آموزشی نویسندگان موفق چگونه می‌نویسند | با ۱۲عادت نویسندگان مشهور برای نوشتن آشنا شوید

[شاهدخت]

تعیین زمان برای هر برنامه‌ای به‌خصوص نویسندگی ضروری است. اینکه فکر کنیم برای نوشتن هر وقت دلمان خواست می‌توانیم اقدام کنیم کاملاً رد می‌شود. نویسندگی روندی متفکرانه است. با مشخص‌کردن زمان برای نوشتن، قدرت نوشتاری و توان فکری نویسنده فعال‌تر می‌گردد. نویسنده‌ای که هر وقت لازم شد و تا هر زمان که دلش خواست بنویسد دچار تنبلی ذهن می‌گردد.
سومین راز موفقیت نویسندگان بزرگ را به کار ببرید و سعی کنید برای نوشتن زمان شروع و اتمام مشخص کنید. به‌فرض اگر قرار است مقاله‌ای در سایت خود منتشر کنید در برنامه‌ی خود مدت زمان لازم را بنویسید و خود را ملزم به شروع و اتمام نوشتن در وقت معین نمایید.
خودتان را با کم و زیاد کردن مهلت نوشتن مدام محک بزنید و سرعت قلم‌تان را تغییر دهید.

 

[شاهدخت]

نوشتن را از مایا آنجلو تقلید کنیم
او در مصاحبه با نشریه «دیلی بیست» سال ۲۰۱۳ راجع‌به موضوع نویسندگان موفق چگونه می‌نویسند گفته است:

من اتاقی را در یک هتل رزرو کرده‌ام. هر روز ساعت ۶:۳۰ به آنجا می‌روم. اتاق خوابی با یک تخت، میز و یک حمام دارم. یک لغتنامه‌ی مترادف و متضاد و یک لغتنامه‌ی معمولی و کتاب مقدس را نیز به همراه دارم و بازی‌هایی مثل پازل برای آنکه ذهن کوچکم را مشغول کنم. مادربزرگم این نام را به من یاد داد. من از حرف‌هایش اینطور فهمیدم که ما یک ذهن کوچک داریم که ما را مشغول می‌کند و یک ذهن بزرگ داریم که به ما اجازه می‌دهد عمیق فکر کنیم.

من تمام وسایل تزیینی را از اتاق بیرون برده‌ام. از مسئول هتل خواسته‌ام وارد اتاق من نشود. هر دو ماه یک‌بار نامه‌ای از زیر در می‌اندازند که نوشته: «خانم آنجلو عزیز، اجازه بدهید ملافه‌ها را عوض کنیم. چون به گمانمان کپک زده‌اند.»

هرگز آنجا نمی‌خوابم. ساعت دو آنجا را ترک می‌کنم و به خانه می‌روم تا آنچه نوشته‌ام را بخوانم و بازنویسی کنم.

 

[شاهدخت]

نکته‌ی جالب از روش نویسندگی مایا آنجلو شاعر و خاطره‌نویس امریکایی این است که تا جایی که می‌توانیم باید حواس‌پرتی‌های زمان نوشتن را کم کنیم. تمرکز روی نویسندگی چهارمین راز موفقیت نویسندگان بزرگ است. به‌خصوص در دوره‌ی کنونی که به آن عصر حواس‌پرتی‌ها گفته می‌شود. باید مراقب باشیم تا مدام از مسیر خود منحرف نشویم.

 

[شاهدخت]

نوشتن را از باربارا کینگزلاور تقلید کنیم
نامزد جایزه‌ی پولیتزر، کتاب‌های زیادی منتشر کرده که ۹ کتاب اخیر او در لیست پرفروش‌های نیویورک تایمز قرار گرفته‌اند. طی مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۲ او در مورد عادات روزانه‌اش به عنوان یک مادر و نویسنده این‌چنین می‌گوید:

من ساعت چهار صبح بیدار می‌شوم. از آنجایی که ذهنم پر از کلمات است بایستی به سراغ میز کار بروم و بنویسم. مطالب زیادی می‌نویسم درحالیکه می‌دانم باید آن‌ها را دور بریزم ولی این کار همیشگی من است. من پیش از نوشتن صفحه‌ی اول داستانم باید صدها صفحه بنویسم. من در طول این دوران هم مادر بوده‌ام و هم یک نویسنده. از این رو مجبور بودم که این دو کار را با هم انجام بدهم. به هنگام خردسالیِ فرزندانم نوشتن دشوار بود. ولی هر چه بزرگتر شدند، کار برایم آسان‌تر شد.

