تئوری کتاب‌ها کتاب «انسان در جستجوی معنا»؛ خاطرات بازمانده‌‌ای از هولوکاست

[-pariya-]

قبل از جنگ، فرانکل در بیمارستان روانی اشتاینهوف، مسئول پاویون زنانه‌ی خودکشی بود و تجربه‌ی زیادی به دست آورد. او در یک دوره‌ی چهار ساله (۱۹۳۳-۱۹۳۷)، هر سال حدود ۳۰۰۰ بیمار را معالجه کرد. فرانکل در سال ۱۹۳۷، مطب خصوصی خود را افتتاح کرد،

 

[-pariya-]

اما حمله‌ی نازی‌ها، او را در درمان بیماران محدود کرد. در سال ۱۹۴۰ به عنوان رئیس بخش اعصاب به بیمارستان روچیلد پیوست. روچیلد تنها بیمارستان در وین بود که هنوز یهودیان را پذیرش می‌کرد. فرانکل فقط به دنبال کمک به بیمارانش نبود بلکه مشتاق آموختن از آنها نیز بود.

 

[-pariya-]

مدت کوتاهی بعد، فرانکل و خانواده‌اش مجبور بودند به محله یهودی‌نشین ترزین که به اردوگاه کار اجباری ترزین اشتات نیز معروف است نقل مکان کنند.

 

[-pariya-]

حتی زمانی که همه‌ی آنها در محله یهودی‌نشین با آزادی‌های محدود زندگی می‌کردند، او از کار بر روی بیماران خودکشی دست نکشید.

فرانکل در مجموع سه سال را در چهار اردوگاه گذراند: ترزین اشتات، آشویتس، کافرینگ سوم و ترکهایم.

 

[-pariya-]

او پدرش را در گتوی ترزین، برادر و مادرش را در آشویتس و همسرش را در اردوگاه کار اجباری برگن-بلسن از دست داد. خواهرش استلا نیز به استرالیا فرار کرد.

 

[-pariya-]

زمانی که به وین بازگشت ویران شد… هیچ چیز از آن زندگی که زمانی می‌شناخت و مردمی که دوستشان داشت، باقی نمانده بود. تصمیم گرفت بر بازنویسی دست‌نوشته‌هایش درباره معنادرمانی که در اولین اردوگاه نوشته بود تمرکز کند. فرانکل فقط یک فصل نوشت و ان را به تجربه‌های خود از اردوگاه‌های کار اجباری اختصاص داد، اما ناشرش از او خواست تجربیاتش را گسترش دهد بنابراین یک فصل دیگر هم اضافه کرد.