معرفی نویسنده پژمان بختیاری

[Zohre☆]

پژمان بختیاری بختیاری (۱۳۵۳–۱۲۷۹)، محقق، مترجم و شاعر معاصر اهل ایران است.در سال ۱۲۷۹ خورشیدی در محله حسن‌آباد تهران به دنیا آمد. اما زادگاه اصلی و سرزمین پدری وی «دشتک» است که در ۸۵ کیلومتری مرکز استان

 

[Zohre☆]

چهارمحال بختیاری، در دامنه کوهساران بلند بختیاری، منتهی به «زردکوه» و در کنار سرچشمه‌های اصلی «رود کارون» واقع است.



پدر پژمان، «علیمرادخان میرپنج» از سرداران دوران مشروطه بود که در دشتک بختیاری سکونت داشت و در

 

[Zohre☆]

دوره مظفرالدین شاه برای تصدی مناصب نظامی به تهران مهاجرت نمود و صاحب عنوان لشگری میرپنج (سرتیپ) گردید. خواهر علیمرادخان مادر علیقلی خان سرداراسعد بختیاری بود. مادر پژمان عالمتاج قائم مقامی متخلص

 

[Zohre☆]

به (ژاله) از شاعران آن زمان بود که نسبش به خاندان میرزا ابوالقاسم قائم‌مقام فراهانی می‌رسد.



پژمان نخستین بار در روستای دشتک به مکتبخانه رفت و نزد ملاعلی بنده بهرامی خواندن و نوشتن آموخت. سپس

 

[Zohre☆]

در تهران در مدرسه فرانسوی «سن لویی» تحصیلات خود را ادامه داد و بازبان و ادبیات فرانسه آشنایی یافت. ابتدا مدتی در خدمت وزارت پست و تلگراف بود و سپس به شعر و تصنیف روی آورد. پژمان از شاعران سنت گرا اما

 

[Zohre☆]

نوپرداز معاصر می‌باشد واین ارادت وی به ادبیات کهن انگیزه ساز تصحیح دیوان حافظ توسط وی شد.



تصحیحی که به واسطه زاویه دید و حاشیه نویسی‌های وی بر اشعار دارای شیرینی و لطافت خاصی می‌باشد و

 

[Zohre☆]

شاید هم از این رو تصحیح حسین پژمان در حوزه حافظ پژوهی از جایگاه ویژه‌ای بر خوردار است. وی در نظم و نثر آثار فراوانی را برجای گذاشت. سرانجام پژمان در سوم آذرماه سال ۱۳۵۳ در تهران درگذشت.

 

[Zohre☆]

شعر پژمان به سبک کهن و با مفاهیم دلپذیر، سعدی وار از عشق می‌گوید.
وی در اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۳ درگذشت و در گورستان بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد.

نمونه ای از اشعار وی

 

[Zohre☆]

اگر ایران به جز ویران‌سرا نیست * من این ویران‌سرا را دوست دارم.
اگر تاریخ ما افسانه‌رنگ است * من این افسانه‌ها را

 

[Zohre☆]

نوای نای ما گر جان‌گداز است * من این نای و نوا را دوست دارم.
اگر آب و هوایش دل‌نشین نیست * من این آب و هوا را دوست دارم.