آموزشی هنر نویسندگی در سکوت کلمات

[Serenya]

وقتی واژه‌ها نمی‌نویسند:

هنر نویسندگی در سکوت کلمات

 

[Serenya]

 
گاهی نه واژه‌ای هست، نه حس و حالی، نه ایده‌ای که برق بزند.
گاهی فقط نشسته‌ای با قلمی در دست و دفتری خالی در پیش.
نه خسته‌ای، نه حتی بی‌انگیزه؛ فقط انگار کلمات رفته‌اند جایی دور و پشت سرت را هم نگاه نکرده‌اند.

 

[Serenya]

ما این لحظه را "انسداد نویسنده" می‌نامیم. ولی شاید، فقط شاید، این لحظه یک چیز دیگر باشد:
دعوتی به سکوت. فرصتی برای گوش دادن. تمرینی برای ننوشتن.
ما فکر می‌کنیم نویسنده باید همیشه بنویسد. ولی هیچ‌ک.س به ما نگفته نوشتن واقعی، اغلب در دل همان لحظاتی شکل می‌گیرد که نمی‌توانیم چیزی بنویسیم.

 

[Serenya]

آن لحظه‌های سردرگمی، فرصتی‌ست برای بازگشت. برای مرور حس‌هایی که هنوز پخته نشده‌اند. برای قدم زدن در ذهنی که شلوغ است، ولی بی‌کلام.
چه می‌شود اگر این سکوت را بخشی از فرایند نویسندگی بدانیم؟

 

[Serenya]

نه دشمن، نه مانع؛ بلکه همان فصل خاموشی‌ای که بعد از آن، واژه‌ها پخته‌تر برمی‌گردند.
بعضی وقت‌ها باید ننویسی، تا نوشته‌هات بتونن صداقت داشته باشن.
بعضی وقت‌ها باید فقط باشی، بدون فشار نوشتن، تا کلمات جرات کنند به تو نزدیک شوند.

 

[Serenya]

نویسنده بودن یعنی بلد باشی با نبودن کلمه‌ها هم کنار بیای.
یعنی یاد بگیری گاهی با یک صفحه سفید، دوست باشی.
و ازش نترسی.
چون گاهی سکوت کلمات، یعنی دارند چیز مهم‌تری برایت آماده می‌کنند.

 

[Serenya]

«وقتی نمی‌تونی بنویسی، این کارها رو بکن...»

۱. بنویس که نمی‌تونی بنویسی!

‌
بله، همین. با خودت رو راست باش:
🖊 «الان هیچی به ذهنم نمی‌رسه... مغزم خسته‌ست... دلم چیزی می‌خواد بنویسه اما نمی‌تونه...»
این نوشتن بی‌ادعا، انگار مثل باز کردن دریه که بسته مونده. یواش‌یواش کلمات می‌ریزن بیرون.

 

[Serenya]

۲. نوشتن بدون هدف

بنویس بدون اینکه بخوای چیزی عالی بسازی.
مثلاً یه تمرین خیلی خوب:

هر چی دور و برت می‌بینی، همون لحظه توصیف کن.
مثلاً: «کاغذ سفیدی که منتظر منه... صدای یخچال مثل نفس‌کشیدن یه آدم خسته‌ست...»

حتی همین چیزا می‌تونن جرقه یه ایده باشن.

 

[Serenya]

۳. دوربین ذهنت رو بچرخون

به جای نوشتن از زاویه خودت، تصور کن کسی دیگه‌ای داره می‌نویسه:
یه پیرزن تو یه روستای دور
یه بچه‌ی ناشنوا
یه پرنده که فکر می‌کنه آدم‌ها دیوونه‌ان
نگاهت که عوض بشه، ذهن راه می‌افته.

 

[Serenya]

۴. نوشتن با دست چپ (یا غیر غالب!)

خیلی عجیب ولی واقعی:
اگه با دست دیگه‌ت بنویسی، انگار مغز مجبوره مسیرهای جدیدی رو فعال کنه. این باعث می‌شه افکارت آزادتر بیان. حتی اگه بدخط باشه، مهم نیست. یه صفحه امتحانش کن.