تاریخ پیوند دیرین و دیرپای حسینعلی بهاء با استعمار تزاری

[-pariya-]

میرزا مجید آهی

شوقی افندی تصریح می کند که : « در زرگنده میرزا مجید شوهر همشیره ی » بهاء یعنی میرزا مجید خان آهی «در خدمت سفیر روس پرنس دالقورکی Prince Dalgoroki سمت منشی گری داشت...»(15) زرگنده، اقامتگاه ییلاقی سفارت روسیه در تهران بود و بنابراین، چنانکه دیوید روح ( از سران بهائیت و عضو بیت العدل بهائیان در اسرائیل ) نیز نوشته است: خانه ی میرزا مجید در «املاک نمایندگی روسیه» قرار داشت

 

[-pariya-]

استخدام میرزا مجید خان ( متوفی 1294) در سفارت روسیه، آغازگر همکاری رسمی خانواده ی وی، به شکل موروثی، با آن سفارتخانه بود- همکاریی که به مثابه ی سنتی مستمر، تا پایان عمر امپراتوری تزاری، در خاندان آهی ادامه یافت، و از آن جمله می توان به افراد زیر اشاره کرد:

 

[-pariya-]

1. میرزا ابوالقاسم خان آهی ( متوفی 1330 ق) منشی دوم و سپس اول سفارت روس(17)،
2. میرزا عبدالله خان ( پسر بزرگ میرزا ابوالقاسم)، منشی دوم و سپس اول همان سفارتخانه در عصر مشروطه.

 

[-pariya-]

میرزا ابوالقاسم خان ( فرزند میرزا مجید) پس از فوت پدر در 1294، منشی دوم سفارت روس شد و در 1322 ق نیز که میرزا مهدی خان منشی اول سفارت روس درگذشت، منشی اول آن سفارتخانه گردید و پسر بزرگش، میرزا عبدالله خان، مقام منشی دومی سفارت را عهده دار گشت. ابوالقاسم تا هنگام مرگ ( 1330 ق) این سمت را بر عهده داشت و پس از آن، پسرش میرزا عبدالله خان منشی اول سفارت شد.(18) نام میرزا عبدالله را به عنوان منشی سفارت روسیه کراراً در راپرتهای پلیس مخفی تهران در سال 1339 ق مشاهده می کنیم.(