آموزشی نتایج علمی شگفت‌انگیزی دربارۀ نوشتاردرمانی

[شاهدخت]

۷
نتایج زیادی گزارش شده است که نوشتاردرمانی ابزار کمک به خویشتن را برای افراد فراهم کرده است. مثلاً تحقیقات جودیث پیزارو (۲۰۰۴) نشان داده است که پس از گذشت یک الی یک و نیم ماه از پایان دورۀ آموزشی نوشتاردرمانی، تغییرات زیادی در سلامت جسمانی و روانی شرکت‌کنندگان گزارش شده است.

 

[شاهدخت]

البته تحمل برون‌ریزی زیادِ هیجان‌های منفی و اضطراب‌ها گاهی برای شرکت‌کنندگان دشوار است و باعث انصراف از ادامۀ دوره می‌شود. در چنین مواردی، فنون دیگری از شاخه‌های هنردرمانی (مانند نقاشی، مجسمه‌سازی و صنایع‌دستی) در کنار نوشتاردرمانی توصیه می‌شود. گاهی سوادِ کمِ خواندن و نوشتن یا تجربه‌های تلخ کلاس‌های املاء و انشاء در مدرسه، باعث می‌شود کسانی از نوشتن گریزان شوند. یا شدت رویداد آسیب‌زا چنان عمیق بوده که فرد از نوشتن آن طفره می‌رود.

 

[شاهدخت]

دربارۀ بعضی بیماران باید آشکارسازیِ نوشتنی با آموزش مهارت‌های مقابله‌ای همراه شود که بتوانند بر احساسات منفی خود غلبه کنند.

 

[شاهدخت]

ما هنوز نمی‌دانیم چرا نوشتن دربارۀ رویدادهای پردرد زندگی می‌تواند سلامتی را بهبود بخشد ولی پاسخ احتمالاً در جایی از روابط همچنان اسرارآمیز بین فشار روانی و اختلال قرار گرفته است. فرض کنیم افراد از طریق بازداریِ روان‌شناختی یعنی پنهان کردن احساساتشان با تجربه‌های پراسترس مقابله می‌کنند. این بازداری به سیستم ایمنی بدن آسیب می‌رساند. وقتی شخص از طریق کلمات خود را مجبور می‌کند تجربۀ آسیب‌زایش را کنترل و محدود کند، تجربه‌های منفی را کاهش می‌دهد و نظم ایمنی را بازمی‌گرداند.