دلنوشته {هنگام توقف!} اثر •مبینای ايران کاربر انجمن رمان بوک•

[مبینای شهر قصه ها]

کاغذی که توی صورتم پرت شده بود انگار قرار بود همه چیز را عوض کند ولی نه! این فقط یک شعبده بود برای سرگرم کردن آدم‌های امیدوار... .
کاغذ پر بود از شعارهایی که هرگز به یک قدمی حقیقت هم نزدیک نمی‌شد، همه چیز واضح بود از ابتدا تا انتها که ما در میان وهم و خیالات متوقف شدیم و هر بار گول شعاری که سرگرمی بیش نیست را می‌خوریم.

 

[مبینای شهر قصه ها]

با سرعت و سیگاری که در دستم خاموش شده بود می‌دویدم! دیر شده بود و بدون شک اخراج می‌شدم، بوی باران آزارم می داد... .
می‌دانستم اگر کار را از دست بدهم دیگر نمی‌توانم به همه نشان بدهم من استوار و محکم هستم.
با شدت به آدمی برخورد کردم که ایستاده بود و مات و مبهوت فست‌ فود تعطیلی شده بود دلم می‌خواست سرش فریاد بزنم اما سر در مغازه نوشته شده بود: مردم پول نان ندارند، فست‌ فود هم جای خود دارد.
آن‌قدر متوقف شده بودم که حرکت کردنم محال بود!

 

[مبینای شهر قصه ها]

شوق آن لحظه که خورشید ما را در آغوش می‌گیرد روحم را سرپا نگه می‌داشت.
من ایستادم، من فریاد زدم، این بار نه از روی ترس و تشویش... .
من برای شجاعت ایستاده‌ام و تو را تماشا می‌کنم.
بس است هرچه سکوت را در حلق خود جا دادیم! بس است آن همه تگرگ و سرما که برایش جان دادیم.
نگاه کن و ببین این جا دیگر توقف نمی‌کنم،
این جا برای تمنّا توقفی نیست!
می‌روم ولی با دستانی پر از ستاره باز خواهم گشت.

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​