متفرقه نیازم باش

[شهرزاد قصه گو]

اون جایی که میدونی همه تلاشت رو کردی و همه حرف‌هات رو زدی؛
حتی اگه تلاشت بی‌نتیجه و حرف‌هات نشنیده مونده باشه...
توی اون نقطه؛
شاید لبریز از غم باشی
ولی آرومی.

 

[شهرزاد قصه گو]

یک روزی، یک جایی، آدم‌های هم فرکانس، همدیگر را پیدا می‌کنند!
می شوند دوست، رفیق...

 

[شهرزاد قصه گو]

اونجا که مت هیگ تو کتاب کتابخانهٔ نیمه شب میگه:
«وقتی انگیزه ای برای ادامه این زندگی نداشتی،به نسخه های دیگه ای از خودت در آینده فکر کن و ب اون ها فرصت زیستن بده»
امید و دلگرمی تو دلم جوونه می زنه🍃

 

[شهرزاد قصه گو]

واسه ناامید نشدنت،
ادامه دادنت، تلاش کردنت، به موقع رفتنت،‌
صبوری کردنت، لبخند زدنت، گریه کردنت،
واسه روزای که حقت رو از زندگی نگرفتی و
نتونستی بگیری ولی خیلیا جلوی تو به حقشون رسیدن
و از غصه دق نکردی و قوی تر ادامه دادی،
بغلت می‌کنم🤍

 

[شهرزاد قصه گو]

تصور کن؛
بعد‌ از گذروندن یه شب قشنگ و خرید و خوردن غذاهای مورد علاقتون؛ بعد طبیعت گردی و دریا گر‌دی،
دم صبح توی تعطیلات بدون هیچ دغدغه فکری ای بعد رابطه باهاش توی بالاترین طبقه ی هتل شهر مورد علاقتون، آهنگ هنوز با صدای کم در حال پخش باشه، نگاش کنی ببینی بین خواب و بیداری لا به لای رو تختی های سفید تخت گم شده.
دلت براش ضعف بره، ببوسیش، دوباره و دوباره.
بارون شروع کنه به باریدن. و صداش با آهنگ ترکیب شه.

 

[شهرزاد قصه گو]

من قبلا فکر می کردم قوی بودن
توی دووم آوردنه ،ولی یخورده بهترکه
نگاه کردم دیدم قوی بودن تو رها کردنه..
رها کن ذهنتو و به خدا ایمان داشته باش.
امروز رو هم زنده موندم. بریم که فردا
رو زندگی کنیم..

 

[شهرزاد قصه گو]

مهم نیست چقدر راجع به موضوعات اخیر حالم بد باشه، این متن رادیو چهرازی همیشه آرومم می‌کنه:
“بیدار شویم و ببینیم همه‌اش کابوسی هولناک بوده و تمام شده دیگر. بعد پنجره را باز کنیم تا بوی بارون پر شود توی اتاق، چای دم کنیم با چوب دارچین و گل‌سرخ و بگذاریم جادوی صدای بنان پاک کند خاطر را از تیرگی خواب تیره‌گون. بیدار شویم و ببینیم جهان در امن و امان است و همه‌ این تلخی‌ها با طلوع آفتاب پر کشیده.“

 

[شهرزاد قصه گو]

من دیگه خیلی ساله دنبال کسی نیستم ، خیلی ساله ک فقط با آدمایی صحبت میکنم ک دوسشون دارم و اونام متقابل منو دوسم دارن ، حریم زندگیم پر از آدمایی هستن که دو طرفس دوست داشتنمون و از رابطه های یه طرفه فاصله میگیرم

 

[شهرزاد قصه گو]

دکتر انوشه میگه پنج کلید آرامش در اینه که:

-به کسی که به تو اهمیت نمیده،اهمیت نده.
-کاری رو تا ۱۰۰ درصد قطعی نشده برای کسی توضیح نده.
-توقع خودت از دیگران رو به صفر برسون و برای همه چیز خودت تلاش کن.
-اگر کسی یکبار به تو صدمه زده پس برای بار دومم هم میتونه اینکارو انجام بده پس مسیرتو ازش جداکن.
-هر وقت کنار هر چیزی یا هرکسی حالت خوب نبود لطفا هر چقدرم عزیز بود رهاش کن بره.

 

[شهرزاد قصه گو]

گاهی دست کسی را به گرمی می‌فشاریم، به آغوش می‌کشیم. اشک‌ها و لبخندها می‌آیند و می‌روند؛ اما فرسنگ ها از هم دوریم. این منتهای آدم‌ها است. تن‌های بی‌وطنِ دور؛