آموزشی کتاب قصه‌گویی به روش پیکسار | قوانینی برای روایت بر مبنای بهترین فیلم‌های پیکسار

[-pariya-]

دین موشوویتز نویسنده، فیلمنامه‌نویس، سخنران و مربی نویسندگی است. او در کتاب «قصه‌گویی به روش پیکسار» تلاش می‌کند الگوها و مکانیزم‌هایی را کشف و بررسی کند که باعث جذابیت و تأثیرگذاری بالای فیلم‌های پیکسار شده‌اند. همچنین در کتاب حاضر کانون توجه نویسنده بیشتر بر عناصر ایده و شخصیت در فیلم‌‌های پیکسار متمرکز است.

 

[-pariya-]

کتاب صدوسی صفحه‌ای قصه‌گویی به روش پیکسار در یازده‌ فصل ارائه شده و با ترجمۀ صوفیا نصرالهی در نشر «چتر فیروزه» منتشر شده است. در مطلب پیش رو کوشیده‌ام تا آنچه را که در کتاب حاضر برای یک فیلمنامه‌نویس دارای ارزش و اهمیت است حتی‌الامکان کوتاه و خلاصه بیان کنم

 

[-pariya-]

ایدۀ مرکزی فیلمنامه در کتاب قصه‌گویی به روش پیکسار

ایدۀ مرکزی فیلمنامۀ خود را انتخاب کنید و شخصیت اصلی را در نامساعدترین موقعیت ممکن قرار دهید:

ایدۀ مرکزی فیلمنامۀ شما دربارۀ چیست؟ ایدۀ مرکزی فیلمنامۀ خود را بیابید و دائماً حواس‌تان را جمع کنید که داستان‌تان از محیط ایدۀ مرکزی دور نشود. ایدۀ مرکزی را مانند بذری تجسم کنید که باید در داستان‌تان جوانه بزند، و آنچه را که بخشی از این بذر نباشد بی‌تردید بخشی از داستان‌‌تان هم نخواهد بود، پس بی‌رحمانه آن را هرس کنید.

 

[-pariya-]

با این حال ایدۀ مرکزی باید امکانات زیادی برای خلق لحظات دراماتیک در اختیارتان بگذارد، زیرا که شخصیت‌های غمگین در موقعیت‌های نامساعد توجه تماشاگر را برمی‌انگیزند. به بیانی دیگر همۀ ما انسان‌ها مشتاقیم که در موقعیت مناسبی از آرامش برخوردار باشیم، ولی آنگاه که یک موقعیت نامساعد آرامش ما را به هم‌ بریزد، ناگزیریم تا بلافاصله اقدام کنیم و موقعیت مساعد پیشین خود را بازیابیم یا این که با موقعیت تازه خود را تطبیق دهیم.

 

[-pariya-]

از این رو شخصیت‌های پیکسار سرسختانه می‌کوشند تا موقعیت مساعدی را که از دست داده‌اند بازیابند، این سرسختی شخصیت سبب شکل‌گیری صحنه‌ها و مشکلات تازه‌ای برای داستان و خود شخصیت می‌شود. واکنش شخصیت‌ به موقعیت جدید، و رشد و تغییر او در مسیر این تلاش و سرسختی فیلم‌های پیکسار را تا حد اعلایی تکان‌دهنده و جذاب کرده است. چرا که پیکسار در گماردن شخصیت‌هایش در نامساعد‌ترین موقعیت‌های ممکن فوق‌العاده عمل می‌کند.

 

[-pariya-]

بدون تردید این موقعیت نامساعد باعث رنج‌ و درد شخصیت خواهد بود. در اینجا ضروری است که تا حد ممکن این رنج‌ و درد را بکاوید تا خاطرجمع شوید که رنج‌ و دردی مشخص و نیرومند به شخصیت‌های خود داده‌اید، بدین ترتیب موفق خواهید شد تا صحنه‌ها و حرکاتی بیافرینید که روی شخصیت‌های شما به لحاظ احساسی مؤثر عمل خواهند کرد.

 

[-pariya-]

خلق شخصیت‌های متقاعدکننده با استفاده از عقاید و تجارب گذشته

بی‌گمان یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش روی هر فیلمنامه‌نویسی بعد از انتخاب ایدۀ مرکزی خلق شخصیت‌های متقاعدکننده و باورپذیر خواهد بود. به همین خاطر فیلمنامه‌نویس باید همۀ بینش و ابتکار خود را برای آفریدن شخصیت‌های متمایز و منحصربه‌فرد به کار بگیرد، تا داستان، جهان و ظاهر شخصیت‌هایش واقعی به نظر برسند.

 

[-pariya-]

اکنون خوب به شخصیت‌های داستان‌تان دقت کنید، چه چیزی برای آن‌ها اهمیت دارد؟ عقاید و باورهای آن‌ها دربارۀ عشق، مرگ، آزادی، زندگی و… چیست؟ این را نیز بدانید که هرچقدر عقاید شخصیت‌های شما ریشۀ عمیق‌تری در تجربه‌های تلخ و دردناک زندگی گذشتۀ آن‌ها داشته باشد، شخصیت‌هایتان عمق بیشتری می‌یابند و باورپذیرتر به نظر خواهند رسید

 

[-pariya-]

تأثیر یک هدف روشن در ایجاد همذات‌پنداری تماشاگر با شخصیت داستانی

اینکه تماشاگر فقط با ظاهر و دنیای بیرونی شخصیت‌ شما آشنا شود و او را دوست داشته باشد کافی نیست، بلکه ضروری است که تماشاگر با شخصیت فیلم شما نیز احساس همذات‌پنداری کند.

 

[-pariya-]

برای ایجاد احساس همذات‌پنداری در تماشاگر به شخصیت خود یک هدف روشن بدهید و یک محرک و انگیزۀ قوی پشت این هدف بکارید. لزوماً انگیزه‌ای که به شخصیت خود می‌دهید باید آنقدر بزرگ و محرک باشد که شخصیت را به سوی هدفش روانه کند و او را ناچار سازد که در نهایت سرسختی ادامه بدهد و در مسیر رسیدن به هدفش دست از تلاش برندارد.