دلنوشته {نشانِ شوق} اثر •Narges.s کاربر انجمن رمان بوک•

[.Narges]

عنوان: نشانِ شوق
نویسنده: Narges.s
ژانر: مذهبی
عضو تیم نظارت ادبی دوم
دیباچه: بعضی نام‌ها فقط نام نیستند.
نفس‌اند، راه‌اند، بیداری‌اند.
او برای من یکی از همان نام‌هاست.
چراغی‌ست آرام، در شب‌های گم‌گشتگی.
او نشانِ شوق است.
نشان کسی که میان خون، میان عطش، هنوز به دیدار با خدا شوق دارد‌... .
کسی که راه را با محبت باز می‌کند. پناه می‌شود ولی در پناهش خواب نمی‌مانی.
بیدار می‌شوی؛
شوق در تو ریشه می‌دواند.

 

[Me~]

بسمه تعالی

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[.Narges]

دل اگر بیابان باشد، با باران وجودی حسین آباد خواهد شد‌.
بارانی بی‌هشدار را می‌ماند.
حتی صدایش، آرام و بی واهمه، بر روح می‌نشیند.
می‌آید و با گام‌هایی محکم و نرم کویر جان را بیدار می‌کند.
دگر تشنه نمی‌مانی،
تنها نمی‌مانی،
زلال وجودش، دل های زخمی را زمزمه می‌کند.
و دل سوخته را گلستان ‌می کند.
***

 

[.Narges]

هر کجا نام پسر فاطمه بر زبان آید،
همان‌جا می‌درخشد نور محبت،
معدنی است بی‌کران از عشق و عطوفت،
حب و دلدادگی، تولی و دوستی را در پیش چشم می‌نشاند.
او سرچشمه‌ی بی‌پایان احسان است،
و شرم و آزرم خوبی‌ها را با خود به همراه دارد،
اکسیر محبت در گوهر وجودش جاری است،
و دل‌ها را به آرامشی وصف‌ناپذیر می‌رساند.
***

 

[.Narges]

دستان ما، تهی‌تر از لحظه‌های بی‌پایان است،
وجودمان، زِ همان ذره‌ی کوچکِ دریای عشقِ او، جان تازه گرفته است.
دارا باشیم یا ندار، می‌دانم که برایت مهم نیست،
اما هر آنچه داریم و نداریم، فدایت ای حسینِ مهربان...
اما همین‌که در وجودم، تو را دارم، محبتت را دارم،
شیفتگی‌ات را دارم، لبخندت را دارم...
برایم کافی‌ست، ای تمام آرامشِ بی‌قراران.
***

 

[.Narges]

پس زخم‌هایمان چه؟
آغوشِ او، درمانی‌ست برای هر دردِ بی‌درمان.
طبیبی‌ست از جنسِ معجزه، که نسخه‌اش را از خالق آورده…
دل را می‌پذیرد، پناه می‌دهد،
و با نورِ وجودش، آرامش را به جان بازمی‌گرداند.
دستانش، تسکین را بلدند؛
لمسِ او، طعمِ شفا را زیر زبانِ روح ماندگار می‌کند... .
***

 

[.Narges]

بعضی از مرگ‌ها، زندگی‌اند‌
بعضی، رسیدن‌اند.
و من مدت‌هاست دلم سفر را می‌طلبد.

عزیز تر از جان!
چه زمانی بمیرم،
با چه ذکری بمیرم،
در کجا بمیرم،
پاسخ فقط سه کلمه‌ست!
یا محرم
یا حسین
یا کربلا... .
***