آموزشی چطور داستان طنز بنویسیم؟

[-pariya-]

او مشغول پز دادن به مهمانان است که ناگهان وسط مهمانی عمه‌خانم پیر که زنی بسیار ورّاج است و قیمت واقعی خانه را هم می‌داند، سرزده وارد خانۀ آنها می‌شود. اینک همۀ خانوادۀ ابوالفتح‌خان تلاش می‌کنند عمه را سرگرم کنند که تا آخر مهمانی قیمت واقعی خانه را لو ندهد وگرنه آبروی آنها بر باد می‌رود. (داستان «ننگ بی‌پولی» از کتاب «بوبول»، نوشتۀ ایرج پزشکزاد)

 

[-pariya-]

خواهرزاده و تازه‌عروس نزدیک شام به خانۀ فقیرانه عفت‌خانم و آقایدالله وارد شده‌اند. عفت‌خانم با این عروس و داماد که برای پاگشا آمده‌اند رودربایستی دارد ولی چون چیزی در خانه ندارد آرزو می‌کند نمانند. با این حال آقایدالله، پدرِ الکی‌خوش و بی‌پول خانواده که سه ماه است حقوق نگرفته، وارد خانه می‌شود و به زور عروس و داماد را برای شام نگه می‌دارد. («مهمان مامان»، نوشتۀ هوشنگ مرادی کرمانی)

 

[-pariya-]

:) کارمند جوانی که زندگی فقیرانه‌ای دارد، با پیرمرد مرموزی روبه‌رو می‌شود و پیرمرد که می‌خواهد آرزوی کارمند را برآورده کند، روزنامۀ سه ماه بعد را خبر جنگ ایران و عراق در آن چاپ شده است به او می‌دهد. (فیلمنامه «مردی که زیاد می‌دانست»، نوشتۀ حسن هدایت و جمال امید)

 

[-pariya-]

شخصیت‌های غیرعادی را در شرایطی عادی بگذارید

در اینجا شخصیت یا شخصیت‌های ما اغراق‌آمیز هستند، ولی شرایط عادی و معولی است، اما شخصیت‌های اغراق‌آمیز ما شرایط عادی را تبدیل به موقعیت‌های خنده‌دار می‌کنند.

 

[-pariya-]

بسیاری از شخصیت‌های اغراق‌آمیز در رمان‌ها و فیلم‌ها دستگاه تولید هستند، مثل دو شخصیت خنگ لورل و هاردی. در یکی از داستان‌های آنها لورل و هاردی (اغراق‌آمیز و غیرعادی) که نظافتچی هستند، به رئیس بانکی کمک می‌کنند تا او بتواند دزد بانک را دستگیر کند.

 

[-pariya-]

رئیس بانک هم آنها را به آرزویشان می‌رساند: هر دو را به دانشگاه آکسفورد می‌فرستد (وضعیت عادی) تا ادامه تحصیل بدهند. (اگر می‌خواهید بقیه ماجراهای خنده‌دار این داستان را بدانید فیلم «ساده‌لوح در آکسفورد» را ببینید.)

شخصیت‌های توهم‌زدۀ «دایی جان ناپلئون» و «دون کیشوت» نیز از شخصیت‌های اغراق‌آمیزی هستند که شرایط عادی را تبدیل به وضعیت‌های دائماً طنزآمیز می‌کنند.

 

[-pariya-]

شخصیت‌هایی غیرعادی را در شرایطی غیرعادی بگذارید

در اینجا هر دو عنصر ما غیرعادی یا شاید اغراق‌آمیز هستند. در فیلم «پول را بردار و فرار کن» (وودی آلن، ۱۹۶۹) دزد بیش از حد بی‌سوادی (غیرعادی) با یک اسلحه برای دزدی به بانک می‌رود. سپس یادداشتی را که روی آن نوشته «من در جیبم اسمله دارم هرچه پول داری رد کن بیاید»،به صندوقدار بانک می‌دهد.

 

[-pariya-]

صندوقدار لغت اسمله را نشان اومی‌دهد و می‌پرسد: «چی؟ اسمله دارم؟» دزد توضیح می‌دهد که آن کلمه، اسلحه است. اما صندوقدار می‌گوید این اسمله است نه اسلحه. آنها سر دیکته درستِ کلمۀ اسلحه دعوایشان می‌شود (وضعیت اغراق‌آمیز).

:)

 

[-pariya-]

به مدرسه‌ای که مدیر، ناظم و چند دانش‌آموز قلدر آن خنگ (غیرعادی) هستند زنگ می‌زنند که در آن مدرسه بمب کار گذاشته‌اند. در مدرسه نیز از بیرون زنجیر و قفل شده است. (غیرعادی)

 

[-pariya-]

با سؤال چه می‌شد (می‌شود) اگر ... موقعیت طنز ایجاد کنید

در این حالت شما وضعیت عادی را با سؤالی که می‌کنید غیرعادی می‌کنید و این وضعیت غیرعادی امکانات یا اتفاقات طنزآمیز زیادی برای شما به وجود می‌آورد. با این فرمول شما می‌توانید ده‌ها سوژۀ طنز پیدا کنید.