دلنوشته {هزیمت} اثر•فاطمه‌سلمانی کاربر انجمن رمان بوک•

[~Fateme.h~]

این روندی است که انسان‌ها را به تسلیم می‌کشاند، اما تسلیم در اینجا به معنی شکست نیست. بلکه به معنی آن است که در لحظه‌ای از آگاهی عمیق، انسان به حقیقت پی می‌برد و می‌فهمد که درد و رنج، نه دشمنان خارجی، بلکه دوستانِ درون او هستند که در میان این پیچش‌ها به یادش می‌آورند که به خود بازگردد، به درون خود، به جایی که از ابتدا فراموش کرده بود. هزیمت در واقع نه انتهایی است، بلکه آغازی است که به انسان این فرصت را می‌دهد که به سرزمین‌های ناشناخته‌ی درون خود سفر کند. شاید در این سفر، انسانی که در پی آزادی است، به درک جدیدی از آزادی دست یابد؛ آزادی‌ای که نه در بیرون، بلکه در درون اوست، در دل دلواپسی‌ها و امیدها، در میان رنج‌ها و لحظات سرشار از سکوت.

 

[~Fateme.h~]

آزادی‌ای که تنها در آغوش پذیرش و درک واقعی خویش می‌تواند رشد کند، آزادی‌ای که در نهایت، انسان را از بندهای ذهنی‌اش رها خواهد ساخت.
در پایان، شاید هیچ‌ک.س نتواند از هزیمت خود رهایی یابد، اما همان‌طور که درد و رنج در دل این هزیمت‌ها به‌وجود می‌آید، ممکن است در همین دل تاریک، نورهایی از آگاهی و حقیقت شکل بگیرند که راه رهایی را نشان دهند. و این، بزرگ‌ترین تراژدی انسانی است: در میان تاریکی و درد، نور از درون می‌جوشد، اما تنها کسانی که به‌راستی توان نگاه به درون خود را دارند، می‌توانند آن را ببینند.