دلنوشته {پناهگاه} اثر •هدیه امیری کاربر انجمن رمان بوک•

[هدیه امیری]

دوستی مثل تو از هر چیز دردنیا با ارزش‌تر است
تو نه تنها فردی قوی و باهوش هستی
بلکه فردی مهربان و متفکر نیز هستی
این یک فرصت مناسب برای بیان خوشحالی
و قدردانی‌ام از توست
تو کوه من هستی.​

 

[هدیه امیری]

خوشبختی و آرامشم را مدیون صفای باطنش هستم
کسی که در فراز و نشیب زندگی
کوه من
او که فکر و اندیشه‌ام را جهت بخشید و شایسته‌ترین راهنمایم بود
و
او که قلب پاکش منبع دعای خیر و وجودش خورشید آسمان زندگی من است.​

 

[هدیه امیری]

اویی
که هزار بار ترک برداشت و یک بار دم از شکست نزد
کهنه را پوشید و ذوق لباس نو را به من بخشید
غرورم را خرید و یک بار مغرورم نگشت
پرواز یادم داد و پریدنم را نگریست‌.​

 

[هدیه امیری]

بوسه می‌زنم بر دستانت
بر دستانی که وجودت مایه‌ دلگرمی‌ام است،
که وجودت برایم همه مهر است!
دلخوشی‌های همیشگی‌ام و عطر حضورت، تکرار خوشی‌های من است
و صفای وجودت مایه‌ آرامشم
در این لحظه بیشتر از همیشه دوستت دارم.​

 

[هدیه امیری]

پشتم به تو گرم است. نمی‏‌دانم اگر تو نبودی، زبانم چطور می‏‌چرخید، صدایت نزنم!
راستش را بخواهی، گاهی، حتی وقتی با تو کاری ندارم، برای دل خودم صدایت می‏زنم؛ بابا!
آن‏‌قدر با دست‏‌هایت انس گرفته‏‌ام که گاهی دلم لک می‌‏زند، دستانم را بگیری.
هر بار دستانم را می‏‌گیری، خیالم راحت می‌‏شود؛
می‏‌دانم که هوایم را داری و من میان ازدحام غریبی،
گم نمی‌‏شوم و تو هیچ وقت دستم را رها نمی‌‏کنی... .​

 

[هدیه امیری]

فرقی نمی‌کند چطوری بودنت،
همین که هستی
دلگرمی من را بس است
صدای گام‌هایت به من آرامش می‌دهد
ظاهرت جدی‌ است؛
اما دلی داری که مهربانی‌اش به وسعت یک اقیانوس است!
چشمانت آبی نیست؛
اما عمق دلت رنگارنگ
و
طرز فکرت دریایی‌تر،
عاشقانه دوستت دارم.

تولدت مبارک بابا حسینم.



پایان.

درساعت هشت و بیست و چهار دقیقه یک بهمن ماه هزارچهارصد
دلنوشته پناهگاه


به قلم: هدیه امیری​

 

[هدیه امیری]

از اثرات دیگر نویسنده:
1. مجموعه دلنوشته‌های پناهگاه،
التیام روح،
خنده‌ی شکوفه،
یک‌لحظه‌ تا مرگ،
وجیع،
2. مجموعه شعر تلاطم احساس.
3. داستانِ کوتاه ملودی هستی
4. رمانِ درحال تایپ بِژیو.

 

[هدیه امیری]

و در آخر:


"نوید آغازها"
از لا به لای شاخ و برگ عشق، نسیمی از رایحه احساس در کمین است. در این هستی، روی زمین خاکی، زیر سقف آسمانی، تو! تنها دلیل زندگی هستی.
تو و لبخندت، بودن را زنده می‌کنی. اینک من آمده‌ام تا از بودن‌ها بگویم، از اسطوره‌ها بخوانم، از آهوهای مظلوم و گرگ‌های بی‌خون، جاری نهر احساس در دل سنگی کوه!
آری! من نوید از آغازها می‌دهم، آغازی با طعم لذت و پایانی برای پایان‌ها...
من هم اکنون، هدیه وجودم را دست نوازش بر تک تک واژه‌های پراکنده می‌کنم و برای تمامی عاشق‌ها، آوای عشق، می‌سرویم.
هِدیه‌ای برای تمامی هَدیه‌های زندگی و با هزاران نوشته جذاب و ناب در هر زمینه‌ای!



نویسنده: هدیه امیری
یا حق.

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​