آموزشی کشمکش در قصه در نمایشنامه

[-pariya-]

با ورود دسته ای بازیگر دوره گرد، هملت برای اطمینان از درستی حرف های پدرش، از بازیگرها میخواد نمایشنامه ای به نام «قتل گوندزاگا» رو در حضور شاه روی صحنه بیارن. موضوع این نمایشنامه به گونهای بازآفرینی جنایت کلادیوس هست و داستانش به ماجرای کشته شدن شاهی به دست برادرش مربوط میشه.

 

[-pariya-]

شاه موقع تماشای نمایش اونقدر دچار آشفتگی میشه که مجبور به ترک تالار نمایش میشه. این عکسالعمل کلادیوس به نمایش، جرم اون رو به طور حتم ثابت میکنه. هملت بعد از این ماجرا، سریع پیش مادرش میره و به زودی صدای نزاع مادر و پسر اوج میگیره و هملت به مادرش اعتراف میکنه که چقدر ازش متنفره.

 

[-pariya-]

هملت وقتی سایهای رو پشت پردۀ اتاق میبینه، فکر میکنه شاه پشت پرده گوش ایستاده. پس شمشیر میکشه و توی پرده فرو میبره، ولی پولونیوس (پدر اوفیا، معشوقۀ هملت) که پشت پرده پنهان شده، به جای کلادیوس به اشتباه کشته میشه. خب دیگه؛ بقیۀ داستان رو برید خودتون بخونین!

 

[-pariya-]

کشمکش درونی هملت با خودشه؛ اون دنبال رام کردن طبع وحشی انسانه؛ ولی توی عملی کردن این هدف دچار تردید و وسوسه میشه. از تردید و دودلی دچار افسردگی میشه. «بودن یا نبودن» پرسش بزرگ هملته. هملتی که شکسپیر خلق کرده، بر سر یه دو راهی قرار گرفته.

 

[-pariya-]

هملت یا باید علیه امواج دریای فتنه و ریا مبارزه کنه و در برابر شرارت و پلیدی ایستادگی کنه و سزاوار صفت انسان بودن باشه؛ و یا تسلیم خواری بخت بشه و بزرگوارانه تقدیر محتوم رو بپذیره و بعدش توی روزمرگی غرق بشه و عمر دو روزه رو با ذلت بگذروه. شکسپیر این دوراهی درونیای که هملت در برابرش قرار گرفته رو به خوبی نشون میده.

 

[-pariya-]

کشمکش درونی جزو موضوعاتیه که مورد علاقۀ روانشناسهاست. به اعتقاد بعضی منتقدها که با نگاه روانشناختی به این نمایشنامه نگاه میکنن درنگ هملت در کشتن و انتقام گرفتن از عموش، کلادیوس، توی این نکته نهفته ست که هملت با عموش همسانپنداری میکرد و بر این باور بود که کلادیوس کاری رو انجام داده که خود هملت زمانی میخواست انجام بده.

 

[-pariya-]

یعنی هملت هم میخواسته پدرش رو از بین ببره تا فقط خودش مورد توجه مادر قرار بگیره. شکسپیر از کلادیوس تصویری رو نشون میده که نشانگر خصومت سرکوبشدۀ هملت نسبت به پدرشه که توی جلب توجه مادر رقیب اونه.

 

[-pariya-]

شکسپیر و هم عصراش در مورد فرایند فیزیولوژیکی بدن و ارتباط ذهن و بدن توی حیطۀ اخلاط چهارگانه بدن (بلغم و سودا و صفرا و خون) تعابیر زیادی داشتن. روانرنجوری، شیدایی، بیارادگی و وسواسی که توی هملت به عنوان محوریترین شخصیت نمایشنامه سراغ داریم، همگی حاکی از شخصیت سوداوی – مالیخولیایی اونه.

 

[-pariya-]

توی خیلی از آثار شکسپیر میشه ردی از کشمکش درونی رو پیدا کرد. عموماً توی نوشتههای شکسپیر طبیعت انسان مثل طبیعت سرکش سرشار از چیستانها و شگفتیهاست. خونخواهی پدر یکی از «طبیعیترین» خصایص انسانیه که خط اصلی نمایشنامه رو ترسیم میکنه.

 

[-pariya-]

بخش بزرگی از این نمایشنامه شرح تردید اجتناب ناپذیر هملت به انتقامه. انتقام تم اصلی نمایشنامه ست. ولی طبع بشری اصولاً چندگانه و پیچیده تر از اونه که به سادگی به ماشین قتل تبدیل بشه. هملت در طول نمایش لباس سیاه خودش رو به خاطر مرگ پدرش پوشیده، از تن در نمیاره.