آموزشی چطور شخصیت اصلی داستان (Protagonist) خود را خلق کنیم

[شاهدخت]

چطور شخصیت اصلی داستان (Protagonist) خود را خلق کنیم

 

[شاهدخت]

ایده اولیه یک داستان، انگیزه نوشتن رمان را فراهم می کند و پیشفرض اصلی داستان را بوجود می آورد. اما آنچه این پیشفرض را به داستان تبدیل می کند، رشد و توسعه شخصیت اصلی داستان است و این به معنی یافتن شخصیتی است که نه تنها وقایع داستان را تجربه می کند بلکه آن وقایع را از طریق دیدگاه خاص خودش نیز تفسیر می کند و تحت تأثیر این وقایع قرار می گیرد.

 

[شاهدخت]

با توجه به رمان های دیگر و شخصیت های اصلی آن ها، می توانیم آنچه منجر به تأثیرگذاری شخصیت اصلی داستان می شود را تعیین کنیم و از آن برای شخصیت رمان خود استفاده کنیم.

به طور کلی، بیایید جنبه هایی که یک شخصیت اصلی موفق را بوجود می آورد در نظر بگیریم:

 

[شاهدخت]

شخصیت اصلی توسط یک خواسته، امید یا ترس هدایت می شود.
به عبارت دیگر، صرفاً انگیزه و درگیری هایی که در سطح پیرنگ وجود دارند منجر به حرکت شخصیت اصلی داستان نمی شود بلکه یک انگیزه درونی کاملاً مشخص باید وجود داشته باشد. این انگیزه درونی از چه نوعی می تواند باشد؟ خب، این باید یک موضوع عمومی باشد، چیزی که خواننده، بدون توجه به پیشینه وی، بتواند آن را درک کرده و با آن ارتباط برقرار کند: مثلاً این انگیزه درونی می تواند مورد پذیرش قرار گرفتن، نیاز به احساس امنیت، نیاز به احساس دوست داشته شدن، نیاز به اثبات ارزش خود (به دیگران یا حتی خودمان) و ... باشد.

 

[شاهدخت]

این انگیزه شخصی حتی ممکن است توسط چیزی موجود در آرک (arc) خارجی داستان شما باشد که می توانید برای شخصیت اصلی داستان آن را توسعه دهید. به عنوان مثال در داستان "جادوگر شهر اوز" داستان در مورد دختری است که گردبادی او را از خانه دور کرده و به سرزمین دورافتاده اوز منتقل کرده است، در نتیجه هدف خارجی "رسیدن به خانه" ممکن است بطور موازی انگیزه ای درونی برای تمایل به داشتن یک خانه واقعی باشد.

 

[شاهدخت]

اگر با آرک خارجی و در سطح پیرنگ داستان شروع می کنید، به دنبال راه هایی باشید که بتوانید این را برای شخصیت اصلی داستان شخصی تر نشان دهید، که می تواند نه تنها آنچه شخصیت اصلی می خواهد، بلکه آنچه شخصیت اصلی بیشتر از هر چیز به آن بها می دهد نیز باشد و یا چیزی که شخصیت اصلی از آن می ترسد. در هر صورت آنچه شخصیت اصلی داستان را هدایت می کند، باید به اندازه کافی شفاف باشد تا خواننده بتواند شخصیت اصلی داستان را در هنگام مواجهه با کشمکش های جدید بهتر درک کند.

 

[شاهدخت]

در رمان "بازیکن شماره یک آماده"، ارنست کلاین آینده ای آخرالزمانی را به تصویر می کشد که در آن افراد برای فرار از آشفتگی های دنیای واقعی به یک بازی چند نفره واقعیت مجازی آنلاین روی آورده اند که توسط قدرتمندترین فرد شهر به نام جیمز هالیدی طراحی شده است. به محض مرگ هالیدی، کاربران یک ویدیوی از پیش ضبط شده دریافت می کنند که در آن عنوان می کند هرکس تخم مرغ های عید پاک مخفی اش (Easter egg) را در بازی بیابد صاحب ثروت او می‌شود.

 

[شاهدخت]

همه این اطلاعات ها توسط راوی اول شخص و شخصیت اصلی اصلی وید واتس (به نام پارزیوال در بازی) به خواننده ارائه می شود . او پسری هجده ساله است که در یک پارک تریلر زندگی می کند. پارزیوال تمام وقت خود را در بازی به عنوان راهی برای فرار از فقر زندگی واقعی خود سپری می کند، و به این ترتیب حتی قبل از اینکه از انگیزه خود برای بدست آوردن جایزه بازی به ما بگوید از شخصیت پارزیوال و از شرایط فردی او اطلاعاتی به ما داده می شود: "من انتخاب زیادی نداشتم. برنده شدن در این مسابقه راه فرار من بود. "

 

[شاهدخت]

به عنوان مثال در رمان "همسر مسافر زمان"، ادری نیفنگر در همان خطوط آغازین کتاب مستقیماً انگیزه شخصی کِلر را از طریق روایت اول شخص به ما ارائه می دهد : تنهایی ناشی از دوست داشتن مردی که به طور غیر ارادی در زمان سفر می کند

 

[شاهدخت]

از یافتن انگیزه درونی شخصیت اصلی داستان خود نترسید و از آن برای آشکار کردن آرک های خارجی استفاده کنید و علاوه بر این از بیان صریح آن انگیزه نیز واهمه نداشته باشید. پنهان کردن انگیزه شخصیت اصلی از خواننده تنها باعث می شود که خواننده نسبت به نیروی محرکه شخصیت اصلی داستان بی اطلاع بماند.