آموزشی کشمکش درونی چیست؟!
- نویسنده موضوع -پریزاد-
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
اگه «لنی» می خواست جواب بده، می تونست تک تک استخون های من رو فقط با دستش خرد کنه، اما اون هرگز انگشتش رو هم روی من بلند نکرده.» صدای «جورج» آرام آرام لحن اعتراف به خود می گرفت: «به من بگین چه می تونستم جز این بکنم. یه روز توی رودخونه ی «ساکرامنتو» با یه مشت آدم دور و برش ایستاده بودیم.
من احساس می کردم خیلی باهوشم. به طرف «لنی» برگشتم و گفتم، بپر و اونم پرید. بدبخت بلد نبود شنا کنه، نمی تونست دست و پا بزنه. اگه زودتر نگرفته بودیمش، حتما غرق شده بود. تازه بعد از این که از غرق شدن نجاتش دادم و بیرون کشیدمش، اون لعنتی کلی از من ممنون بود. دیگه دربست فراموش کرده بود که این من بودم که بهش گفته بودم بپره تو آب. خب، بعد از اون دیگه هرگز یه چنین کاری رو نکردم.—از کتاب «موش ها و آدم ها» اثر «جان اشتاین بک»
کاراکتر در این موقعیت می داند که باید تصمیم بگیرد چه رفتاری را از خود نشان خواهد داد، اما تجربه ی این عوامل در کنار یکدیگر—که گاها در تضاد آشکار با هم قرار دارند—تصمیم گیری را به کاری سخت تبدیل می کند. در این شرایط، کاراکتر ممکن است تردید، سرگشتگی، آشفتگی ذهنی یا عاطفی، اضطراب یا ترس را تجربه کند.
به شکل کلی، «انگیزه» یکی از مهم ترین عناصر در داستان ها به شمار می آید. ممکن است برای خلق یک پیرنگ ساده، فقط به یک شخصیت، یک هدف و یک نیروی مخالف نیاز داشته باشید، اما این انگیزه ی کاراکتر شما است که باعث می شود مخاطبین با اثر شما ارتباط برقرار کنند
ذکر این نکته مهم است که انگیزه، از دل «کشمکش درونی» به وجود می آید: وقتی یک کاراکتر، ناراضی است یا نیازهایش برآورده نمی شود، وقتی وظیفه وجدان او را تحت فشار می گذارد یا توقعات دیگران، باری سنگین را بر دوش او قرار می دهد، یا وقتی ترس او را وادار به مواجهه با خطرات می کند.
این ها تجربیاتی هستند که همه ی ما در زندگی با آن ها رو به رو شده ایم. این تجربه ها قابل همذات پنداری اند، حتی اگر خود کاراکتر یا هدفش این گونه نباشد، و به همین طریق است که نویسندگان شکاف میان زندگی شخصیت های خیالی با زندگی مخاطبین را از میان برمی دارند و ارتباطی انسانی را به وجود می آورند که مخاطبین را نسبت به داستان علاقه مند نگه می دارد
با تبدیل انگیزه ها به اقدام ها، تبدیل اقدام ها به پیامدهای درونی و بیرونی، و تبدیل پیامدها به کشمکش های درونی و بیرونیِ بیشتر، چرخه ای به وجود می آید که جهان داستانیِ اثر را پیش می برد: پیرنگ شکل می گیرد، ضرباهنگ تثبیت می شود، تِم یا مضمون به وجود می آید و کاراکترها عمق پیدا می کنند.
