آموزشی چگونه در ۹ گام با نمایشنامه نوشتن آشنا شویم؟

[-pariya-]

یک شخصیت مخالف (ضدقهرمان یا آنتاگونیست) قانع‌کننده بسازید تا بین او و شخصیت اصلی و دیگرشخصیت‌ها دست درازی منافع ایجاد شود تا تماشاگر را روی صندلی میخکوب کند. به کهن‌الگوهای کلاسیک شخصیت‌پردازی روی آورید تا بهترین شخصیت‌های مثبت و منفی را به شما بدهند

 

[-pariya-]

گام سوم: شکل‌دادن به طرح کلی
ابتدا پرده‌ها را تعیین کنید تا بتوانید طرح اولیه نمایشنامه‌تان را بنویسید. هر تعداد پرده که برای تعریف داستان‌تان لازم می‌دانید در نظر بگیرید. آغاز، میانه و پایانی داشته باشید که طی آن، نقاط اصلی داستان و نقاط عطف پیرنگ (طرح) حول چالش اصلی نشان داده شود.

 

[-pariya-]

نقاط عطف پیرنگ را در پرده‌های مربوط به خود جای دهید؛ داستان را با کنش‌های تنش‌آفرین به نقطه اوج برسانید و با کنشی نزولی، صحنه نتیجه‌گیری را خلق کنید. پایان هر پرده را درگیرکننده در آورید تا تماشاچی تشنه تماشای پرده بعدی شود. برای پرورش و عمق‌بخشی شخصیت، حین نمایشنامه نوشتن یک یا دو پیرنگ فرعی را هم در دل پیرنگ اصلی بگنجانید؛ مثلا اگر طرح اصلی فرار است، طرح فرعی آن می‌تواند خرده‌داستانی عاشقانه باشد.

 

[-pariya-]

گام چهارم: استفاده به‌جا از دستورصحنه برای نمایشنامه نوشتن
حرکات لازم بازیگران در صحنه، نورپردازی و تغییر چیدمان را موقع نوشتن پیش‌نویس در متن نظر بگیرید. ورود و خروج شخصیت‌ها در صحنه و هرگونه کنش فیزیکی لازم برای پرورش خط داستانی و شخصیت‌ها را بنویسید.

 

[-pariya-]

بازیگران حق دارند شخصیت را آزادانه مطابق تشخیص و میل و هنر خود شکل بدهند، پس در نوشتن دستورصحنه زیاده‌روی نکنید و بیش از حد به جزئیات نپردازید. در فرآیند نمایشنامه نوشتن، فاصله زمانی لازم را بین صحنه‌ها، برای پرداختن به مسائل تکنیکی مثل تغییر لباس یا تغییر چیدمان صحنه در نظر داشته باشید.

 

[-pariya-]

گام پنجم: پیگیری پرده‌ به پرده نمایشنامه نوشتن
وقتی که قوس روایی را شکل دادید، نوبت به ساختن کنش‌ها و رابطه علت و معلولی آن‌ها در نمایشنامه می‌رسد. اگر به خلاقیت شما کمک می‌کند، می‌توانید نمایشنامه نوشتن را بدون ترتیب خطی پرده‌ها انجام دهید. بعضی از نویسندگان پیش از شروع پرده اول، نقطه اوج و پایان نمایشنامه را می‌نویسند تا از بازنویسی مکرر جلوگیری کنند

 

[-pariya-]

و مطمئن باشند که داستان از ریل اصلی خارج نمی‌شود. هر پرده، قوس روایی خاص خود- با نقاط عطف و اوج خود- را دارد که همواره درون‌مایه و پیام داستان در قلب آن به چشم می‌خورد. اگر دیالوگ‌های یک پرده دارد طولانی می‌شود، آن را با کنش، تنش و غافلگیری بشکنید.

 

[-pariya-]

گام ششم: بهره‌گیری از ساختار نوشتاری مناسب
مثل هر قالب دیگری، نمایشنامه ‌نوشتن هم از قراردادهایی ظاهری پیروی می‌کند. لازم است که نمایشنامه را با ظاهری خوانا و حرفه‌ای بنویسید. در بیشتر نمایشنامه‌ها، اسم شخصیت‌ها در وسط صفحه، دستورصحنه با فرمت ایتالیک و با تورفتگی و اندازه کوچک‌تر نسبت به دیالوگ‌ها، نوشته می‌شود. در برخی نمایشنامه‌ها اسم شخصیت در سمت راست و پررنگ‌تر، و دیالوگ او با یک یا دو فاصله در مقابل آن نوشته می‌شود.

 

[-pariya-]

گام هفتم: بازخوانی و اصلاح
بعد از اتمام پیش‌نویس نمایشنامه، آن را یک بار از اول تا آخر بخوانید. هرگونه یادداشت‌برداری که لازم می‌دانید، در حاشیه نوشته انجام دهید؛ هر پرسشی، هر دیالوگ تاثیرگذاری، هر کمبود یا اضافه‌بودن ویژگی‌ شخصیت‌های داستان. سپس متن را از نظر سازگاری جملات بررسی کنید تا پیوستگی یا هماهنگی زمانی در نمایشنامه نوشتن داشته باشند؛ حفره‌های پیرنگ پر شود و دیالوگ‌های ضعیف بازنویسی یا حذف شود. حتما مطمئن شوید که کنش‌ها و رفتار شخصیت‌ها با انگیزه‌هاشان هماهنگ باشد.

 

[-pariya-]

گام هشتم: بازخوانی دوباره و ویرایش
با استفاده از یادداشت‌های خوانش اول، بار دیگر متن را بخوانید و ویرایش کنید. دیالوگ‌ها و کنش‌ها را هماهنگ کنید. دوستان و خانواده را دعوت کنید تا برای دریافت بازخوردی صادقانه به متن شما گوش کنند. زاویه دید متفاوت آدم‌های اطراف، می‌تواند در ارتقا کیفیت نمایشنامه نوشتن مفید واقع شود.