مجموعه اشعار ژولیده نیشابوری

[;FOROUGH]

ژولیده نیشابوری​

 

[;FOROUGH]

(چه می‌کنی؟)

ای بی‌خبر ز عالم عقبا چه می‌کنی؟!
دل داده بر علائق دنیا چه می‌کنی

پایان عمرِ هر که بوَد مرگ، ای دریغ
اینجا گذشت عمر تو، آنجا چه می‌کنی

دنیا سراچه‌ای‌ست که باید ازآن گذشت
بگذر ازین سراچه ، تماشا چه می‌کنی

گیرم که عمر نوح کنی یا که بیشتر
کشتی شکست، در دل دریا چه می‌کنی

 

[;FOROUGH]

گیرم تمام ثروت دنیا از آن توست
دست تهی به عالم عقبا چه می‌کنی

گیرم به اوج مرتبه امروز تو گذشت
با گیر و دار حسرت فردا چه می‌کنی

گیرم که خون خلق بنوشی به جای آب
در دادگاه خالق یکتا چه می‌کنی

غیر از علی و آل تورا دادخواه نیست
(ژولیده)! بی ولایت مولا چه می‌کنی

"مرحوم ژولیده نیشابوری"

 

[;FOROUGH]

(ألسَّلامُ عَلَيْكَ يٰا أباعَبْداللّٰه الحُسَين)

(سر آوردم)

الهی بهر قربانی، به درگاهت سر آوردم
نه تنها سر برایت بلكه از سر بهتر آوردم

پی ابقای قَدقامَت به ظهر روز عاشورا
برای گفتن «اللّه اكبر» ، اكبر آوردم

برای كشتن دونان به دشت كربلا یا رب!
چو عباس همایون‌فر، امیر لشکر آوردم

پی آزادی نسل جوان، از بند استعمار
برادرزاده‌ای چون قاسم فرّخ‌فر آوردم

 

[;FOROUGH]

علی را در غدیر خم، نبی بگرفت روی دست
ولی من روی دست خود، علیّ ِ اصغر آوردم

اگر با كشتن من دین تو جاوید می‌گردد
برای خنجر شمر ستمگر، حنجر آوردم

برای آن كه قرآنت نگردد پایمال خصم
برای سُمّ مَركب‌ها، خدایا پیكر آوردم

علی انگشتر خود را به سائل داد اما من
برای ساربان، انگشت با انگشتر آوردم

به پاس حرمت بوسیدن لب‌های پیغمبر
لبانی تشنه، یا رب! بهر چوب خیزر آوردم

 

[;FOROUGH]

حسن را گر كه از جگر آكنده شد تشتی
من اینک سر برای زینت تشت زر آوردم

برای آن كه همدردی كنم با مادرم زهرا
برای خوردن سیلی، سه ساله دختر آوردم

من (ژولیده) می‌گویم، حسین بن علی گفتا:
الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم.

"مرحوم ژولیده نیشابوری"