آموزشی نکات مهم در باب منولوگ‌نویسی

[Tara Motlagh]

تک‌گویی یا منولوگ نمایشی چیست؟

تک‌گویی نمایشی صحبتی است که در آن کاراکتر احساسات، افکار درونی و انگیزه‌هایش را برملا می‌کند. برخلاف خودگویی، که صحبتی خصوصی است و در آن کاراکتر با خودش صحبت می‌کند، تک‌گویی نمایشی‌ست که برای کاراکتر دیگر یا مخاطب گفته می‌شود.
نکته مهم: تک گویی نمایشی می‌تواند بهترین دوست یا بدترین دشمن یک نویسنده باشند.

 

[Tara Motlagh]

۵ نکته در نوشتن تک گویی نمایشی

قبل از این‌که اولین تک گویی نمایشی خود را بنویسید، مثال‌هایی از تک گویی‌هایی که برایتان جالب است پیدا کنید. سپس نکات زیر را برای نوشتن تک گویی خودتان بکار ببرید:

 

[Tara Motlagh]

۱. با یک جمله آغازین جذاب شروع کنید.
تک گویی فاقد صحنه عملی و دیالوگ است و ممکن است مخاطب را چندان درگیر نکند. بهتر است از مهارت‌های نوشتاری برای نوشتن یک تک گویی تاثیرگذار استفاده کنید. مخاطب اگر به تک گویی توجه نکند آن را نمی‌خواند و به راحتی از آن می‌گذرد. چطور توجه آن‌ها را به تک گویی جلب کنیم؟ با یک جمله آغازین خوب. در اصطلاح ادبی به آن قلاب می‌گویند. تک گویی خود را با جمله‌ای احساسی شروع کنید. جمله آغازین شما باید با ایجاد سوال در ذهن مخاطب، او را به خواندن ادامه تک گویی مشتاق کند.

 

[Tara Motlagh]

۲. زاویه دیدی قدرتمند ارائه دهید.
یکی از فواید ( و چالش‌های) تک گویی، آن است که تک گویی‌ها زاویه دید یک شخص را نشان می‌دهند. کاراکتر باید حرف مهمی برای زدن داشته باشد – اگر نه- چرا باید در قالب تک گویی آورده شده باشد؟ غالبا تک گویی‌های نمایشی شرایط درماتیکی از کاراکتر اصلی را نشان می‌دهند. یک تک گویی خوب نشان می‌دهد که کاراکتر هنگام بیان یک ایده اصلی، طیف وسیعی از احساسات را تجربه می‌کند.

 

[Tara Motlagh]

۳. برای داستان خود طرح بنویسید.
با آن‌که تک گویی‌ها اغلب کوتاه هستند، اما در ایجاد عملکردی قاطع، ارجاع به وقایع گذشته و پرورش کاراکتر در طول روایت داستان موثرند. چالش تک گویی نمایشی، گرد هم آوردن کل این موارد در قالب صحبت کاراکتر است.

 

[Tara Motlagh]

۴. پارامترهای خود را شناسایی کنید.
ادبیات انگلیسی مملو از انواع مختلف تک گویی‌هاست. می‌توانید تک گویی شاعرانه بکار ببرید یا از تک گویی‌های روزمره استفاده کنید. نوع تک گویی به‌کار رفته، شما را به سمت ابزارهای ادبی مشخصی هدایت می‌کند، ازجمله تکرار، قافیه یا استعاره. حتی اگر تک گویی شعرگونه نمی‌نویسید، باید آن‌ها را با صدای بلند برای خودتان بخوانید و به ریتم و گام آن توجه کنید. شمارش کلمات نیز مهم است. تک گویی یک دقیقه‌ای باید در حدود 150 لغت داشته باشید.

 

[Tara Motlagh]

۵. با کلام پایانی، تک گویی خود را جمع کنید.
در انتهای تک گویی، خوراکی فکری برای مخاطب باقی بگذارید. اکثر تک گویی‌های نمایشی صحبت‌هایی درونگرایانه هستند. بنابراین وقت گذاشتن برای نوشتن پایانی که نه تنها حس نتیجه‌گیری می‌دهد بلکه همچنین مخاطبان شما را ترغیب می‌کند تا در مورد شخصیت و داستان شما بیشتر بداند ارزشمند است. تا زمانی‌که پایان خوبی ننوشته‌اید، از امتحان کردن پایان‌های مختلف نترسید.