آموزشی چطور شخصیت اصلی داستان (Protagonist) خود را خلق کنیم

[شاهدخت]

از یافتن انگیزه درونی شخصیت اصلی داستان خود نترسید و از آن برای آشکار کردن آرک های خارجی استفاده کنید و علاوه بر این از بیان صریح آن انگیزه نیز واهمه نداشته باشید. پنهان کردن انگیزه شخصیت اصلی از خواننده تنها باعث می شود که خواننده نسبت به نیروی محرکه شخصیت اصلی داستان بی اطلاع بماند.

 

[شاهدخت]

توجه به این نکته نیز حائز اهمیت است كه گرچه انگیزه برای خواننده باید واضح باشد، لزوماً نباید منطقی باشد، به این معنی كه شخصیت اصلی داستان ممكن است چیزی را كه به نفع او نیست، یا چیزی غیرممكن را بخواهد. کاپیتان َاهب در رمان "موبی دیک" می خواهد نهنگ سفیدی را که پایش را قطع کرده است به قتل برساند و نیاز او برای انتقام جویی آنچنان ذهنش را درگیر کرده است که دست از تلاش بر نمی دارد.

 

[شاهدخت]

اما حتی در این مورد نیز خواننده در تلاش َاهب، چیزی در وجود خودش را می بیند، همانطور که ما گاهی اوقات به دلیل وسواس فکری که نسبت به شخصی یا چیزی داریم به سمت رفتارهایی سوق پیدا می کنیم که برخلاف سلامت روحی خودمان است.

 

[شاهدخت]

شخصیت اصلی داستان باید فعال و پرسشگر باشد.
شخصیت اصلی داستان باید کنجکاو باشد، عاملیت داشته باشد و به جای تحمل یا نظاره گری، با جهان تعامل داشته باشد. همانطور که بسیاری از نویسندگان مبتدی، ساخت دنیای داستانی را فدای توسعه و رشد شخصیت ها می کنند، بسیاری نیز از شخصیت اصلی به عنوان یک ابزار غیرفعال برای نشان دادن جهان و پیرنگ داستان استفاده می کنند.

 

[شاهدخت]

اتفاقاتی پیرامون او رخ می دهد، حتی برای او اتفاق می افتد ولی به نظر می رسد شخصیت اصلی داستان فقط وجود دارد که اجازه بدهد این اتفاقات رخ دهد و به جای پرسشگری یا مقاومت دربرابر آن، تنها شرایط موجود را می پذیرد ( که این در نتیجه نداشتن خواسته واقعی و دنبال نکردن یک هدف است). هنگامی که خواسته شخصیت اصلی داستان خود را متوجه شدید و به چرایی آن پی بردید، می توانید او را در مسیر پیگیری فعالانه آن قرار دهید.

 

[شاهدخت]

شخصیت اصلی داستان باید به ظاهر برای کاری که می خواهد انجام دهد توانایی لازم را نداشته باشد.
احتمال شکست برای شخصیت اصلی داستان باید وجود داشته باشد. شخصیت اصلی داستانی که مصون است نمی تواند برای خواننده داستان جالب و هیجان انگیز باشد زیرا احتمال بسیار ناچیزی وجود دارد که او ناکام بماند (و البته به همین دلیل نمی توانیم با چنین شخصیتی همزادپنداری کنیم، زیرا هیچ کدام از ما مصون از شکست نیستیم).

 

[شاهدخت]

در کتاب "ارباب حلقه ها"، تالكین حلقه را به هر شخصیت جنگجوئی واگذار نمی كند، اما آن را به طور غیرمنتظره ای به شخصیتی کوتاه قامت ولی از نظر ذهنی قدرتمند می دهد. و در طول آن سه گانه، خواننده احساس خطر می کند، دقیقاً به این دلیل که ما با یک احتمال واقعی و مداوم شکست فرودو ناشی از کشمکش های بیرونی و درونی او روبرو هستیم.

 

[شاهدخت]

در کتاب "سکوت بره ها"، استارلینگ مأمور اصلی FBI نیست بلکه یک کارآموز است. در "بازیکن شماره یک آماده"، پارزیوال برای پیروزی در ابتدا با امکانات محدودی وارد بازی می شود و در عین حال در برابر همه افراد دیگر در جهان نیز بازی می کند. شانس کم موفقیت، برای درگیر کردن خواننده با داستان ضروری است. ما برای شخصیتی آرزوی موفقیت می کنیم که شانس کمی دارد.

 

[شاهدخت]

شخصیت اصلی داستان با خواننده حس ارتباطی را برمی انگیزد.
بطور کلی، رابطه خواننده با شخصیت اصلی داستان معمولاً از سر دلسوزی، همدلی یا ترحم است. به عبارت دیگر، ما چیزی از زندگی، تجربیات و کشمکش های خود را که در شخصیت اصلی داستان منعکس شده است، می بینیم، هم در کلیّت انگیزه درونی و هم در این واقعیت که این انگیزه یا هدف درونی در داستان در معرض خطر قرار می گیرد، و در نتیجه، ما نسبت به تلاش شخصیت داستان احساس قرابت می کنیم.

 

[شاهدخت]

حال در رابطه با دوست داشتنی بودن شخصیت اصلی داستان قضیه متفاوت است. ادبیات مملو از شخصیت ها یا شخصیت هایی اصلی است که دوست داشتن آن ها بسیار دشوار و بعضاً غیرممکن است: شخصیت اصلی داستان "لولیتا" اثر ولادیمیر نابوکوف به نام هامبرت هامبرت، هیتکلف بی رحم در رمان بلندی های بادگیر، مکبث که تحت تأثیر غرورش به سمت نابودی خویش سوق می یابد نمونه هایی از چنین شخصیت هایی در آثار ادبی برجسته هستند.