دلنوشته {نَجوای پِنهان} | اثر •سونی کاربر انجمن رمان بوک•

[-RPR-]

تو را در دلِ عاشقان دیدم، بی‌وصال و بی‌قرار.
هر دل، آینه‌ای از تو بود، شکسته اما روشن.
تو را در دلِ تمنّاها پروراندم، تا شکوفا شوی.
با هر نگاه، تو را به جان رساندم.
تو را در دلِ بی‌تابی، به آرامش رساندم.​

 

[-RPR-]

تو را در دلِ شب‌های قدر دیدم، نوری از بی‌زمانی.
هر دعا، ردّی از تو داشت، بی‌واسطه و بی‌مرز.
تو را در دلِ سحرها بو*سیدم، با ل*ب‌هایی از نیاز.
با هر ناله، تو را به جان رساندم.
تو را در دلِ راز، به روشنی رساندم.​

 

[-RPR-]

تو را در دلِ کودکان دیدم، نگاهی از امید.
هر لبخند، نشانی از تو داشت، بی‌دلیل و بی‌نام.
تو را در دلِ بازی‌ها نوشتم، تا بی‌گناه بمانی.
با هر خنده، تو را به فردا رساندم.
تو را در دلِ پاکی، به حضور رساندم.​

 

[-RPR-]

تو را در دلِ مادران دیدم، اشکی از دعا.
هر زمزمه، نغمه‌ای از تو بود، بی‌صدا و بی‌فاصله.
تو را در دلِ لالایی‌ها پیچیدم، تا آرامش شوی.
با هر نوازش، تو را به دل رساندم.
تو را در دلِ مهر، به ظهور رساندم.​

 

[-RPR-]

تو را در دلِ شهیدان دیدم، ردّی از یقین.
هر قطره‌ی خون، نام تو را فریاد می‌زد.
تو را در دلِ سنگرها نوشتم، تا جاودانه شوی.
با هر ایثار، تو را به آسمان رساندم.
تو را در دلِ فدا، به بقا رساندم.​