دلنوشته {نسیمِ حتف} اثر •فاطمه سلمانی کاربر انجمن رمان بوک•

[;FOROUGH]

عنوان: نسیمِ حتف
اثر: فاطمه سلمانی
ناظر: @الههِ ماه؛
ژانر: تراژدی
مقدمه:
نسیم بهاری در لابه‌لای امواج خوشبختی‌ها قدم ‌می‌زند. قدم‌هایش در سبزه‌ها، دردمندی را به همراه می‌آورد و ماهی‌های برکه از آوازه‌ی نیسمِ حتف، رقص‌ بال‌های خود را متوقف می‌کنند و رنگ عزا به تن می‌رهانند.
با صدای آواز نیسمِ حتف امواجی از خطرات به یاد‌ها زنده‌ می‌شوند و بر قلم‌ها نگاشته می‌شود و کاغذهای سپید انباشته می‌شود از کلمات مبهم و نسیمِ حتف... .



*نیسم حتف: بادِ مرگ​

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[;FOROUGH]

موهایم همراه با وزش باد به این طرف و آن طرفِ صورتم همانندِ ماهی‌ای می‌رقصند.
دلم بسیار از این زندگی گرفته است و گویا موهایم در حال تلاش‌‌اند تا دلم را همچو رختی بشویند و با قلقلک پوست صورتم من را به شادی دعوت کنند.​

 

[;FOROUGH]

دلم نمی‌خواهد زحمت‌شان را هدر دهم، اما حیف که مهره‌‌ای نامعلوم سد گلویم شده و نمی‌گذارد که شکرخندی بزنم و این من را دل‌گیرتر می‌کند!
به راستی آن مهره که در گلویم لحظات خوش را از من گرفته، بغض نام دارد؟ امان از دست او که ناگهان بر من ظهور کرده است.​

 

[;FOROUGH]

این همان بغضی‌ است که اکثر بزرگسالان و سالمندان از درد آن می‌نالند؟
اما من که یک جوانی بیش نیستم که به سراغم آمده، اما این مهره‌ی بغض، من را یک سالمندِ قسم خورده غم کرده است و دانه‌های بغض از غم و اندوهی‌ فراوان در رختکن دلم جوانه زده است.​

 

[;FOROUGH]

و همانا باد وزش خود را شدت می‌دهد و چمن‌ها مثل آب دریا موج به موج به حرکت درمی‌آیند و کاغذی خالی در کنارِ دستم را با خود رهگذر می‌کند.
نگاهش می‌کنم، دلم می‌گوید بگذار از بندِ غم تو رها شود. حیف است که کاغذ سپید با کلمات مبهم تو آزرده خاطر و رنجیده‌ شود.​

 

[;FOROUGH]

دلم راست می‌گوید‌... .
از پیچکِ و پشت و روی‌ جمله‌هایم گیجی و مبهم همچو آبشاری سرشار است. شاید جمله‌هایم هم دلشان همانند من از این زندگی گرفته‌ و پژمرده شده است و نمی‌خواهند حقیقت تلخ روزگار را باور کنند و می‌خواهند در خواب غفلت به زندگانی ادامه دهند.​

 

[;FOROUGH]

شاید کاغذها هم د‌لشان می‌خواهد از بند اسیری کلمات رها شوند. شاید دلشان می‌خواهد که در کاغذی صاف و هموار باشند نه در این کاغذهای ناهموار از کلمات، اما کلمات هم این را می‌خواهند؟ کلمات را درک می‌کنم... .
این کلمات که در کاغذی سپید نوشته شده‌اند سر پناه‌ی مهربان می‌خواهند.​

 

[;FOROUGH]

سرپناهی از جنسِ برگ‌های درختان پاییزی که شاخه‌ها را رها می‌کنند و همراه باد برای مدتی بسیار کم همسفر می‌شوند و آخر سقوط می‌کنند و در زیر قدم‌ها لگد مال می‌شوند و دیگر چیزی جز تار و پود از آن‌ها باقی نمی‌ماند. ​

 

[;FOROUGH]

در همین هنگام که لحظه‌‌ای ماندگار است، موهایم رقص خود را پایان می‌دهند و حالا دیگر چیزی باقی نمانده که برایش بتوانم مهره بغض را قورت دهم و شکرخند به چنين روزگاری بزنم.​