آموزشی نوشتن رمان با ژانرها

[MHP]

برای قربانی‌ها ارزش قائل شوید​

ممکن است در روند داستان و روایت داستان گیر کنید و

حواستان از قربانی‌ها پرت شود، اما باید به قربانی‌ها احترام گذاشته و شرایط را هرچه نزدیک‌تر
به واقعیت به تصویر کشید و نشان داد که جرم به وقوع پیوسته چه آثاری داشته است.

 

[MHP]

از مکان‌ها شخصیت بسازید​

چه جرم در شهری بزرگ اتفاق می‌افتد چه شهری کوچک، جو محیط را وارد داستان کنید. آیا محیط بی‌سروصدا و خلوت است یا شلوغ‌پلوغ؟ آیا روایت با داستان مخفی‌ای که خواننده قبلاً در مورد محیط مدنظرتان شنیده تلاقی دارد؟ در مورد شهر یا محل اتفاق افتادن جرم هم وسواس به خرج دهید و آن را بپردازید.

 

[MHP]

خواننده را در خماری بگذارید​

گاهی نویسنده‌ها آن‌قدر در پیچ‌وخم دادن به داستان زیاده‌روی می‌کنند که داستان غیر قابل باور می‌شود. به جای این‌کار سعی کنید نقاط اوج فوق‌العاده‌ای برای کتاب خلق کنید که زمین گذاشتن آن دشوار شود. اگر می‌بینید سوالی برای خواننده بی‌جواب مانده، مدرکی رو کنید، از انگیزه یا داستان پشت پرده‌ای سخن به میان آورید و در کل درعین در خماری گذاشتن خواننده، به تدریج علامت سوال‌های او را برطرف کنید.

 

[MHP]

چگونه داستان عاشقانه بنویسیم؟ / از جین آستن تا تونی موریسون​

هیجان، فداکاری، و یک گره سه عنصر یک داستان عاشقانه است. 125 سال نقد داستان عاشقانه در مجله نیویورک‌تایمز در این مطلب به ما درس‌هایی درباره چگونگی نگارش داستان عاشقانه می‌آموزد.



در سال 1956 توماس پینچون نقدی درباره داستان «عشق سال‌های وبا» نوشته گابریل گارسیا می‌نویسد: «عشق عجیب است و ما با آوازهای عاشقانه، رمان‌های رمانتیک، و ابراز وجود احساسی نوجوانان رفتاری غیرقابل‌تحمل داریم.»

به حاشیه بردن داستان‌های عاشقانه و همچنین بی‌اهمیت خواندن این فرم داستانی در همه نقدهایی که طی 125 سال گذشته در نیویورک‌تایمز منتشر شد مشهود است. با این وجود نکات مهمی در این نقدها وجود دارد که به ما در نوشتن یک داستان عاشقانه دلنشین یاری می‌رساند.

​

 

[MHP]

قهرمانان (یا ضدقهرمانان)
شخصیت اصلی یک داستان اهمیت زیادی دارد. در سال 1898 نقدی بر داستان «غرور و تعصب» نوشته جین آستن منتشر شد که در واقع بزرگداشتی بر جین آستن و همچنین الیزابت بنت، شخصیت اصلی کتاب «غرور و تعصب» بود. خوانندگان شخصیت الیزابت را دوست دارند و منتقدین باور داشتند که شخصیتی به یادماندنی خلق شده است. «صدای او در داستان توجه خواننده را جلب می‌کند و سبب می‌شود حتی عادی‌ترین عقایدش برای خواننده متقاعدکننده باشد.

 

[MHP]

شخصیت مقابل
گاهی برای فروش یک داستان رمانتیک نیاز به دو شخصیت وجود دارد. در سال 1963 دونالد آدامز نقدی بر داستان «بر باد رفته» نوشته مارگارت میچل نوشت و توصیف تنها دو شخصیت اسکارلت اُهارا و رت باتلر کافی بود تا خواننده مجذوب داستان شود. «اسکارلت موجودی مهم است و در هر لحظه از داستان حضوری زنده دارد. رت باتلر بازسازی یک شخصیت ملودرام و عاشقانه با سبیلی مشکی، چشمانی نافذ، و جذاب در چشم زنان است.»

 

[MHP]

اختلاف
یک داستان عاشقانه بدون اختلاف چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ در بررسی داستان‌های عاشقانه در سال 1901 مثالی از داستان «پیام‌رسان پادشاه» نوشته سوزان آنتروباس آمده است. دو شخصیت مرد و زن با هم اختلاف دارند. علاوه بر این شخصیت سومی وجود دارد که رقیب مرد در به دست آوردن عشق زن است. گاهی خود موضوع داستان موجب ایجاد این اختلاف می‌شود. به عنوان نمونه در داستان «قیمت نمک» نوشته پاتریشیا های‌اسمیت، که با اسم مستعار کلیر مورگان می‌نوشت، کارول، زن ثروتمندتر را فریب می‌دهد و اتفاقاتی رخ می‌دهد که زندگی هر دو را دچار تغییر می‌کند.

 

[MHP]

عذاب و زجر
اختلاف البته منجر به زجر می‌شود. در سال 2000 نقدی بر داستان «جنگل نروژی» نوشته هاراکی موراکامی منتشر شد. نقد با یکی از جمله‌های در کتاب شروع می‌شود. بخشی از یک ترانه گروه بیتلز : «روزی یک دختر در زندگی من بود / یا بهتر بگویم من در زندگی او بودم. کتاب درباره شخصیتی به نام ترو و دو زن است که در نهایت موراکامی را مجاب می‌کند که بنویسد «عشق بی قید و شرط وجود ندارد!»

 

[MHP]

تراژدی
در بخشی از داستان «خطای ستارگان بخت ما» نوشته جان گرین آمده : «تو در چند روز محدود به من زندگی ابدی بخشیدی و به همین دلیل شکرگذارم.» ماورای درد چیست؟ تراژدی! مرگ به اشکال مختلف راهی مناسب برای ایجاد تراژدی در داستان است.

قتل یکی از موضوعات مهم داستان «دلبند» نوشته تونی موریسون است. مارگارت آتوود در سال 1987 نقدی بر این داستان نوشت: «سث، شخصیت اصلی توسط روح دخترش، که در دوسالگی کشته شد، شکنجه می‌شود و با این وجود ترجیح می‌شود این روح را در کنار خود برای همیشه داشته باشد. در هر صورت دختر عزیزش است و هر نشانی از دخترک برای او عزیز است.»

 

[MHP]

فداکاری
چارلز دیکنز در داستان «داستان دو شهر» نوشت: «برای تو و هرکس که برای تو عزیز است هر کاری انجام می‌دهم.» اگر تراژدی یک روی سکه داستان عاشقانه باشد، روی دیگر آن فداکاری است. داستان‌های محدودی هستند که عنصر فداکاری در آن‌ها وجود دارد. در داستان «جاده» نوشته کورمک مک‌کارتی یک پدر و پسر به دنیال چیزی هستند و پدر با فداکاری تمام برای پشتیبانی از پسرش هر کاری می‌کند تا تم اصلی داستان مک‌کارتی بر خلاف رمان‌های پیشین «عشق بین پدر و پسر» باشد.