موضوع نویسنده
ROKH
سطح
2
سرپرست کتاب
پرسنل مدیریت
سرپرست کتاب
تدارکاتچی انجمن
همیار سرپرست عمومی
مدیر تالار نقد
ویراستار انجمن
گرافیست انجمن
مترجم انجمن
عضو تیم تعیین سطح ادبیات
- May
- 831
- 2,624
- مدال‌ها
- 7
یاغی عملاً ادامه‌ی همون مسیر فیلم اوله، ولی نه‌تنها چیزی بهش اضافه نمی‌کنه، بلکه حتی یه جاهایی ضعیف‌تر هم عمل می‌کنه. فیلم همچنان داره تلاش می‌کنه عمیق و فلسفی به‌نظر بیاد، ولی در عمل بیشتر شبیه یه سری دویدن و تیراندازی بی‌هدفه. تریس هنوزم همون قهرمان "خاص و متفاوت" داستانه، ولی به‌جای این که شخصیتش رشد کنه، بیشتر توی دراماتیک بودن و گریه و فریاد گیر کرده. دیگه کم‌کم حس می‌کنی خودشم نمی‌دونه دقیقاً قراره چیکار کنه.
روایت فیلم ریتم درست و حسابی نداره. انگار فقط صحنه‌های اکشن رو کنار هم چیدن که هیجان‌زده‌ت کنن، ولی وقتی دنبال منطق یا عمق می‌گردی، چیزی دستت نمیاد. اون دستگاه عجیب‌وغریب که فقط یه دایورجنت می‌تونه فعالش کنه، واقعاً دیگه اوج زور زدن داستانه برای خاص جلوه دادن شخصیت اصلی. یه جور حس شخصیت اصلی «برگزیده و مقدس» که تو خیلی از فیلمای این سبکی هست، ولی اینجا بیش از حد تو چشمه.
رابطه‌ی عاشقانه‌ی تریس و فور هم اصلاً جلو نرفته، هنوز همون‌طور سطحی و مکانیکی مونده.
شخصیت‌های فرعی هم یا خیلی کلیشه‌ن، یا فقط هستن که صحنه پُر کنن. حتی کیت وینسلت تو نقش ژانین هم با این که بازیگر خوبیه، ولی شخصیت منفیش خیلی تک‌بعدیه و بیشتر شبیه کاریکاتوره تا یه تهدید واقعی.
در نهایت، یاغی سعی می‌کنه بزرگ‌تر و جدی‌تر از فیلم قبلی باشه، ولی چون پایه‌ی داستان از اول محکم نبوده، فقط سروصداش بیشتر شده. اگه فیلم اول براتون به‌زور قابل‌تحمل بود، این یکی احتمالاً حوصله‌تون رو بیشتر سر می‌بره.
اگه فقط دنبال یه اکشن ساده با دنیای نوجوان‌پسند باشین، شاید سرگرم‌کننده باشه، ولی انتظار بیشتر داشتن ازش وقت تلف کردنه.
روایت فیلم ریتم درست و حسابی نداره. انگار فقط صحنه‌های اکشن رو کنار هم چیدن که هیجان‌زده‌ت کنن، ولی وقتی دنبال منطق یا عمق می‌گردی، چیزی دستت نمیاد. اون دستگاه عجیب‌وغریب که فقط یه دایورجنت می‌تونه فعالش کنه، واقعاً دیگه اوج زور زدن داستانه برای خاص جلوه دادن شخصیت اصلی. یه جور حس شخصیت اصلی «برگزیده و مقدس» که تو خیلی از فیلمای این سبکی هست، ولی اینجا بیش از حد تو چشمه.
رابطه‌ی عاشقانه‌ی تریس و فور هم اصلاً جلو نرفته، هنوز همون‌طور سطحی و مکانیکی مونده.
شخصیت‌های فرعی هم یا خیلی کلیشه‌ن، یا فقط هستن که صحنه پُر کنن. حتی کیت وینسلت تو نقش ژانین هم با این که بازیگر خوبیه، ولی شخصیت منفیش خیلی تک‌بعدیه و بیشتر شبیه کاریکاتوره تا یه تهدید واقعی.
در نهایت، یاغی سعی می‌کنه بزرگ‌تر و جدی‌تر از فیلم قبلی باشه، ولی چون پایه‌ی داستان از اول محکم نبوده، فقط سروصداش بیشتر شده. اگه فیلم اول براتون به‌زور قابل‌تحمل بود، این یکی احتمالاً حوصله‌تون رو بیشتر سر می‌بره.
اگه فقط دنبال یه اکشن ساده با دنیای نوجوان‌پسند باشین، شاید سرگرم‌کننده باشه، ولی انتظار بیشتر داشتن ازش وقت تلف کردنه.
