آموزشی چگونه داستان جنایی بنویسیم

[-pariya-]

آن وقت باید شروع می کرد به دویدن. وقتی مردی جوان بی‌وقفه در خیابان های لندن بدود، مردم چه فکر می کنند؟ در یک خیابان اصلی، ممکن است بگویند به دنبال اتوبوس است؛ اما در این خیابان های فرعیِ اشراف‌نشین و خلوت، اینطور فکر نمی کنند. برعکس، ممکن است یک پلیس سمچ جلویش را بگیرد و توضیح بخواهد.—از کتاب «دشمن پنهان» اثر «آگاتا کریستی»

 

[-pariya-]

هشت نکته در خلق رمان های جنایی
اگر به خلق رمان جنایی خودتان فکر می کنید، قبل از آغاز کار، این نکات را در نظر بگیرید.

خواندن بهترین‌ها
با مطالعه‌ی تعداد زیادی از برترین آثار در ژانر جنایی، می توانیم مهارت های خود را در نوشتن این نوع از داستان ها افزایش دهیم. هنگام خواندن این آثار، باید به این توجه کنیم که چگونه هر اثر، از دیدگاه روایی، پیچ و خم در پیرنگ، شخصیت های جذاب، پایان شوکه‌کننده، و حتی کلیشه ها استفاده می کند. داستان جنایی شاید بیشتر از سایر ژانرها بر «فرمول‌بندی» تکیه دارد—به همین خاطر آشنایی با ایده هایی که قبلا ارائه شده‌اند، به ما کمک می کند تا مسیر خودمان را بیابیم

 

[-pariya-]

نوشتن درباره علایق شخصی
در داستان های جنایی، قاعده‌ی «در مورد چیزی بنویسید که می دانید» احتمالا کاربرد چندانی ندارد—مگر این که خودمان از قبل جنایتکار یا کارآگاه باشیم! اما علاوه‌بر خواندن بهترین آثار برای درک این که نویسندگانِ داستان های جنایی چگونه عمل می کنند، باید داستان هایی بنویسیم که قبل از هر چیز، برای خودمان هیجان‌انگیز هستند.

 

[-pariya-]

این ژانری است که به واسطه‌ی تأثیرگذاریِ استنباط های منطقی و هیجان ناشی از پیگیریِ پرونده به پیش می رود، به همین خاطر اگر خودِ نویسنده به چگونگی فرا رسیدن و رقم خوردن آشکارسازیِ نهایی علاقه‌مند باشد، به احتمال زیاد مخاطبین هم همین‌گونه خواهند بود.

 

[-pariya-]

انجام تحقیقات
حتی اگر مخاطبین ما، فرآیندهای پلیسی و جنایی را فقط در تلویزیون دیده باشند، باز هم با دپارتمان های پلیس، تحقیقات کارآگاهی و صحنه های جنایت، آشنایی نسبی دارند. به همین خاطر اگر DNA، دسته‌بندی قاتلین سریالی، یا هک کردن کامپیوترها در داستان جنایی ما نقش ایفا می کنند، باید چگونگی کارکرد آن ها را بیاموزیم. البته توجه به این نکته مهم است که نباید اطلاعات فنی و تخصصی را بیش از حد نیاز، در داستان ارائه کرد.

 

[-pariya-]

آغاز با جنایت
در این گونه از داستان ها، نیروی محرکه‌ای که روایت را به پیش می برد، خود جنایت است. وقوع جنایت باعث رقم خوردن مجموعه‌ای از رویدادها می شود که مستلزم تحقیقات هستند، به انگیزهایی غیرمنتظره اشاره دارند، شخصیت هایی جذاب را معرفی می کنند، و به سوی یک پایان‌بندی مشخص به پیش می روند. مهم است که مخاطبین از همان فصل اول، وارد دراما و تنش ماجرا شوند.

 

[-pariya-]

خلق کاراکترهای دارای عیب و نقص
داستان های کارآگاهی و حتی آثار غیرداستانی کارآگاهی، پر از صحنه ها و وضعیت های سخت و پرتنش است. شخصیت اصلی، شخصیت ثانویه و به شکل کلی هر شخصیت جست‌وجوگر، اگر دارای نقص های رفتاری و انگیزه های چندوجهی و حتی متضاد باشد، برای مخاطبین بسیار باورپذیرتر جلوه خواهد کرد.

 

[-pariya-]

آیا کاراکتر می خواهد اشتباهی را جبران کند؟ آیا به دنبال انتقام است؟ آیا حاضر است برای رسیدن به هدف از خودش بگذرد؟ نویسندگان از طریق پیچیدگی و نقص های کاراکترها، احساس همدلی را در مخاطبین برمی انگیزند.

 

[-pariya-]

خلق جنایتکاران باورپذیر
وجود یک «شخصیت شرورِ» چندوجهی و باورپذیر، در هر داستانی یک مزیت به حساب می آید. شاید شخصیت های شرور ما، به خاطر عشق دست به جنایت زده‌اند؛ یا شاید درکِ آسیب‌دیده‌ی آن ها از واقعیت باعث شده فکر کنند در حال کمک به انسانیت هستند.

 

[-pariya-]

همان‌طور که در دنیای واقعی نیز معمولا به همین گونه است، شخصیت های شرور در روایتِ مختص به خودشان از ماجرا، خود را شخصیت هایی خوب در نظر می گیرند. به تصویر کشیدن آن ها به این شکل، به افزایش سطح تنش و باورپذیری داستان کمک زیادی می کند.