آموزشی ویژگی نقد و منتقد

[-پریزاد-]

از دیدگاه شهید آیت‌الله مطهری نقد موهبتی بزرگ است که خداوند به ما عنایت فرموده است: «یکی از اصول مهم در تربیت، بیدار کردن حس انتقاد است به‌نحوی که تربیت‌شونده نه آن‌چنان مرعوب محیط و خصوصاً

 

[-پریزاد-]

مظاهر جدید باشد که دربست هر چه را که می‌بیند بپذیرد و نه حالت بدبینی و یا کودکی داشته باشد و نتواند خوبی‌ها و بدی‌ها را از هم تفکیک کند.»

 

[-پریزاد-]

به باور این متفکر شهید، انتقاد عامل پیشرفت و حرکت است و کارها را اصلاح می‌نماید و سکوت و کتمان، بر معایب می‌افزاید.

 

[-پریزاد-]

عجیب است که ما از نقادی هراس داریم و خیال می‌کنیم مواردی باید نقد شوند که مورد توجه و احترام نیستند. ما متأسفانه انتقاد را منافی احترام می‌دانیم.

 

[-پریزاد-]

در انتقاد درست، منتقِد و منتقَد باید رشد و صلاحیت لازم را داشته باشند، یعنی نه انتقادکننده اهل عیب‌جویی، ‌ملامت،‌ لکه‌دار کردن و خدشه وارد نمودن باشد و نه انتقادشده نازک نارنجی، اهل قهر و نفرت باشد.

 

[-پریزاد-]

برخی عیب‌جویی‌ها که در قالب انتقاد مطرح می‌شوند در واقع رواج دهندة فساد، تخریب شخصیت، تنزل‌دهندة اخلاق و فضیلت جامعه و مصداق تهمت و غیبت هستند

 

[-پریزاد-]

، اما انتقاد اصولی، دلسوزانه و مشفقانه، ارتقادهنده، پالایش‌کننده و تحول‌آفرین است.(۳) حضرت علی«ع» می‌فرمایند: «کسی که شنیدن حق و یا عرضه داشتن عدالت بر او برایش دشوار باشد، عمل به آن برایش مشکل‌تر است.»(

 

[-پریزاد-]

سنجش و ارزیابی همراه با عدل و انصاف در پدیده‌های فرهنگی و اجتماعی و نگرش دوسویه به رفتارها و عملکردها و دیدن دردها و ادامه درمان، مفهوم نقد را روشن می‌کند.

 

[-پریزاد-]

متفکر شهید علامه مطهری می‌گوید: «قوة نقادی و انتقاد کردن به معنای عیب گرفتن نیست

 

[-پریزاد-]

معنای انتقاد یک شیئی را در محک قرار دادن و به وسیلة محک زدن به آن، سالم و ناسالم را تشخیص دادن است.