دلنوشته {نعناعِ فرمانده} اثر •نعنا؛ کاربر انجمن رمان بوک•

[وایولت]

عنوان:
نعناعِ فرمانده
نویسنده:
نعنا؛
ناظر: @vian
الهام گرفته از شخصیت‌های رمان weapon
مقدمه:
فرمانده‌ِ‌ی نعناع...
عطر تلخِ سیگار سنگینت را با هر دم درون ریه‌هایم می‌‌کشم؛
خاکستر‌، در زیر سیگاریِ کوچکت بر روی میزِ خاک گرفته، کمی سرخ است و می‌سوزد؛
بخارِ داغِ قهوه‌ی رها شده‌ات در کنار پنجره‌ی نیمه‌باز، در هوای اتاقِ یخ بسته، آن‌چنان زیبا به رقص درآمده است، که گرمای حضورت را با تمام وجود در کنارم احساس می‌کنم... .
فرمانده‌ی من!
اینجا همه چیز نشان از وجود توست؛
سیگار و شیر قهو‌ه‌ی مورد علا‌قه‌‌ات؛
رد پاهای برهنه‌ات روی سنگ فرش باران خورده؛
حرف اول اسممان روی پنجره‌ی بخار گرفته؛
مرا ببین، نعنایت هم حضور دارد... .
اما تو... پس چرا نیستی؟!​

 

[ALVIN]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[ قوانین تایپ دلنوشته]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[ تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[ تاپیک درخواست تگ دلنوشته]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[ تاپیک درخواست جلد ]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[ تاپیک اعلام پایان دلنوشته]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
♡تیم مدیریت تالار ادبیات♡

 

[وایولت]

به یاد می‌آوری آن‌روزها را فرمانده‌ی من؟
دستان سردت با هزاران حسرتِ نهفته در پی لرزش‌های گاه‌ و بی‌گاه‌شان، به دور کمرم حلقه می‌شدند؛
گرمایِ ردِ انگشتان کشیده‌ات، به آرامی روی تنم نقاشی می‌شدند؛
تنِ من، بومِ نقاشی‌ای که پناهی جز نقاش ماهرش نداشت، حال مدت‌ها می‌شود که رنگ به بوم رنگ پریده‌اش ندیده؛
مدت‌ها می‌شود که آرامش، با قلم وجود تو، قلبش را نقاشی نکرده است.​

 

[وایولت]

***
نعنایت را ببین!
حال که گوشه‌ی دیوار کز کرده و رد زخیمی از گرد و غبار خاطرات رویش را گرفته است، حال که نعناع‌یت دیگر بوی نعناع نمی‌دهد؛
او را به یاد می‌آوری فرمانده؟​

 

[وایولت]

***
مواج موهای پریشانت بر روی گونه‌ی یخ زده‌ام مانند ابریشمی لطیف فرای جسمم، بلکه روحم را نیز نوازش می‌کردند.
روحی که در حصار این بدن کرخت، حال مدت‌ها می‌شود که آنگونه بی‌پروا رها نشده.
خوب به یاد می‌‌آورم، خوب به یاد می‌آورم پرواز پروانه‌های رنگی روحم را فرمانده‌ی من؛
همان‌ پروانه‌هایی که از ذوق حضور تو، شوق پرواز می‌گرفتند.​

 

[وایولت]

***
چشمانت، آن دو سیاه چاله‌ی توخالی، با وضوحی وصف کردنی در پس حافظه‌ی‌ خسته‌ی ذهنم مصور مانده‌اند؛
تا به حال این‌گونه متوجه‌شان نبوده‌ام.
شاید چون آن‌قدر عمیق مرا درون خودشان غرق می‌کردند که تپش‌ بی‌مهابای قلبم، مجال کند و کاو نمی‌داد؛
کشش دریای چشمانت، از هر جزر و مدی کشنده‌تر است؛
حتی تصویر بجا مانده‌ی‌ِشان در تاروپود خاطراتِ گنگِ گذشته، مرا محصورِ خود می‌کند.​

 

[وایولت]

***
نعنایت را می‌بینی فرمانده؟
همان‌جاست... همان‌جا هستم؛
در همان مکان مقدس و پرستیدنی.
زیر همان درخت بید؛ روی همان تپه؛ با همان لباس‌ها.
همان‌جا که برای اولین بار طعم شیرینی لب‌هایت را چشیدم.
نعنا این‌جاست...
اما این‌بار، دیگر تو نیستی.
نیستی تا با گرمای دستانت، دستانِ سرد و محتاجم را در دست بگیری و پچ‌پچ کنان در آغوشم وعده‌ی ماندن دهی.
کجاست آن ماندن که می‌گفتی؟
کجا هستی فرمانده‌ی نعناع؟
تو نیستی...
و من، گمشده در زمان و خاطرات، تا ابد خیالت را، زیر درخت بید، می‌بوسم!​

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش فرهنگ و ادب]​

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​