دلنوشته {کرب} اثر •DLNZ کاربر انجمن رمان بوک•

[DLNZ]

کرب واژه‌ی آشنایی‌ست؛
آشنایِ دردناک،
آشنایِ قاتل،
و در عین حال کشنده!

 

[DLNZ]

به گل‌های پژمرده قسم،
به دل‌های داغ دیده قسم،
به سختی‌های زندگی قسم،
زندگی سخت نیست!
زندگی را باید با خوشی سپری کرد؛
فهم خود را باید همانند یک نوزاد برای زندگی تنظیم کرد!
به این راحتی... .

 

[DLNZ]

کجایی؟!
چرا نمی‌آیی؟!
چرا نمی‌آیی تا دل را آرام کنی!
می‌دانی که این جسم خسته
فقط و فقط
آرزوی دیدن چشمانت را دارد!
چشمانت را از من دریغ نکن!
آن دو گوی مشکی، قدرتی دارند
که جانی دوباره به جسم بی‌جانم می‌بخشند!

 

[DLNZ]

تمام آن‌چه که می‌خواهم رفته،
و من به چه دل خوش کنم؟!
به شب‌های سرد و بی‌روح،
به تنهایی و سختی... .
یا به آن تیماری که در دلم سنگینی می‌کند؟!

 

[DLNZ]

می‌دویدم دنبالش،
تا مانع شوم از رفتنش.
ولی او، شتابان قدم برمی‌داشت
به سمت کسی که برده بود دلش را!
من... یک تنهایِ غمگین هستم؛
با یک زندگی تراژدی که بوی مرگ می‌دهد!
با یک دل مرده، و یک جسم خسته!

 

[DLNZ]

چگونه تحمل کنم شب‌های تار را، گریستن‌های نصفه شب را، تیمار ساکن قلبم را...؟
حرف بزن! ساکت نمان. بگو چگونه تحمل کنم؟! من سزاوار مرگ هستم! دفن می‌کنم
تمام خاطراتمان را!
در قبر‌هایِ مخروبه‌ی قلبم... .

 

[DLNZ]

می‌دانی؟ سخت است.
شب بیداری، قورت دادن بغض‌های کهنه... .
و سخت‌تر از همه فراموش کردن روی ماهت.
تو همانند همان‌هایی بودی که در دنیا زیاد بود.
و من همانند آن‌هایی بودم
که در دنیا کم بودند.
وفادار باشید تا کمیاب باشید!
نمی‌توانم بگویم سخنی!
او رفته با دل خیلی بی‌رحمی!
و من مانده‌ام با دل زخم خورده‌ای... .

 

[DLNZ]

معنی مرگ فقط و فقط یک جسم سرد و نفس‌های رفته، همراه یک کفن سفید
نیست؛
مرگ یعنی داشتمت و تو او را داشتی... .
تمام غم‌هایی که به جانم انداختی را در یک خانه گردآوری کرده‌ام!
و حال کلید آن خانه تو هستی.
و عامل بدبخت کردنِ من تو هستی!

 

[DLNZ]

مظلومانه دست کرب را می‌گیرم!
و با قدم‌های آهسته از کنار خاطراتمان می‌گذرم... .
آهی می‌کشم، پر از درد، پر از غم و سختی!
سپس، مزار آرزوهایمان را مقصد قرار می‌دهم و همراه تیمار باوفایی که یک ثانیه‌ام از من جدا نشد، به سمت آن‌ها می‌روم... .

پایان

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​