موضوع نویسنده
- Mar
- 175
- 2,178
- مدال‌ها
- 2
این امید همچون پروانه‌ای شکننده در اعماق طوفانی از ناامیدی تکاپو می‌کند و از زاویه‌ای جدید زندگی را می‌نگرند، اما حجم سنگین گذشته‌ای که یکی‌یکی آن‌ها را در چنگال خود گرفتار کرده است. تلاشی نافرجام در میانه افکار تلخ و سوزان، همچون نسیمی سرد در فواد کوچه‌های تاریک پرواز می‌کند. سرها را زمین می‌گذارند و اشک‌ها را در چاه‌های غم می‌ریزند، گویی ستاره‌های آسمان هم از پناهی که هیچگاه رخ نشان نداد، شرمنده‌اند و سمت خاک می‌افتند.
پایان
پایان
آخرین ویرایش:
