ادبیات کهن وحشی بافقی

[یآقوت؛]

وحشی بافقی
یکی از شاعران بزرگ تاریخ ایران است
که او را به‌واسطه اشعار بسیار غمگین و عاشقانه‌اش می‌شناسند.

 

[یآقوت؛]

زیبا‌ترین اشعار عاشقانه و غمگین تاریخ غزل ایران را می‌توانید در آثار «وحشی بافقی» پیدا کنید.
او که از شاعران بزرگ سده دهم محسوب می‌شود،
توانسته است غم وجودش را در دل اشعار خود هویدا کند.

 

[یآقوت؛]

وحشی بافقی یکی از شاعران بزرگ تاریخ ایران در سال ۹۳۹ هجری قمری در شهرستان بافق استان یزد متولد شد.
او تحصیلات ابتدایی خود را در همین شهر گذراند و سپس در کنار برادرش «مرادی بافقی» و اساتیدی مثل «شرف‌الدین علی بافقی» علم ادب را یاد گرفت و پس از آن مدتی به کاشان رفت.

 

[یآقوت؛]

وحشی بافقی به‌دلیل انزوا‌طلبی که داشت، این تخلص را برای خود انتخاب کرد. وحشی در گذشته به‌معنای «گوشه‌گیر» بوده است و با مفهوم امروزی آن کاملا تفاوت دارد.
وحشی را فردی می‌دانند که نوعی زندگی دور از جمع را انتخاب کرده تا امور مادی فریبش ندهند.

 

[یآقوت؛]

مولانا شمس الدین محمد وحشی بافقی از شاعران بزرگ سده دهم است که آوازه اشعار او تا سرزمین پهناور هند نیز رسیده است. او در زمان پادشاهان صفوی همچون شاه طهماسب صفوی، شاه اسماعیل ثانی و شاه محمد خدابنده زندگی می‌کرد. وحشی در برخی اشعارش شاه طهماسب را به‌خاطر فضیلت‌های اخلاقیش ستوده است.

 

[یآقوت؛]

وحشی بافقی در‌ وصف پادشاهان
و فرمانروایان شعر می‌سرود
و از این طریق کسب درآمد می‌کرد

 

[یآقوت؛]

او در خانواده‌ای متوسط بزرگ شد. پدرش کشاورزی می‌کرد و برادر بزرگش مرادی وحشی، اهل شعر و ادب بود و گاهی وحشی بافقی را با خود به محافل ادبی می‌برد.
برادرش قبل از آن که او به شهرت برسد از دنیا می‌رود و وحشی بافقی بعدها در اشعار خود از او یاد می‌کند.

 

[یآقوت؛]

وحشی پس از آن که دستی بر ادبیات پیدا کرد به کاشان مهاجرت می‌کند و در آن جا مکتب‌دار می‌شود. او پس از مدتی به زادگاهش یزد برمی‌شود و به سرودن شعر در ستایش فرومانروایان آن زمان می‌پردازد. تنها منبع درآمد بافقی در شهر یزد سرودن شعر در وصف بزرگان آن زمان بود. حامی اصلی او «میر میران» حاکم وقت یزد بوده است. او همچنین قصیده‌ای طولانی در وصف شاه طهماسب نیز سروده است.

 

[یآقوت؛]

در توصیف ویژگی‌های بارز اخلاقی وحشی بافقی می‌توان به روحیات لطیف، انزوا‌طلبی، پاکبازی و وارسته بودن او اشاره کرد. علی‌رغم اینکه شاعران بسیاری آن زمان برای بهره‌مندی از امکانات گوناگون موجود در دربار گورکانی هند و فرمانروایان آن جا به این کشور سفر می‌کردند، او هیچ‌وقت از ایران خارج نشد و در طول عمر خود تنها از بافق چند بار به کاشان مهاجرت کرده بود.

 

[یآقوت؛]

وحشی بافقی یکی از غزل‌سراهای بزرگ تاریخ کشورمان محسوب می‌شود.
مضمون اشعار او بیشتر عشق‌های بی‌سرانجام، گله و شکایت از مشکلات زندگی است. کتاب «کلیات وحشی» او حدود ۹ هزار بیت دارد که اشعار آن علاوه بر غرل در قالب‌های دیگری نیز سروده شده‌اند.