به عنوان یک مادر، زمان نوشتن من محدود بود. از سویی دیگر، از خانواده‌ام متشکرم به خاطر این که من را مجبور می‌کنند تا کار را رها کنم و شام درست کنم. این یک اجبار درست است

 

[شاهدخت]

اگر به این دو نکته‌ی مهم در روش باربارا کینگزلاور دقت کنیم بهتر می‌فهمیم که چگونه یک نویسنده‌ی موفق شویم. نکته‌ی اول اینکه نویسندگی فقط نوشتن کتاب یا مقاله نیست.
نکته دوم اینکه آزادنویسی و یادداشت‌های روزانه که بارها از آن در مدرسه نویسندگی نام بردیم، نوعی نویسندگی است. هر چیزی که می‌نویسیم جزو نویسندگی ما به حساب می‌آید. می‌توانیم ایده‌های خوب و خلاقانه‌ای از دل آزادنویسی و یادداشت‌های روزانه بدست آوریم.

 

[شاهدخت]

نوشتن را از ناتان انگلندر تقلید کنیم
برنده‌ی جایزه‌ی داستان کوتاه در مصاحبه‌ای در مورد اینکه نویسندگان موفق چگونه می‌نویسند از تلاشش در باب حذف تمام حواس‌پرتی‌ها از روتین روزانه‌اش می‌گوید:

اگر می‌خواهید کار تمام شود بایستی یاد بگیرید که از آن جدا شوید. نه پیام، نه ایمیل، نه فیس‌بوک و نه اینستاگرام نباید باعث حواس‌پرتی‌تان شوند. من زمانی طولانی را با گوشی‌های ضد صدا می‌نویسم. حتی اگر خانه ساکت باشد.

 

[شاهدخت]

یکی ازعوامل مشغولیت‌های کاذب مردمان امروز موبایل است. گاهی اوقات افراد با اطلاعات جسته و گریخته‌ای که از گوشی موبایل خود به دست می‌آورند دچار توهم آگاهی و دانستن می‌شوند، در حالیکه آن‌ها فقط یک سری موضوعات را که شاید درست هم نباشند در حد سطحی و خیلی ابتدایی یاد می‌گیرند و تفکرشان عمق ندارد.

پنجمین راز موفقیت نویسندگان بزرگ را باید این‌گونه تعریف کنیم: داشتن نظم، تمرکز، تلاش بی‌وقفه، بدون توجه به حواس‌پرتی‌ها.

 

[شاهدخت]

نوشتن از کارا راسل تقلید کنیم
او تنها یک کتاب نوشته ولی همین کتاب نامزد نهایی جایزه پولیتزر بوده است. در مصاحبه‌ی نشریه‌ی «دیلی بیست» او از جدال خود برای غلبه بر حواس‌پرتی و نوشتن می‌گوید:

بسیاری از نویسندگان سعی می‌کنند تعداد حروف مشخصی را در روز بنویسند ولی ملاک برای من مدت زمانی است که در دنیای داستانی‌ام می‌گذرانم. من مقدار زیادی می‌نویسم ولی حجم برای من ملاک مناسبی نیست. از خودم می‌پرسم آیا می‌توانم بدون آنکه میز کار خود را ترک کنم و حواسم پرت شود، پنج یا شش ساعت بنویسم؟

من به این نتیجه رسیده‌ام که حضور ذهنی و تمرکز پای میز کار ارزش بالاتری دارد. فقط باید به نوشتن ادامه دهید و آن را زود ارزیابی نکنید.

 

[شاهدخت]

برای آنکه بفهمیم چگونه یک نویسنده‌ی موفق شویم نباید از نوشتن بترسیم. این راهی است که کارا راسل به ما یاد می‌دهد. که از بد نوشتن نترسیم. اجازه دهیم که مزخرف بنویسم.

الزاماً نباید تمام نوشته‌های ما درست و بی‌خطا باشد و تبدیل به یک اثر منحصربه‌فرد شود. نباید فکر کنیم با یک‌بار نوشتن، کار ما تمام می‌شود. باید با این واقعیت کنار بیاییم که قرار است نود درصد آنچه می‌نویسیم دور ریخته شود. از بد نوشتن لذت ببریم.

 

[شاهدخت]

نوشتن را از آرنولد استفان جیکوبز تقلید کنیم
او در مصاحبه‌ با مجموعه‌ی «من چگونه می‌نویسم» در مورد عادات روزانه نویسندگی‌اش سخن می‌گوید و راهکارهای خوبی برای اینکه چگونه یک نویسنده موفق شویم، ارائه می‌دهد:

بچه‌هایم من را بیدار می‌کنند. برایشان صبحانه درست می‌کنم و آن‌ها را به مدرسه می‌برم. سپس به خانه بازمی‌گردم. آنگاه خود را مجبور می‌کنم که دسترسی‌ام را به اینترنت قطع کنم تا از طوفان اطلاعات در امان باشم.

من ابتدا یک طرح کلی می‌نویسم و سپس جزئیات را به آن می‌افزایم. سپس نسخه‌ی دیگری با جزئیات بیشتر اضافه می‌کنم تا در نهایت یک کتاب نوشته شود.

من روی تردمیل هم می‌نویسم. این تمرین را زمانی آغاز کردم که دکتر به من گفت «نشستن نوع جدید سیگار کشیدن است.»