آموزشی چگونه نویسنده موفقی شویم؟

[مینا طویلی زاده]

!قلم شما عامل اصلی تمایز شماس!

 

[مینا طویلی زاده]

چگونه کتاب بنویسیم؟
گام اول: یک دفتر یادداشت بخرید.
گام دوم: استارت فکر کردن را بزنید.
گام سوم: شرح مختصر داستان را بنویسید.
گام چهارم: تمام شخصیت‌هایی را که معنای خاصی در داستانتان را دارند در یک جدول نام آنها را بنویسید.
گام پنجم: رئوس مطالب را تهیه کنید.

 

[مینا طویلی زاده]

گام اول: یک دفتر یادداشت بخرید​

شاید هم چند تا!

احتمالا خودتون هم به این نتیجه رسیدید که: تایپ کردن سریع تر است. نوشتن روی کاغذ کندتر.

ترجیح می‌دهید داستان‌تان را با کامپیوتر تایپ کنید، اما وقتی ایده‌ای به ذهن‌تان می‌رسد، شاید در آن لحظه، به کامپیوتر دسترسی نداشته باشید. بنابراین، بهترین کار این است که به روش سنتی عمل کنید و هر جا که می‌روید قلم و دفتر همراهتان باشد.

ا نوشتن باهوش تر شوید​

اخیرا چند روانشناس به نام های پام مولر از دانشگاه پرینستون و دنیل اُپنهایمر از دانشگاه UCLA یک کار تحقیقاتی فوق العاده ارزشمند برای جامعه بشری انجام دادند که نشان داد :

نوت برداری با لپ تاپ، تبلت و تلفن همراه در کلاس های آموزشی و مدارس به طرز باورنکردنی بر هوش دانش آموزان و دانشجویان تاثیر منفی نیز می گذارد.

تحقیقات این دو روانشناس حکم نهایی را صادر کرد :

“نوشتن روی کاغذ بهتر است، چون ذهن نویسنده را برای فکر کردن و ذخیره اطلاعات آرامتر میکند.”

دیدگاه روانشناسی​

یکی از روانشناسان بنام فرانسوی یعنی استانیسلاس دیهین (Stanislas Dehaene) در مصاحبه اش با نیویورک تایمز می‌نویسد :

” زمانی که می نویسیم، در بدن مان سیستم عصبی خاصی فعال میشود. در پس هر دست خطی یک شخصیت نهفته است. این شخصیتی که فرد هنگام نوشتن پیدا میکند، شاید یکی از خاص ترین شخصیت های فرد باشد که به هیچ وسیله ی دیگری نتواند آن را بروز دهد… هیچکس تا به حال نتوانسته با این راز خلقت خدا پی ببرد. ”

بهتر است به جای کاغذ خط‌‌دار از کاغذ شطرنجی استفاده کنید، چون ممکن است حین فکر کردن به موضوع، طرح‌ و نقش‌هایی به ذهنتان برسد که مایل باشید آنها را به داستان بیافزایید. همچنین، کاغذ شطرنجی ابزار مفیدی برای فاصله‌گذاری میان پاراگراف‌ها و ترسیم خطوط کلی است.

من همیشه به داستان‌هایم فکر می‌کنم و این کار مورد علاقه من است. نویسندگان جوان اغلب از من درباره روتین و نحوه نوشتن‌ احتمالی‌ام سوال می‌کنند. اما به نظرم مهم‌ترین چیز داشتن یک روند و یک روتین نویسندگی نیست. « روتین فکر کردن و تفکر است که اهمیت دارد. »

می‌توانید برای مدت 10 ساعت روبه‌روی لپ‌تاپ خود بنشینید. اما اگر ایده‌ای در ذهنتان نداشته باشید، چه چیزی را می‌خواهید بنویسید. اول لازم است که ایده و ذهنیتی درباره آنچه می‌خواهید بنویسید، داشته باشید.

 

[مینا طویلی زاده]

گام دوم: استارت فکر کردن را بزنید​

حالا که دفتر و قلم در دست شما است، وقت آن است که شاخ غولِ نوشتن را بشکنید. چند صفحه نخست را به نوشتن ایده‌های داستان، اختصاص دهید. وقتی حس کردید ایده‌های کافی را نوشته‌اید، آنها را دو بار مرور کنید. سپس، ایده‌هایتان را با افراد صاحب نظر و متخصص در میان بگذارید و از نظرات آنها مطلع شوید.

