آموزشی چرا از تکنیک «In medias res» استفاده کنیم

[-pariya-]

 

[-pariya-]

این تکنیک در صورت استفاده‌ی مناسب، می تواند میزان بالایی از تنش و احساسی قدرتمند از کنجکاوی را در مخاطبین به وجود آورد و این فرصت را در اختیار نویسنده قرار دهد که اطلاعات قبلی و بعدی را با ضرباهنگ و شیوه‌ی مورد نظر خودش برای مخاطبین به تصویر بکشد. .

 

[-pariya-]

این نکته زمانی اهمیت دوچندان پیدا می کند که نویسنده می داند در صورت روایت ماجرا از ابتدا و به شکل مرسوم، داستان، آغازی نسبتا کُند خواهد داشت. از طریق به‌کارگیریِ تکنیک «در میانه‌ی رویدادها»، مخاطبین بلافاصله وارد جهانِ تنش های داستان می شوند و این احساس در آن ها شکل می گیرد که در ادامه، تنش ها و جذابیت های حتی بزرگتری در انتظار آن ها است

 

[-pariya-]

در قلمروی «داستان های تاریخی»، به شکل خاص، این تکنیک زمانی اهمیت ویژه پیدا می کند که مخاطبین با سرنوشت نهاییِ یک کاراکتر یا رویداد آشنا هستند اما می خواهند بدانند که شخصیت یا رویدادِ مورد نظر، چگونه به نقطه‌ی پایانیِ سفر خود رسیده است. در وضعیت هایی از این دست، آغاز در میانه‌ی رویدادها باعث می شود مخاطبین به جای تمرکز بر چگونگی سرانجام روایت، به پیچ و خم های پیرنگ توجه داشته باشند.

 

[-pariya-]

دلیل دیگر برای محبوبیت تکنیک «در میانه‌ی رویدادها»، آزادی‌ای است که این روش در اختیار نویسندگان قرار می دهد تا از گستره‌ای از تکنیک های دیگر در کنار آن بهره ببرند. خواب و رویا، فلَش‌بَک، جادو، و پیشگویی، همگی می توانند برای جان بخشیدن به گذشته‌ای نامعلوم مورد استفاده قرار بگیرند. گزینه‌ی دیگر، استفاده از تکنیکی است که با نام «پالیم‌سِست» شناخته می شود: آشنایی با یک مکان یا ساختمان در زمان حال، قبل از دانستن درباره‌ی گذشته‌ی کاملا متفاوتِ آن.

 

[-pariya-]

البته استفاده‌ی مناسب از تکنیک «در میانه‌ی رویدادها»، کار چندان راحتی نیست. ارائه‌ی میزانی کافی از ناشناخته ها برای به هیجان آوردن مخاطبین را نباید با ناتوانی در توضیح اطلاعات ضروری درباره‌ی پیشینه‌ی کاراکترها و تصمیمات‌شان، اشتباه بگیریم؛ ارائه نکردن اطلاعات ضروری، همذات‌پنداری با کاراکترها را به کاری دشوار تبدیل می کند و اتمسفری را در روایت به وجود می آورد که در بهترین حالت، آشفته و بی‌قاعده به نظر می رسد و در بدترین حالت، گیج‌کننده و کسالت‌بار.

 

[-pariya-]

داستان هایی که آغاز ضعیفی دارند، اغلب از صحنه های اکشنِ مبهم به عنوان جایگزینی برای مفهوم «جهان‌سازی» و «خلق اتمسفر» استفاده می کنند. نویسندگانِ این آثار سپس، از طریق سرازیر کردن اطلاعات در طول صحنه های بعدی، به شکل ناخواسته باعث می شوند علاقه‌مند ماندن به ادامه‌ی داستان برای مخاطبین، به کاری دشوار تبدیل شود.

 

[-pariya-]

اگر می خواهید از همان ابتدا مخاطبین را به دلِ دنیای خیالی خود ببرید و جای خالیِ ناگفته ها را با ضرباهنگ مورد نظر خودتان پُر کنید، استفاده از تکنیک «در میانه‌ی رویدادها» می تواند روشی عالی برای آغاز روایت شما باشد.