آموزشی پاسچر در موسیقی [آناتومی بدن در خوانندگی + 6 تمرین]

[ASHOB]

اگر سر به طور نامناسب قرار گرفته باشد، سایر قسمت های بدن برای حفظ تعادل وارد عمل می شوند که منجر به کشش و مصرف بیش از حد انرژی می شوند (دایم، 2009).

برای بسیاری از سبک های آواز خواندن، چانه باید با زمین موازی باشد

 

[ASHOB]

تا حنجره قابلیت انعطاف پذیری داشته باشد.

در برخی از سبک های معاصر مانند “بلتینگ”، ممکن است برای کمک به ایجاد صدای واضح، اجازه داده شود تا حنجره بالا آورده شود.

 

[ASHOB]

موقعیت چانه​

بالا بردن چانه، امکان بالا آمدن حنجره را فراهم می کند. برای آواز خوانی کلاسیک، کمی خم شدن به سمت پایین مطلوب است تا حنجره بتواند یک موقعیت پایین تر و پایدارتری داشته باشد.

اگر چانه بیش از حد به سمت پایین متمایل شود، آزاد کردن انتهای فک و باز کردن دهان مشکل خواهد بود. از کشیدن چانه به سمت عقب خودداری کنید، زیرا این کار باعث منقبض شدن گلو می شود.

 

[ASHOB]

مطالعات اشعه ایکس نشان می دهد که عقب کشیدن سر، حنجره را بیش از حد تحت فشار قرار می دهد (وننارد، 1967).

این مسئله باعث ایجاد کشش اضافی و ایجاد یک صدای “ووفی” مانند می شود. همچنین از جلو دادن چانه به سمت جلو خودداری کنید.

این حرکت نیز شکل مجرای صوتی را تغییر شکل می دهد. نحوۀ قرارگیری موقعیت سر، بر روی صدای شما که نشان دهندۀ وضعیت تارهای صوتی شماست، تاثیر می گذارد.

 

[ASHOB]

همانطور که اگر یک ترامپت را خم کنید نمی توانید انتظار صدای خوبی داشته باشید، به همین ترتیب، نباید دستگاه صوتی خود را خم کنید. برای نشان دادن تأثیر این کار بر کیفیت صدا، [a] یا [ae] را بخوانید ([ae] حرف صدا دار در واژۀ “cat” است).

سر خود را به سمت عقب و سپس به سمت جلو حرکت دهید، چانۀ خود را جلو نگه دارید.

به نحوۀ تغییر صدای خود توجه کنید. اکنون، [a] یا [ae] را امتحان کنید و موقعیت چانه خود را به سمت بالا و پایین حرکت دهید تا ببینید، چگونه صدای شما تغییر می کند.

 

[ASHOB]

وضعیت سر و چانه در کودکان و نوجوانان​

کودکان و نوجوانان معمولاً، به خصوص وقتی که صدای آنها بالا می رود، به طور ناخودآگاه چانۀ خود را بالا و سر خود را کج می گیرند.

اگرچه ممکن است یک چانۀ تا حدی جلو آمده برای برخی از سبک های معاصر مناسب باشد، اما نباید یک موقعیت پیش فرض برای همه آوازها در نظر گرفته شود.

مربیان آواز و صداسازی باید به خوانندگان جوان خود کمک کنند تا از موقعیت سر و چانۀ خود آگاهی یابند.

 

[ASHOB]

چرخاندن سر برای دیدن رهبر گروه​

در بعضی از ترتیبات گروههای کر ممکن است لازم باشد خوانندگان کمی سر خود را به سمت چپ یا راست برگردانند تا رهبر ارکستر را ببینند.

در حالت ایده آل، خوانندگان باید بدن خود را به سمت رهبر ارکستر بچرخانند تا سر آنها مستقیم به سمت جلو باشد.

با این حال، چرخش مختصر سر به سمت رهبر مشکلات جدی ایجاد نمی کند.

 

[ASHOB]

اگر خوانندگان بیش از حد سر خود را برگردانند، عضلات گردن منقبض می شوند، انرژی اضافه مصرف می شود و بر روی صدا تاثیر می گذارد.

خوانندگان همچنین باید فضای کافی در اختیار داشته باشند تا بتوانند رهبر ارکستر را به راحتی ببینند – در مورد کسانی که نمی توانند موقعیت خود را تنظیم کنند این مسئله منجر به تنش های نامطلوب می شود.

فاصله مناسب همچنین به خوانندگان کمک می کند تا صدای خودشان و صدای دیگران را بشنوند، عامل مهمی در توانایی “روی نُت” خواندن تأثیر دارد.

 

[ASHOB]

نگه داشتن برگۀ موسیقی و دیدن رهبر ارکستر​

خوانندگان اغلب هنگام نگه داشتن برگۀ موسیقی با مشکلات وضعیت سر مواجه می شوند.

خوانندگانی که برگۀ موسیقی خود را در موقعیت پایین نگه می دارند هنگام خواندن، چانۀ خود را به سمت پایین متمایل می کنند و اگر در یک گروه آوازی بخوانند هنگام نگاه کردن به رهبر ارکستر، چانۀ خود را بالا می برند.

خوانندگانی که برگۀ موسیقی خود را نسبتاً بالا نگه می دارند، برای دیدن موسیقی و نگاه به رهبر ارکستر یا مخاطب، فقط باید چشمان خود را به بالا و پایین حرکت دهند.

شکلهای 1.1 و 1.3 روش های مناسب نگه داشتن برگۀ موسیقی در دو حالت ایستاده و نشسته را نشان می دهد.

به نحوه قرارگیری برگه در دست و مچ خواننده توجه کنید. موقعیت برگه، به گونه ای که در مسیر صدا اختلال ایجاد نکند، نگاه کردن به رهبر ارکستر یا مخاطب را تسهیل می کند.

چنین اختلال هایی، فرکانس های هارمونیک بالاتر را تضعیف می کند (گالانت، 2011). هنگام نگه داشتن برگۀ موسیقی، توجه داشته باشید که این مسئله می تواند باعث انتقال تعادل شما به سمت جلو شود و منجر به مشکلات کمر و شانه گردد.

بدون اینکه به پشت خم شوید، مقداری از وزن خود را به سمت پاشنه منتقل کنید و این عدم توازن را کاهش دهید.

 

[ASHOB]

شانه های آزاد شده​

وضعیت شانه بر میزان تنش در بدن تأثیر می گذارد. شانه ها باید در جای خود رها و آزاد باشند. آنها نباید سفت و محکم و یا در هم قفل شده باشند. تیغه های شانه و بازوها نیز باید آزاد باشند.