دلنوشته {پرتره‌ی تعشق} اثر •آرزو هاشمی کاربر انجمن رمان بوک•

[Arezoo.h]

قرارمان بر فردایی نزدیک بود،
برای رسیدن به آغوش هم،
برای آسودگی در خانه‌ای گرم
خانه‌ای که متعلق به ماست...؛
به من و تو!
اما قدم به قدم، دورتر و دورتر شدیم
می‌دانستم که رسیدن به تو آسان نخواهد بود؛
اما چنین سخت؟
حال، تنها رویایم می‌تواند تو را داشته باشد​

 

[Arezoo.h]

گسستم به هر راهی
برای ثانیه‌ای
از نگاه گران‌بهایت
تا نصیب این گدا شود؛
ولیکن گدای نگاهت بودم که هیچ
اعتنا نکردی و به خانه رفتی
و مرا نیز از نگاهی به رویِ آسمانی‌ات
محروم ساختی​

 

[Arezoo.h]

چنین نبود رسم عاشقی
نه آن‌گونه که پیش از عاشق شدن
گمان می‌کردم؛
نه!
چنین نبود گمانم پیش از این
و کنون که می‌دانم چه بود این رسم،
دگر کاری نمی‌توان کرد
حال، این من هستم که تنها،
بی‌خود و بی‌نام هستم!​