موضوع نویسنده
MAHROKH
سطح
2
تدارکاتچی
پرسنل مدیریت
تدارکاتچی انجمن
همیار سرپرست عمومی
مدیر تالار نقد
ناظر ادبیات
ویراستار آزمایشی
گرافیست انجمن
مترجم انجمن
عضو تیم تعیین سطح ادبیات
- May
- 662
- 1,770
- مدال‌ها
- 7
نقد فیلم دایورجنت (سنت‌شکن)
دایورجنت بیشتر از اینکه یه فیلم تازه یا خلاقانه باشه، یه جور کپی دست‌دوم از بقیه‌ی فیلم‌های نوجوان‌پسند آخرالزمانیه. همون داستان تکراری: یه دختری که "متفاوته"، یه سیستم سرکوب‌گر، و یه شورشِ بالقوه که قراره همه‌چی رو تغییر بده. ایده‌ی تقسیم جامعه به پنج گروه اخلاقی اولش جذابه، ولی وقتی دقیق‌تر نگاه می‌کنی، همه‌چی زیادی سیاه‌وسفید و سطحیه. مگه میشه کل هویت آدم‌ها رو فقط با یه ویژگی تعریف کرد؟ اون هم تو دنیایی که قراره آینده‌نگر و پیچیده باشه؟
تریس به‌عنوان شخصیت اصلی، چندان پرداخته نشده. یه‌جورایی از اول می‌دونی که "ویژه"ست، ولی این ویژه بودن بیشتر از اینکه توی رفتار و تصمیم‌هاش نشون داده بشه، همین‌طوری توی داستان بهش داده شده. مسیر رشدش خیلی مصنوعی و کلیشه‌ایه؛ یه دختر معصوم که یه‌دفعه شجاع و انقلابی میشه. رابطه‌ی عاشقانه‌ش با فور هم به‌طرز عجیبی عجله‌ای شکل می‌گیره، بیشتر شبیه چک‌لیسته تا یه رابطه‌ی واقعی با کشش و احساس.
از نظر بصری و صحنه‌های اکشن، فیلم قابل قبوله، ولی فیلم‌نامه توی دیالوگ‌ها و روایت، خیلی جاها افت داره. بعضی جاها حس می‌کنی صرفاً داره شعار میده، بدون اینکه واقعاً وارد عمق موضوعاتی مثل هویت، فشار اجتماعی یا آزادی انتخاب بشه. حتی پایان فیلم هم حس می‌کنی نصفه‌نیمه تموم شده تا راه برای دنباله‌ها باز بمونه، نه اینکه خودش یه روایت کامل باشه.
در کل، دایورجنت شاید برای سرگرمی بد نباشه، مخصوصاً اگه از فضای علمی‌تخیلی نوجوانانه خوشت میاد، ولی اگه دنبال یه داستان قوی با شخصیت‌پردازی عمیق و ایده‌های تازه‌ای، چیز خاصی برات نداره. خیلی راحت میشه ردپای فیلم‌های دیگه مثل هانگر گیمز یا حتی دونده هزارتو رو توش دید، بدون اینکه بتونه به اونا برتری داشته باشه.
دایورجنت بیشتر از اینکه یه فیلم تازه یا خلاقانه باشه، یه جور کپی دست‌دوم از بقیه‌ی فیلم‌های نوجوان‌پسند آخرالزمانیه. همون داستان تکراری: یه دختری که "متفاوته"، یه سیستم سرکوب‌گر، و یه شورشِ بالقوه که قراره همه‌چی رو تغییر بده. ایده‌ی تقسیم جامعه به پنج گروه اخلاقی اولش جذابه، ولی وقتی دقیق‌تر نگاه می‌کنی، همه‌چی زیادی سیاه‌وسفید و سطحیه. مگه میشه کل هویت آدم‌ها رو فقط با یه ویژگی تعریف کرد؟ اون هم تو دنیایی که قراره آینده‌نگر و پیچیده باشه؟
تریس به‌عنوان شخصیت اصلی، چندان پرداخته نشده. یه‌جورایی از اول می‌دونی که "ویژه"ست، ولی این ویژه بودن بیشتر از اینکه توی رفتار و تصمیم‌هاش نشون داده بشه، همین‌طوری توی داستان بهش داده شده. مسیر رشدش خیلی مصنوعی و کلیشه‌ایه؛ یه دختر معصوم که یه‌دفعه شجاع و انقلابی میشه. رابطه‌ی عاشقانه‌ش با فور هم به‌طرز عجیبی عجله‌ای شکل می‌گیره، بیشتر شبیه چک‌لیسته تا یه رابطه‌ی واقعی با کشش و احساس.
از نظر بصری و صحنه‌های اکشن، فیلم قابل قبوله، ولی فیلم‌نامه توی دیالوگ‌ها و روایت، خیلی جاها افت داره. بعضی جاها حس می‌کنی صرفاً داره شعار میده، بدون اینکه واقعاً وارد عمق موضوعاتی مثل هویت، فشار اجتماعی یا آزادی انتخاب بشه. حتی پایان فیلم هم حس می‌کنی نصفه‌نیمه تموم شده تا راه برای دنباله‌ها باز بمونه، نه اینکه خودش یه روایت کامل باشه.
در کل، دایورجنت شاید برای سرگرمی بد نباشه، مخصوصاً اگه از فضای علمی‌تخیلی نوجوانانه خوشت میاد، ولی اگه دنبال یه داستان قوی با شخصیت‌پردازی عمیق و ایده‌های تازه‌ای، چیز خاصی برات نداره. خیلی راحت میشه ردپای فیلم‌های دیگه مثل هانگر گیمز یا حتی دونده هزارتو رو توش دید، بدون اینکه بتونه به اونا برتری داشته باشه.
