آموزشی ویژگی‌های ژانر تاریخی در ادبیات داستانی

[Tara Motlagh]

نوشتن رمان تاریخی حتی برای کسانی که نویسندگی را به صورت جدی دنبال می‌کنند هم می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. علاوه بر نگرانی‌های همیشگی داستان‌نویسی مثل طرح‌ریزی، پیرنگ، ساختار و شخصیت‌پردازی، در این ژانر با تحقیق عمیق و دقت بر صحت وقایع تاریخی نیز روبرو هستید.
شاید برای افراد تازه‌کار، این موضوع ترسناک به نظر برسد. اما جای نگرانی نیست! با دنبال کردن این ۱۰ مرحله، به راحتی می‌توانید نوشتن رمان تاریخی را آغاز کنید.

 

[Tara Motlagh]

گام اول: ایده‌پردازی برای داستان

یکی از جذابیت‌های نوشتن رمان تاریخی، الهام گرفتن از تاریخ است. برای استفاده از این منبع الهام، چند رویکرد مختلف وجود دارد:

 

[Tara Motlagh]

۱. روایت داستانی واقعی اما با مقداری تخیل

این روش شامل حال رمان‌های زندگینامه‌ای تاریخی می‌شود که بر روایت زندگی یک فرد تمرکز دارند. هدف در اینجا بررسی وقایع و شخصیت‌های واقعی تاریخ با دقت بر صحت آن‌ها است. بدیهی است که تمام یا اکثر گفت‌وگوها تخیلی خواهند بود و شاید به تمام جزئیات آن زمان دسترسی نداشته باشید، اما نکته اصلی، خلق داستانی است که تا حد ممکن وقایع واقعی را به درستی منعکس کند.

 

[Tara Motlagh]

۲. روایت داستانی واقعی با کمی آزادی عمل

منظور ساختگی جلوه دادن وقایع کلیدی تاریخی نیست، بلکه به این معناست که می‌توانید از شکاف‌های موجود در اسناد تاریخی، معانی ضمنی و شایعات به روشی که برای یک مورخ ممکن نیست استفاده کنید. در این روش فقط در یادداشت پایانی اثر با خواننده صادق باشید.

 

[Tara Motlagh]

۳. استفاده از وقایع واقعی به عنوان پس‌زمینه برای داستانی عمدتا تخیلی

پس‌زمینه‌ی داستان شما بر اساس وقایع واقعی بنا شده است، اما هسته‌ی اصلی داستان تقریباً به طور کامل تخیلی است و معمولاً روی شخصیت‌های ساخته‌شده‌ی شما تمرکز دارد (البته این به این معنا نیست که داستان نمی‌تواند هیچ شخصیت واقعی داشته باشد).

 

[Tara Motlagh]

۴. استفاده از یک داستان واقعی به عنوان منبع الهام‌ برای داستان تخیلی شما

اگر می‌خواهید از جزئیات وقایع و شخصیت‌های واقعی استفاده کنید، اما احساس می‌کنید خلاقیت شما داستان را بیش از حد از تاریخ واقعی دور می‌کند، می‌توانید به جای اینکه تاریخ را به خود داستان تبدیل کنید، از آن به عنوان منبع الهام‌ برای داستان استفاده کنید. این کار می‌تواند شامل الگوبرداری و ساخت یک شخصیت تخیلی از یک فرد واقعی یا الهام گرفتن از یک رویداد تاریخی جالب و بازآفرینی بخش‌هایی از آن در داستان شما باشد. فقط مراقب باشید که شخصیت‌های خود را بر اساس افراد زنده بنا نکنید (به دلایل حقوقی آشکار).

 

[Tara Motlagh]

گام دوم: شروع تحقیق

همزمان با شکل‌گیری ایده‌ی داستان در ذهن‌تان، بهتر است سراغ یادگیری درباره‌ی دوره‌ی زمانی موردنظر و رویدادها و شخصیت‌های کلیدی‌ای که ممکن است در داستان شما نقش داشته باشند بروید.

اولین قدم‌های شما باید به این صورت باشد:

• مشخص کردن چیزهایی که نیاز دارید بدانید

• گردآوری فهرستی از منابعی که می‌توانند به شما در کسب آن دانش کمک کنند.

 

[Tara Motlagh]

هدف این است که بین منابع اولیه (یعنی روایت‌های دست‌اول از دوره‌ی موردنظر) و منابع ثانویه (یعنی منابعی که بعد از آن دوره نوشته شده‌اند و به توصیف و تحلیل آن می‌پردازند) تعادل برقرار کنید. منابع اولیه می‌توانند حس اصیلی از دوره‌ی انتخابی به شما بدهند و به بازآفرینی صداهای واقعی در داستان‌تان نیز کمک کنند. اما منابع ثانویه نیز برای ارائه‌ی چشم‌اندازی گسترده‌تر نسبت به آن رویدادها حیاتی هستند.

 

[Tara Motlagh]

هرچه داستان شما به گذشته‌های دورتر بازگردد، یافتن منبع مرتبط سخت‌تر است. اما به یاد داشته باشید که شما یک مورخ نیستید. بخشی از هنر شما پر کردن شکاف‌ها با قوه‌ی تخیل است. اگر چیزی قابل اثبات نباشد، تا زمانی که تفسیر شما معقول به نظر برسد، ترسیم مسیر خودتان کاملاً مشروع است.

 

[Tara Motlagh]

هنگام انجام تحقیقات، حتماً یادداشت‌های فراوانی بردارید، از جمله اینکه تکه‌های حیاتی اطلاعات از کجا به دست آمده‌اند. منابع گاهی حاوی اشتباه هستند، بنابراین تا حد امکان آن‌ها را با منابع دیگر مقایسه کنید. همچنین اصل و نسب آن‌ها را بررسی کنید. هدف احتمالی یک منبع بر نحوه‌ی خواندن آن تأثیر می‌گذارد، بنابراین به دقت به اینکه چه کسی آن را نوشته و چرا نوشته است، توجه کنید.