آموزشی چند باور غلط در دکلمه خوانی

[MHP]

چند باور غلط در دکلمه خوانی:​

باورهای غلط در دکلمه خوانی را می‌دانید؟

دکلمه همیشه غمگین است…​

دکلمه همیشه غمگین نیست. بلکه همان طور که گفتم می تواند شاد و انرژی بخش باشد. اما اینکه برخی به محض شروع خواندن دکلمه، یاد بدهکاری هایشان و کَشتی های غرق شده شان می افتند، دلیلش را نمی دانم!




به من پاسخ دهید، چگونه می شود این بیت را غمگین خواند:




فاش می گویم و از گفتهٔ خود دلشادم
بنده عشقم و از هر دو جهان، آزادم




باید دید حسّ غالب آن اثر چیست؟ و کلماتی که بیشتر به چشم می خورند بار معنایی مثبت دارند یا منفی؟ پس از آن دیگر تکلیف روشن می شود. پس این باور که دکلمه را همیشه باید غمگین خواند، کاملا اشتباه است.

---

​

 

[MHP]

هر شخصی با هر صدایی می تواند دکلمه بخواند​

اگر قرار باشد فردی برای خودش و دل خودش بخواند، پاسخ مثبت است. یعنی هیچ گونه منعی وجود ندارد..دلش خواسته چند خطی بخواند. تازه برای رها شدن از روزمرگی و مدیریت استرس پیشنهاد خوبی هم هست.




اما، اگر تصمیم گرفت آنرا در شبکه های فراگیر اجتماعی و برای مخاطب های ویژه ای که الفبای دکلمه را نیز می شناسند، تولید و منتشر کند، دیگر قضیه شکل جدی تری به خود می گیرد.

چرا که باید از نحوه تلفظ واژه ها، لحن، مکث و فراز و فرود خوانش خود مطمئن باشد.

 

[MHP]

استعمال دخانیات صدا را زلال می کند​

متاسفانه باور برخی از افراد این است که استعمال دخانیات باعث زیبایی و اصطلاحا «شیشه ای» شدن صدا می گردد. در حالی که قطعا از آسیب هایی که در دراز مدت بر تارهای صوتی، وارد می گردد غافل هستند. در قسمت دوم این مقاله حتما درباره بهداشت صوتی و نکاتی که دکلماتور برای مفظ سلامتی حنجره اش رعایت کند، با شما صحبت می کنم.

 

[MHP]

با انتشار چند دکلمه در شبکه های اجتماعی دیگر کار تمام است​

صادقانه بگویم، صِرف ضبط چند اثر و انتشار در شبکه های اجتماعی نمی تواند دلیل ”استادی و همه چیزدانیِ” دکلماتور باشد. و در این راه تلاش فراوان و خستگی ناپذیر، هم چنین برطرف نمودن اشکالات فردی بسیار موثر است.




باور بفرمایید پس از چهار سال مطالعه تحقیق و تولید اثر، همین چند روز قبل تصمیم گرفتم مقاله ای درباره دکلمه بنویسم. منظورم گستردگی و اهمیت موضوع دکلمه است. پس لطفا از آموزش و تمرین در این زمینه غافل نشوید.

 

[MHP]

هر شعری دلمان خواست را می توانیم دکلمه کنیم​

از ابتدای ورود به دنیای دکلمه تا کنون، هیچ گاه شعر و متنی که به دلم ننشسته است را نخوانده ام…واین همان نکته ای ست که به عزیزان تازه وارد تأکید می کنم ؛ اجازه ندهید طبع گفتار و یا حتی قلم شما به هر چیزی عادت کند. ابتدا به پیام متن و شعر دقت کنید. و پیش خودتان به این سوال پاسخ دهید: « شنونده پس از شنیدن این دکلمهٔ من چه چیزی دَشت می کند؟ ».




نکته ای پند آموز؟ مرور یک نوستالژی؟ تذکر نکته اخلاقی و اجتماعی؟ شادی؟ و یا دستاوردهای مشابه؟




اینجاست که هر متنی دیگر نمی تواند بالقوه یک دکلمه شود. خواهش می کنم در انتخاب اثری که قرار است دکلمه شود، نهایت دقت را به خرج دهید.

 

[MHP]

صدا سازی در دکلمه خوب است​

افراد زیادی به من مراجعه می کنند که دکلمه خوانی آنها را ارزیابی کنم. و چیزی که همان لحظه اول دلزده ام می کند، اصرار بعضی ها بر «صداسازی » است. یعنی به شدت خودشان نیستند. و صدایشان را به مسیری دیگر برده و به شکلی غیر از آنچه هست تغییر می دهند. توصیه من به شما این است:




در دکلمه خوانی، خودتان باشید. البته نسخهٔ عالی خودتان. خروجی حروف را بهبود ببخشید، تنفس خود را تقویت و مدیریت کنید. و تلاشتان این باشد که زیباترین صدای خودتان را به نمایش بگذارید.