آموزشی چهار عنصر مهم در داستان های پرطرفدار

[آرشیت]

داستان سرایان، زمان زیادی را صرف پرداختن به پیرنگ، شخصیت ها و محیط داستان می کنند، اما نباید فراموش کرد این عناصر داستانی فقط ابزاری برای یک هدف نهایی هستند.

 

[آرشیت]

هدف اصلی برای اغلب داستان سرایان این است که کاری کنند مخاطبین، داستان آن ها را کامل بخوانند، نظر مثبتی درباره ی اثر داشته باشند و آن را به دیگران نیز پیشنهاد دهند؛ به عبارت دیگر، هدف آن ها این است که اثرشان، محبوب و پرطرفدار شود.

 

[آرشیت]

اما در بسیاری از اوقات، این اتفاق رقم نمی خورد. چه چیزهایی در شخصیت ها، پیرنگ و محیط باعث می شود که مخاطبین به یک داستان علاقه پیدا کنند؟ پاسخ این سوال را می توان در چهار مورد خلاصه کرد: «دلبستگی»، «نوآوری»، «تنش»، و «رضایت».

 

[آرشیت]

در واقع تمام داستان ها را می توان بر اساس میزان موفقیت خود در این چهار بخش، مورد سنجش قرار داد. در این مطلب درباره ی این چهار عنصر ضروری برای تبدیل داستان ها به آثاری پرطرفدار و به یاد ماندنی صحبت می کنیم.

 

[آرشیت]

1- «دلبستگی»


این مورد، نشان دهنده ی میزان همذات پنداری مخاطبین با عناصر داستان است. اگر احساس دلبستگی زیاد باشد، مخاطبین انتظار نتیجه هایی مشخص را از بخش های مختلف داستان خواهند داشت:

 

[آرشیت]

آن ها شاید بخواهند که شخصیت قهرمان به موفقیت برسد، شخصیت شرور سزای کارهایش را ببیند، کاراکترهای عاشق به هم برسند، و موضوعاتی از این دست. عنصر دلبستگی، تأثیرگذاری عاطفی را در رویدادهای داستان به وجود می آورد و آن را قدرتمندتر می کند.

 

[آرشیت]

داستان هایی که حس همذات پنداری بالایی را به وجود می آورند، موفق می شوند که بیشتر مخاطبین را وادار به مطالعه ی کامل اثر کنند.

 

[آرشیت]

«دلبستگی» چگونه به وجود می آید؟



منبع اصلی دلبستگی در اغلب داستان ها، پروتاگونیست ها یا شخصیت های اصلی هستند. طرفداران کتاب «جین ایر» می دانند این نکته چقدر ضروری است که شخصیت اصلی داستان، دوست داشتنی و قابل همذات پنداری باشد.

 

[آرشیت]

همچنین ممکن است مخاطبین به مکان ها و سوژه های غیرانسانی این احساس را پیدا کنند، اما حتی حیوانات کوچک و بامزه نیز شانسی برای خلق دلبستگی ندارند مگر این که ویژگی های انسانی را از خود نشان دهند.

 

[آرشیت]

عناصر داستانی ای که دست روی نیازهای عاطفی مخاطبین خود می گذارند، می توانند احساس دلبستگی عمیقی را در آن ها ایجاد کنند. البته نویسنده در انجام این کار باید توجه زیادی به پیشینه ی مخاطبین مورد نظر خود داشته باشد.