بهترین ایده را انتخاب کنید و مطمئن شوید موضوع منتخب شما به تازگی توسط نویسندگان دیگر چاپ نشده باشد. حالا، چند روزی صبر کنید. برای اطمینان مجدد، ایده‌ها را دوباره بررسی کنید و به مرحله‌ی بعد بروید.

 

[مینا طویلی زاده]

گام سوم: شرح مختصر داستان را بنویسید​

نکات مهم درباره‌ی شخصیت‌های داستان، مکان‌ها و به طور خلاصه، تمام جزئیات کوچکی که یک داستان طولانی را شکل می‌دهد، بنویسید. نوشتن شرح مختصر، مزایای بسیاری دارد، از جمله:

هنگام شرح مختصر بخش‌های مختلف داستان، ممکن است ایده‌های جدیدی به ذهن‌تان برسد. (آنها را بنویسید!)

چیزی از شرح مختصر داستان به هدر نمی‌رود. برای نمونه، شاید حتی شخصیتی را توصیف کنید که هرگز در داستان حضور مستقیم ندارد، اما شخصیت‌های دیگر داستان را تحت تاثیر قرار می‌‌دهد.

 

[مینا طویلی زاده]

گام چهارم: تمام شخصیت‌هایی را که معنای خاصی در داستان دارند در یک جدول یا نمودار بنویسید​

از دفتر یادداشت خود برای افزودن به جزئیات شخصیت‌ها در جدول، استفاده کنید. حتی برای چند شخصیت مهم، یک شرح مختصر بنویسید. این کار به شما کمک می‌کند آنها را تجسم ‌کنید. و بیشتر به آنها فکر کنید، حتی درباره‌ی شخصیت خودتان هم بیشتر می‌آموزید. هر زمان ایده‌های آنی به ذهن‌تان نرسید، همیشه می‌توانید به این جدول رجوع کنید.

 

[مینا طویلی زاده]

گام پنجم: رئوس مطالب را تهیه کنید​

رئوس مطالب به تعریف آرک یا قوس داستانی کمک می‌کند. آرک داستانی شامل اجزائی می‌شود نظیر: مقدمه، طرح داستان (یا پیرنگ)، شخصیت‌ها، پرداخت صحنه‌های منتهی به کشمکش‌های بزرگ یا نقطه‌ی اوج داستان، نتیجه‌‌ی نهایی و پایان داستان.

 

[مینا طویلی زاده]

فرایند معرفی داستان​

معرفی داستان بسته به اینکه شما چه کسی هستید، می‌تواند سخت‌ترین بخش کار باشد. بهترین کار این است که تا جای ممکن، این کار را به اختصار انجام دهید. برای مثال، بگویید: «می‌خواهم یک رمان معمایی بنویسم و طرفدار جنگ جهانی دوم هستم» و آن را اینگونه بنویسید: معمایی، جنگ جهانی دوم.

خوبی این کار این است که صرفا با اختصار آن دو جمله، به دو حیطه‌ی وسیع اشاره و فورا حوزه‌ی احتمالات را محدود می‌کنید. حالا، دست کم، دوره‌ی زمانی و تمرکز داستان، روشن شده است. ماجرای مرموزی در دوران جنگ جهانی دوم اتفاق افتاده است. سعی کنید روی این موضوع بیشتر تمرکز کنید.

 

[مینا طویلی زاده]

آیا موضوعِ داستان، شخصی است یا کلی؟​

موضوعِ جنگ جهانی دوم قطعا می‌تواند هر دوی اینها را در بر بگیرد. اما بهتر است بگویید موضوع داستان، شخصی است. داستانِ یک سرباز است.

 

[مینا طویلی زاده]

داستان چه زمانی اتفاق می‌افتد؟​

اگر داستانِ یک سرباز جنگ جهانی دوم باشد، واضح است که زمان وقوع داستان، جنگ جهانی دوم است. این یکی از تصمیماتی است که فورا با آن مواجه می‌شوید. بگویید که در واقع، داستان در زمان حال اتفاق می‌افتد، چیزی که منجر به سوال بعدی می‌شود: «چطور؟» در ادامه، سناریوی اولیه را مطرح کنید: شخصیت‌ اصلی داستان دفتر خاطراتی پیدا می‌کند.

این دفتر خاطرات پدربزرگ او و مربوط به دوران جنگ جهانی دوم است. اینجا یک حقیقت فاش می‌شود. پدربزرگ هرگز از جنگ بازنگشته است، اما هیچکس نمی‌داند چه اتفاقی افتاده است. شاید قهرمان داستان شما بتواند در این دفتر خاطرات جواب را پیدا کند.