نقد فیلم نقدنامه‌ی فیلم Allegiant (هم‌پیمان) | ROKH کاربر رمان‌بوک

[ROKH]

Allegiant رسماً ثابت می‌کنه که این مجموعه باید بعد از همون فیلم اول تموم می‌شد. داستان این قسمت دیگه کاملاً از ایده‌ی اولیه فاصله می‌گیره و وارد یه ماجرای علمی‌تخیلی آبکی میشه که پر از سوراخ و تناقضه. تریس و بقیه گروه از دیوار رد میشن و وارد یه دنیای جدید میشن، ولی این دنیای جدید، دقیقاً عین دنیای قبلی کلیشه‌ای و سطحیه. به‌جای این که حس کنید دارید لایه‌های تازه‌ای از جهان داستان رو می‌بینید، بیشتر شبیه اینه که نویسنده وسط راه تصمیم گرفته یهو یه چیز جدید امتحان کنه.
تریس هنوز همون قهرمان بی‌نقص و فوق‌العاده خاصه که همه‌چیز باید حول محور اون بچرخه، ولی مشکل اینه که شخصیتش دیگه هیچ جذابیتی نداره. رشد یا تحول؟ تقریباً صفر. فور هم همچنان نقش پشتیبان/عاشق رو بازی می‌کنه، بدون اینکه داستان شخصی یا مسیر خودش رو داشته باشه. رابطه‌شون هم نه عمیق‌تر شده نه هیجان‌انگیزتر، فقط تکرار همون حرفای قبلیه.
مشکل بزرگ فیلم اینه که می‌خواد خیلی بزرگ و مهم به‌نظر بیاد، ولی داستانش پر از بی‌منطقیه. ایده‌ی «ژن‌های خالص» و «ژن‌های ناقص» شاید روی کاغذ یه کانسپت علمی باشه، ولی توی فیلم این‌قدر ساده و سطحی اجرا شده که بیشتر شبیه قصه‌های نوجوانانه‌ی ۵دقیقه‌ایه! حتی صحنه‌های اکشن که نقطه قوت دو قسمت قبلی بودن، اینجا بیشتر CGI بی‌روح و جلوه‌های ویژه‌ی تکرارین.
شخصیت‌های فرعی یا حذف میشن، یا کارکرد خاصی ندارن. حتی لحظه‌های احساسی هم بی‌اثر شدن چون دیگه هیچ پیوند عاطفی واقعی‌ای با کاراکترا حس نمی‌کنی. پایان فیلم هم بیشتر شبیه یه تیزر نیمه‌کاره‌ست که انگار هنوز منتظر قسمت بعدیه، در حالی که همه می‌دونیم بعد از این دیگه فیلمی از این سری ساخته نشده.
در کل، Allegiant بیشتر حس یه قسمت اضافه و بی‌دلیل رو میده تا بخشی ضروری از داستان. اگه از دو قسمت قبلی خوشت اومده باشه، شاید صرفاً برای کنجکاوی ببینیش، ولی به احتمال زیاد با نظرات چندان خوبی تمومش نمی‌کنی.