آموزشی چگونه از دیالوگ در داستان کار بکشیم؟

[آرشیت]

دادن اطلاعات در دیالوگ، جذابیت چندانی ندارد، اما می‌تواند شما را به مقصودتان برساند. مثلا شخصیتِ در حال مکالمه، خبری را به دیگری می‌دهد که نویسنده سعی کرده است بدون صحنه‌پردازی از آن بگذرد.

 

[آرشیت]

یا فرصت توصیف و صحنه‌پردازی نداشته است. این یعنی حذف یک بند طولانی با ترفند دیالوگ‌نویسی… یا در جایی از داستان قرار است واقعه‌ای بیان شود اما راوی و زاویه‌دید، محدودیت ایجاد کرده است پس دیالوگ نجات‌بخش این داستان می‌شود.

 

[آرشیت]

«دیالوگ به عنوان فضاساز»

استفاده از دیالوگ برای فضاسازی هم فکر خوبی است. می‌توانید در مکالمات شخصیت‌ها، فضا را بگنجانید؛ راهی آسان و ساده‌کننده‌ی داستان.

 

[آرشیت]

معمولا در لابه‌لای دیالوگ‌های طولانی، توصیف و کنش داستانی قرار می‌گیرد. این توصیف می‌تواند توصیفِ فضا باشد یا عمل داستانی باشد.

 

[آرشیت]

مثلا عمل داستانی: او چنگال را در گوشت فروکرد و گفت:…

 

[آرشیت]

فضاسازی: نگاهی از پنجره به بیرون انداخت، ابرهایی بی‌قرار در حال گذر بودند و رو به …فریاد زد: …

 

[آرشیت]

این ترفندِ تلفیق دیالوگ با توصیف و عمل است. البته به شرطی که دیالوگ با توصیف و کنش موردنظر ارتباط تنگاتنگی داشته باشد. این توصیف و این عمل در دیالوگ هم نمود پیدا کند و استفاده شود.

 

[آرشیت]

«دیالوگ به عنوان لایه‌ساز و عمق‌دهنده»

چطور می‌شود با دیالوگ به داستان عمق داد و لایه‌ای برای آن ساخت؟

 

[آرشیت]

با استفاده از آرایه‌هایی مثل ایهام، تشبیه و استعاره که در دیالوگ‌ها می‌گنجانیم. همان دوپهلو سخن‌گفتن شخصیت است که چندین نتیجه از آن دریافت می‌شود.

 

[آرشیت]

این ویژگی دیالوگ، می‌تواند نتیجه‌گیری از داستان را تحت‌شعاع قرار بدهد. لایه‌های داستان، نشان از حرفه‌ای‌بودن نویسنده‌ی آن است. لایه‌سازی با دیالوگ هم ترفند حرفه‌ای است.