییدم ، مرا با درد بنویسید
بر خاک من لیلاى صحراگرد بنویسید

طرح خزان دارد سراپاى غزل‌‏هایم‏
هر بیت آن را روى برگ زرد بنویسید

ابیات غمناکم پیام خسته روحى را
تا هر کجا در ذهنتان آورد بنویسید

همداستان با من اگر هستید بنشینید
یک قصه از یک شاعرِ همدرد بنویسید

 

[;FOROUGH]

تا انتهاى قصه با من همسفر باشید
زخم شکستن آنچه با من کرد بنویسید

یاد مرا بر گیسوان باد بنشانید
بر هیأت هستى مرا یک گرد بنویسید

از سرزمین حِسِّ من خورشید می‌روید
شعر مرا بر سی*ن*ه‏‌هاى سرد بنویسید

"ناهید یوسفى‏"

 

[;FOROUGH]

(همخانه)

تو را اندازه‌ی گل‏‌بیت یک آواز می‌فهمم‏
زبانت را نه از امروز ، از آغاز می‌فهمم‏

کتاب ساده‏‌اى گلواژه‏ هاى آشنا دارى‏
تو را تا می‌‏گشایم نکته‌‏هایى باز می‌فهمم

کسى در چشم‏‌هایت می‌نویسد حرف‏هایت را
نگاهت تا به سویم می‌‏کند پرواز ، می‌‏فهمم‏

تو را در بیت بیت دفتر احساس می‌خوانم‏
تو را حس می‌کنم بالاتر از ابراز می‌فهمم‏

اگر ناگفته‏‌اى دارى بگو اى خوب هم‏خانه‏
که من با هر بیان، هر لهجه، هر آواز می‌فهمم‏

"ناهید یوسفی"