روانشناسی بالینی وظایف روانشناس بالینی

[Puyannnn]

خانهروانشناسی بالینی
روانشناسی بالینی چیست و چه کاربردهایی دارد؟
به روز رسانی شده در مرداد 14, 1400
روانشناسی بالینی
روانشناسی بالینی
تعریف روانشناسی بالینی
روانشناسی بالینی شاخه ای از روانشناسی است که به ارزیابی و درمان بیماری های روانی، رفتارهای غیر عادی و مشکلات روانپزشکی مربوط می شود. این رشته و یک روانشناس بالینی علم روانشناسی را با درمان مشکلات پیچیده انسانی ادغام می کند و این یک انتخاب شغلی هیجان انگیز برای افرادی است که به دنبال کار در یک زمینه چالش برانگیز و با ارزش هستند.

 

[isabella]

تاریخچه روانشناسی بالینی
تحقیقات اولیه در زمینه روانشناسی بالینی به روانکاو اتریشی زیگموند فروید برمی گردد . وی یکی از اولین کسانی بود که به این ایده توجه داشت که بیماری روانی چیزی است که با گفتگو با بیمار قابل درمان است و این توسعه رویکرد گفتاردرمانی وی بود که اغلب به عنوان اولین کاربرد علمی روانشناسی ذکر می شود.

 

[isabella]

روانشناس آمریکایی لایتنر ویتمر اولین کلینیک روانشناسی بالینی را با تمرکز ویژه در کمک به کودکانی که دارای ناتوانی در یادگیری هستند ، در سال 1896 افتتاح کرد. همچنین ویتمر بود که اولین بار در مقاله ای در سال 1907 اصطلاح “روانشناسی بالینی” را مطرح کرد. ویتمر، دانشجوی سابق ویلهلم ووندت، این شاخه از روانشناسی را چنین تعریف كرد: “مطالعه افراد با مشاهده یا آزمایش ، به منظور ارتقا تغییر”.

 

[isabella]

تا سال 1914، 26 کلینیک دیگر که به روانشناسی بالینی اختصاص داده شده بودند، در ایالات متحده تأسیس شده بود. امروزه، روانشناسی بالینی یکی از محبوب ترین زیرشاخه ها و بزرگترین حوزه اشتغال در روانشناسی است.

 

[isabella]

رواشناسی بالینی و تکامل در طول جنگ های جهانی
روانشناسی بالینی در طی جنگ جهانی اول تثبیت شد. زیرا پزشکان سودمندی ارزیابی های روانشناسی را به دیگران نشان دادند. در سال 1917 ، انجمن روانشناسی بالینی آمریکا تاسیس شد ، اگرچه فقط دو سال بعد با تأسیس انجمن روانشناسی آمریکا (APA) جایگزین آن شد .

 

[isabella]

در طول جنگ جهانی دوم ، روانشناسان بالینی برای کمک به درمان آنچه که در آن زمان شوک پوستی شناخته می شد ، که اکنون تحت عنوان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شناخته می شود ، فراخوانده شدند.

تقاضا برای دکتر روانشناس بالینی خوب برای درمان بسیاری از جانبازان بازگشتی که نیاز به مراقبت داشتند، به رشد روانشناسی در این دوره کمک کرد.

 

[isabella]

درمان

رویکردهای روانشناسی بالینی
روانشناسان بالینی که به عنوان روان درمانگر در حوزه روانشناسی کار می کنند ، معمولاً هنگام کار با بیمار از روش های مختلف درمانی استفاده می کنند. در حالی که برخی از پزشکان بر روی چشم انداز درمانی بسیار خاصی تمرکز دارند ، بسیاری از مواردی که به عنوان “رویکرد التقاطی” نامیده می شود، استفاده می کنند. این شامل استفاده از روش های مختلف نظری برای تهیه بهترین برنامه درمانی برای هر بیمار خاص است.

 

[isabella]

برخی دیدگاه های اصلی نظری در روانشناسی بالینی
رویکرد روان پویایی
این دیدگاه در اثر کار فروید شکل گرفت. او معتقد بود که ذهن ناخودآگاه نقش مهمی در رفتار ما دارد. روانشناسانی که از درمان روانکاوی استفاده می کنند ممکن است از روش هایی مانند ارتباط آزاد برای بررسی انگیزه های اساسی و ناخودآگاه بیمار استفاده کنند.

 

[isabella]

در طول دهه 1940 ، ایالات متحده هیچ برنامه ای نداشت که مدرک رسمی روانشناسی بالینی را ارائه دهد. دولت پیشکسوتان ایالات متحده تعدادی برنامه آموزشی در سطح دکترا تنظیم کرد و تا سال 1950 بیش از نیمی از کل دکترای فلسفه (Ph.D) – درجه روانشناسی در این زمینه اعطا شد.

 

[isabella]

دیدگاه شناختی رفتاری
این رویکرد در روانشناسی بالینی از مکاتب فکری رفتاری و شناختی شکل گرفته است. روانشناسان بالینی با استفاده از این دیدگاه نحوه تعامل احساسات ، رفتارها و افکار بیمار را بررسی می کنند. درمان شناختی-رفتاری (CBT) اغلب بر تغییر افکار و رفتارهایی است که به پریشانی روانشناختی کمک می کنند.